Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na początku brawa dla Glowbook za przepiękne wydanie. Okładka zarówno pod względem graficznym, jak i kolorystycznym cieszy oczy, a kolejny plus za to, że niewątpliwie tworzy spójną całość z treścią. To dzięki niej sięgnęłam po tę powieść. A co znajdziemy w środku? Akcja powieści rozpoczyna się na amerykańskim ranczu należącym do małżeństwa Ginny i Dana. Ginny właśnie zdradziła męża z mężczyzną, który mieszka obok. Grupka miejscowych, w tym i rodzina Ginny (siostra Ella i jej mąż Saul) przybywają, by pomóc małżeństwu. Dzień pełen obowiązków na farmie zamienia się w noc ostrego picia, a potem brutalnej zemsty. Dochodzi do zbiorowego gwałtu na Ginny i próby jej morderstwa. Oprawcy są pewni, że kobieta nie żyje. Ginny resztkami sił ze skradzionym koniem i strzelbą ucieka w góry. Grupa, zorientowawszy się, że kobieta zniknęła, wyrusza w pościg. W książce jest bardzo dużo brutalności, która zaskakuje i przeraża. Autorka szuka odpowiedzi na pytanie, co znaczy być bestią. Już na początku lektury sama zastanawiałam się, jak to możliwe, że bohaterowie byli tak okrutni wobec swojej koleżanki/żony/siostry. Późniejszy pościg rodził wiele pytań: Czy chcą sprowadzić kobietę do domu, by błagała o wybaczenie? Czy chcą ją zabić? A może wyruszyli w pościg tylko dlatego, że boją się konsekwencji, które ich dotkną, jeśli kobieta nagłośni, co jej zrobili? Czy Ginny uda się uciec? Czy będzie chciała się zemścić na swoich oprawcach? W książce oprócz bazowej fabuły jest bardzo dużo dygresji, między innymi wpleciona jest ludowa opowieść o niedźwiedziu i jego ludzkiej narzeczonej, fragmenty science fiction, których akcja toczy się w roku 2179, czy listy do matki jednego z bohaterów. Powieść przepełniona jest metaforami, a bohaterowie rozmawiając, często nawiązują do literatury – cytują Szekspira czy Biblię. Mam wrażenie, że wybory bohaterów i ich zachowanie determinowane są metaforyczną koniecznością, a nie logiką. Autorka poprzez umieszczenie pewnych epizodów oczekuje od nas zrozumienia symboliki danej sceny, a nie myślenia, czy jest to wiarygodne, czy logiczne. McLean przenosi nas w czasie, przestrzeni, mitach. Ciężko określić, kiedy tak naprawdę dzieje się ta powieść, bo z jednej strony cały pościg odbywa się konno, ale z drugiej nad głowami bohaterów, co jakiś czas przelatują helikoptery. Możemy uznać, że to bliżej nieokreślona współczesność. Ten feministyczny western jest pełen pięknych opisów scenerii, przemieszanych ze wszechobecnym złem i zepsuciem moralnym. Książka niewątpliwie bardzo oryginalna, ale przyznam, że mnogość dygresji i alegorii była dla mnie rozpraszająca. A sami bohaterowie? Jak ich ocenić? Chyba najtrafniej będzie zacytować Homera, do którego zresztą nawiązuje tytuł tej powieści, a mianowicie: „Spośród tych, co oddychają i chodzą po ziemi, nie ma nikogo bardziej godnego pożałowania niż człowiek”. https://papierowybluszcz.wordpress.com/2023/02/01/pozalowania-godne-zwierze-robin-mclean/