cytaty z książek autora "Jan Potocki"
Mało kto potrafi zapomnieć o samym sobie; znajdziesz samolubstwo w radach, jakich ludzie ci będą udzielać, w przysługach, jakie ci wyświadczą, w związkach, jakich pragną, i przyjaźniach, jakie zawierają. Przejęci własnym interesem, choćby najbardziej oddalonym, obojętni są na wszystko, co się ich nie dotyczy.
- Panie Zoto, masz tu jeszcze sto cekinów. A teraz bądź łaskaw zasztyletować tę kobietę.
Ojciec jednak odparł:
- Panie, pomyliłeś się co do mojej osoby. Czekam na ludzi na rogu ulicy lub napadam na nich w lesie, jak przystało na człowieka honoru, ale nie wypełniam obowiązków kata.
Mniemam, że od jednego końca świata do drugiego historia miłostek wszędzie jest jednakowa.
Paszeko! Paszeko! W imieniu twojego Odkupiciela, rozkazuję ci zaprowadzić kozy na górę.
Mało jest ludzi, którzy nie zaznali szczęśliwych dni, ale nie wiem, czy są tacy, którzy mogliby liczyć szczęście w latach.
Nauka nigdy nie prowadzi do niewiary, nieuctwo nas tylko w niej pogrąża.
Czy nie sądzisz, panie, że miłość jest najpotężniejszą siłą sprawczą, która może pchnąć nas na drogę chwały i do wielkich czynów?
Odtąd nie zajmował się więcej geometrią i miłość zapełniała wszystkie chwile jego życia i władze jego duszy.
Niewola stawała się bardziej pożądana niż wolność. (...) Oddadzą wolność w zamian za pełne żołądki.
Wiele razy, mając oczy wlepione w lśniące okrętu ślady, nieuważnie zajęty bałwanem roztrącającym się o okręt albo ciągłym wiatrów świstaniem, trawiłem noce szczęśliwe, których atoli nie żałuję, gdyż przyznać należy, słodkie są marzenia, choć nie wszystko jest w nich słodyczą: niosą ze sobą jakąś niespokojność i zostawiają w duszy pustkę. Miło jest przypomnieć je sobie, byłoby nierozsądkiem chcieć do nich powracać, tym bardziej że rozmyślanie, które je zastępuje, wzbijając się równie wysoko, przywraca umysłowi jasność, sercu spokojność, a życiu szczęście.
(...) mam serce, które umie kochać i nienawidzić, a takich osób nigdy nie należy lekceważyć.