Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten niby kryminał to jakieś nieporozumienie. Pierwszy raz spotkałem się z tak fatalnie napisaną książką. Już sam początek z opisami szczegółowego ubioru trochę bez sensu zwłaszcza, że nic nie wnosi. Dobrze, że nie opisała podłogi i z czego jest zrobiona aż do płyty czy stropu. Pisarka bez składu, ładu chciała stworzyć coś co pewnie nie jeden uczeń by lepiej napisał. Są sytuacje nie wiadomo skąd. Pojawiają się bo akurat była potrzeba. Sytuacje bez jakiejkolwiek atmosfery. Teksty typu Ktoś zapukał do drzwi, popatrzyłam przez wizjer a tam policjant. i kolejne zdanie: W komisariacie…. Takie skakanie z miejsca na miejsce, zdania i sytuacje często urwane aż w pewnym momencie zastanawiałem się czy to nie stworzyła sztuczna inteligencja. Wiedza na temat telefonów marna. Szwedzka policja przedstawiona jako najgorsza i nieudolna policja, a pani profilerka chciała być geniuszem i przywódczynią w śledztwie a była toporna i nieudolna. Gdyby morderca nagle sam się nie ujawnił i bez jakiejkolwiek przyczyny zaatakował i nie wiadomo dlaczego uciekł nie sprawdzając czy żyje, nigdy by go nawet nie namierzyli i nie złapali. Analiza postępu mordercy: “Ukrywa się lub uciekł”. Przecież jak uciekł to po to aby się ukrywać i nie być złapanym ale dla pisarki to zupełnie coś innego. Może romanse by tej pani lepiej wyszły. Jedno jest pewne. Dobry kryminał do analizy jak nie pisać i czego unikać.