Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skandynawskie kryminały niemal za każdym razem charakteryzuje powolna niespieszna fabuła, której tempo dawkowane jest przez autora bądź autorkę z aptekarską wręcz precyzją. Nie inaczej jest w przypadku kontynuacji świetnie przyjętego debiutu fińskiej pisarki Eliny Backman. „Kiedy znikają ślady” to drugi tom cyklu z Sanną Havas, która tym razem postanawia nagrać podcast o tematyce true crime, aby pomóc w poszukiwaniach zaginionego młodszego brata jej kolegi. Tymczasem komisarz policji Jan Leino wraz ze swoim zespołem prowadzi niezwykle interesujące śledztwo w sprawie zaginięcia i domniemanego morderstwa studenta. Czy sprawy te się łączą i jak bardzo? Wyjścia są dwa. Albo młodzi ludzie znikają i umierają przypadkowo, albo zwyczajnie ktoś na nich poluje… Elina Backman w swojej kolejnej książce ciekawie zabarwia narrację, dając czytelnikowi fabułę pełną tajemnic, które w pewnym momencie niebezpiecznie się nawarstwiają. Stają się jednak one bardzo przewidywalne, co nieco obniża poziom satysfakcji z przeczytanej historii. Cała intryga zdaje się być dobrze skonstruowana, a autorka stara się ją ubarwiać na rozmaite sposoby. Mimo tego odniosłem wrażenie, że w pewnym momencie przedstawione wątki straciły na sile rozpędu, stając się chaotycznym zlepkiem sytuacji pozbawionym mrocznego klimatu. Ta książka albo czytelnika oczaruje, albo zanudzi. Innych opcji nie widzę. Ja w tym przypadku oczarowany absolutnie się nie czuję. Było wolno, stanowczo za wolno, a długimi momentami czułem się zagubiony. Zdaje się, że równie mocno, jak autorka, która chyba tym razem ciut przekombinowała. Dobra książka, ale nic poza tym… Współpraca z wydawnictwem Czarna Owca.