Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzja pojawiła się na blogu: https://naszerecenzje.wordpress.com/2021/06/28/raport-z-madrytu-iwona-zielinska-sasiada/ O ile tematyka pandemii od dawna zamiast wywoływać moje zaciekawienie wzbudza irytację, o tyle zapiski z okresu samoizolacji Polki mieszkającej w okolicach Madrytu, brzmiały już całkiem nieźle. Ciekawa tego, jak wyglądała pandemiczna rzeczywistość w Hiszpanii, postanowiłam dać szansę esejowi Iwony Zielińskiej-Sąsiady. Czy było warto? Książką zainteresowałam się w okolicach jej premiery, a zatem kilka dobrych miesięcy temu. Gdy w końcu trafiła w moje ręce, nie byłam taka pewna, czy przy obecnej, dość dobrej sytuacji epidemiologicznej, nadal chcę zaprzątać sobie głowę wirusem. Ostatecznie wątek Hiszpanii załatwił sprawę i to ze względu na niego zabrałam się za lekturę. Będąc już po jej zakończeniu uważam, że paradoksalnie wybrałam najlepszy czas na przeczytanie tej książki. Przy niemalże braku obostrzeń łatwo zapomina się o tym, co było jeszcze rok temu. „Raport z Madrytu” przypomniał mi te straszne czasy. Tysiące ofiar, strach, niepewność, brak środków ochrony osobistej, ale z drugiej strony widoczne wśród ludzi zjednoczenie i walka ze wspólnym, niewidzialnym wrogiem. Pandemia wyraźnie zmieniła postrzeganie świata przez ludzi, sprawiła, że zaczęli doceniać to co mają i skupili się na tym, co niematerialne. Tak w każdym razie wydawało się być. Wraz z luzowaniem obostrzeń wszystko to minęło. „Raport z Madrytu” nawołuje do powrotu to tej postawy i zastanowienia się nad swoim życiem. To nie tylko zapiski z tego, co autorka robiła podczas samoizolacji, jak spędzała czas oraz jakie obostrzenia były w Hiszpanii. To dużo więcej. To garść osobistych rozważań Zielińskiej-Sąsiady na temat życia sprzed pandemii oraz w jej trakcie, to wykaz wad i zalet tego czasu, zmian w postrzeganiu siebie i świata, to apel o to, by nie wracać do tego, co było przed rokiem 2020 — do pędzenia za karierą, niedostrzegania piękna przyrody czy niedoceniania osób bliskich, jakie ma się wokół siebie. Zanim sięgnęłam po „Raport z Madrytu” wydawało mi się, że dość dobrze wiem, jak wyglądał początek pandemii w Hiszpanii. Dopiero dziennik autorki uświadomił mi, że obostrzenia nałożone przez rząd Pedro Sáncheza były bardziej restrykcyjne niż to sobie wyobrażałam. Jeżeli kogoś, tak jak i mnie, zachęcił do lektury ten wątek, z pewnością będzie usatysfakcjonowany. Iwona Zielińska-Sąsiada mieszka niedaleko Madrytu od wielu lat i w swoim eseju nie tylko opowiada o przebiegu swojej samoizolacji, ale i dzieli się z czytelnikami wieloma ciekawostkami na temat hiszpańskich zwyczajów oraz kultury, a także wplata raz po raz hiszpańskie zwroty czy określenia. Poza wiodącym wątkiem pandemii, autorka skupia się także na różnorakich opowieściach ze swojego życia zawodowego i prywatnego, pisze o swojej rodzinie i przyjaciołach, przytacza fragmenty rozmów czy też wraca wspomnieniami do czasów dzieciństwa. Wbrew pozorom książka łączy w sobie wiele różnych tematów. Nie zabrakło w niej także miejsca na humor. Mimo niezbyt radosnej tematyki, autorka podchodzi do całej sytuacji z pokorą oraz z uśmiechem na twarzy, a uśmiechem tym… zaraża czytelnika. Bardzo doceniam fakt, że Iwona Zielińska-Sąsiada jest związana zawodowo ze światem kultury. Widać, że „Raport z Madrytu” jest napisany przez osobę, która dużo o pisaniu wie — w teorii i w praktyce. Dzięki temu książkę czyta się przyjemnie, rozkoszując się stosowanymi przez autorkę raz po raz kwiecistymi porównaniami czy ciekawymi konstrukcjami zdań. Książki pisane w formie dziennika mają to do siebie, że w pewnym momencie potrafią nieco zanudzić. Zwłaszcza, gdy dotyczą jednej, konkretnej sytuacji, jak w tym przypadku — samoizolacji. O ile sam motyw jest ciekawy, o tyle czytanie zapisków z kilkudziesięciu dni zamknięcia w domu w pewnym momencie przestaje być tak interesujące, jak na początku. Autorka stara się urozmaicić swoją opowieść, choć i tak zdarzają się nieco nudniejsze dni, przed czym również chcę przestrzec. Umówmy się — „Raport z Madrytu” to esej pisany W pandemii i O pandemii. Ogrom dodatkowych wątków, jakie porusza autorka sprawia jednak, że powinien spodobać się nie tylko osobom szczególnie zainteresowanym tematyką SARS-CoV-2. „Raportu z Madrytu” nie będzie dobrą lekturą w każdym momencie (w szczycie zachorowań jego lektura może jednak nieco dołować),ale z pewnością pomoże powrócić myślami do tych czasów, docenić obecną swobodę i zastanowić się przez moment nad swoim życiem. Książka Iwony Zielińskiej-Sąsiady to także pandemia pokazana z perspektywy małego mieszkania znajdującego pod Madrytem. Każdy zaciekawiony przebiegiem lockdown’u w Hiszpanii powinien zainteresować się tą książką.