Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czwarta podróż do rubieży rzeczywistości była najtrudniejszą z dotychczas wyczytanych. Najpierw z powodu objętości równych sześciuset stron. Do tego pół setki bez jednego opowiadań różnistych co do objętości - od szortów przez króciaki i normalne kilknastostronne do dłuższych. Spodziewałem się też tych rubieży i rzeczywiście są, ale z powierzchniowym tylko glancem fantastyki i miejscami fantazy. Dla precyzji co do fantastyki, to tylko echa weird-science, dziwnych zdarzeń, lekkiego postapo. Jest też sporo tak zwanych opowieści z życia. Wszystkie opowiadania łączy jednak pewna cecha wspólna, a mianowicie wrażenie co najmniej niewykończenia (niedokończone zakończenie),żeby nie powiedzieć w kilku przypadkach braku pomysłu na zakończenie. W czwartym zbiorze opowiadań zdarzyły się też takie, które przebrnąłem dopiero na dwa lub trzy podejścia, bo tak były wydumane i odczapione mimo, że miały ledwie stron kilka. Zbierając więc przemyślenia w jakieś podsumowanie, to moim zdaniem coś zawiodło w procesie doboru redakcyjnego. Znaczna część opowiadań wygląda jak literackie próby czynione na kanapie, bo pisać każdy może... Za lichej jakości dobór treści i pozorowanie fantastycznego sznytu tylko 5* (koty projekcją mechaniki kwantowej - litości, oklepany stereotyp). Być miłosiernym to cnota, którą niniejszym wykazuję.