Agnieszka R. Lisztwan

Projekt „Odrodzenie Bogini” ukazuje pewną świeżość spojrzenia na zagadnienie kobiecości w obecnej kulturze i sztuce. Śmiem zakładać, że być może stanie się również pewnym pryzmatem na owe spojrzenie w przyszłości. Niniejsza antologia ukazała się dzięki nowemu i niezależnemu wydawnictwu Poeticus, zbierających twórców nieidących za generyczno-mainstreamowymi trendami, lecz podążających samodzielnie własnymi drogami w swoich artystycznych poszukiwaniach. Ideę zebrania nowej, niezależnej poezji pod egidą nowego, niezależnego domu wydawniczego uważam osobiście za bardziej niż trafną. Jeszcze dziś, u zarania trzeciej dekady XXI wieku kobiecość jawi się jako tabu i jest napiętnowana nienaturalnymi uwarunkowaniami społeczno-kulturowymi. Dla ogromnej części zbiorowości ludzkiej żyjącej w naszym kraju kobiecość jest tematem, o którym najlepiej nie mówić i od którego najlepiej trzymać się z daleka. Owe postawy zrzucam na karb pewnego zorganizowania życia duchowego i społecznego obcego naturze człowieka żyjącego w pierwotnych wspólnotach na swojej własnej ziemi. Co więcej, mogę z czystym duchem i jasnym sercem stwierdzić, iż pierwszą ofiarą tych narzuconych konstruktów padła zarówno najbliższa nam kobieta polska, jak i kobieta słowiańska czy europejska w ogólności. W obecnych czasach, zdominowanych przez kulturę popularną, skażoną myśleniem kolektywno-uniwersalistycznym, kobiecość jawi się prawie wyłącznie jako seksualność w kategorii produktu komercyjnego. Paradoksem jest, iż duża część kobiet najczęściej nieświadomie wpisuje się w ten prąd poprzez proces wychowania i oddziaływania społecznego mającego miejsce od przynajmniej pięciu wieków. Mam nadzieję, że „Odrodzenie Bogini” będzie w stanie ukazać im inne drogi, którymi podążał pierwiastek żeński jeszcze w epoce przedobjawieniowej oraz w czasach nieznających powszechnej indoktrynacji wymierzonej w człowieka, a w kobietę w szczególności. Mając rozkosz i zaszczyt obcować z omawianą antologią, pozytywnie uderzyła mnie jedna zależność – mimo różnego tła życiowego poszczególnych autorów, osobiście mniemam, iż wszyscy rozumieją kobiecość w sposób naturalistyczny, co jest moim zdaniem ogromnym atutem „Odrodzenia Bogini”. Różnorakie nawiązania do wielu kultur oraz kręgów teologiczno-filozoficznych bardzo często sprowadzają czytelnika, spragnionego wejrzenia w tę kobiecość, do naturalizmu pojmowanego jako nieskończona osnowa archetypów, wierzeń i dziejów, w której to pierwiastek żeński jest osadzony bardzo mocno na przynależnym mu miejscu, a nierzadko dominuje w sferze pojmowania rzeczywistości dawnej, współczesnej i przyszłej w postaci propozycji twórczych autorów-współuczestników misterium ku czci Bogini. Kim jest owa Bogini? Dla mnie jest młotem wymierzonym w nieludzkość i odczłowieczenie. Poprzez swoją siłę i moc jest sprawczynią rzeczywistego dobra, dawczynią wszelakich bogactw i strażniczką najdroższych wartości. Jest kobietą. Jest myślą, słowem i czynem. Jest duchem, sercem i ciałem. Analizowana tutaj antologia całościowo nawiązuje do tej skromnej charakterystyki uczynionej piórem czytelnika poszukującego przyrodzonego źródła własnej tożsamości w wirze wydarzeń, doktryn czy synkretyzmów narzucających określone szablony myślenia i działania. Jej odrodzenie przywróci epokę pojmowania obiektywnego oraz powrót do kultury naturalnej. Bogini jest przeszłością, teraźniejszością i przyszłością.