Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie sięgnęłabym po tę książkę, gdyby nie Martyna z Azjatyckiej Półki (polecam blog i konto na IG). Yukiko Motoya to laureatka nagrody Akutagawy, więc byłam trochę zaskoczona, że zbiór jej opowiadań nie ukazał się w jakimś rozpoznawalnym wydawnictwie i serii oraz że jest to autorka całkowicie dla mnie anonimowa. Tymczasem opowiadania są świetne, od pierwszego do ostatniego zdania. I te utkane z przywidzeń (Wołam cię po imieniu, Złączenie),i te pokazujące wewnętrzny świat bohaterek (kapitalne Outside, Samotna kulturystka),i te, w których ich przeżycia w nieszablonowy sposób odsłaniają społeczną rzeczywistość oczekiwań wobec kobiet (Tajfun, fenomenalne Q&A),Yukiko Motoya trzyma wysoki poziom, bawiąc się konwencjami (Widmoza),narracjami (trochę niesamowite i przerażające Dziewczyny, przezabawne How to burden a girl) i perspektywami. Niezależnie od przyjętego stylu, typu opowieści i fabuły, opowiadania te mają jeden wspólny mianownik: podwójne standardy i nieskończenie fałszywy wizerunek kobiet, z którego - każda na swój sposób - wyzwalają się jej prawdziwe, żywe bohaterki. Czasem z humorem, czasem groteskowo, czasem z barokowo przerysowanym okrucieństwem. Ta książeczka zdecydowanie zasługuje na więcej czytelniczej uwagi i większe rozpoznanie, więc jeśli zobaczysz ją w bibliotece lub w księgarni, nawet się nie zastanawiaj.