Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tytuł przewrotny, bo ta książka to raczej panteon ludzi ze świata sztuki wszelakiej, którzy koty szczególnie umiłowali. Czasem fakt posiadania mruczącego futrzaka czy też wykazywania nim zainteresowania jest tylko pretekstem do przypomnienia postaci pisarzy, malarzy, muzyków… To właściwie krótkie szkice, o dość zróżnicowanym poziomie. Przy niektórych rozdziałach mam wątpliwość, czy autorzy mieli kompletną wizję na pokazanie kocio-ludzkich relacji. Częściej mamy tutaj do czynienia z mini-biografią artysty czy polityka. Ale dzięki tej pozycji miałem osobistą motywację do przypomnienia biografii i twórczości takich osób jak Paul Klee, Heinrich Heine czy Hermann Hesse… Niektóre teksty są dość poruszające, pokazują jak kot potrafił być niezwykle ważny dla swego właściciela. Takie są zwłaszcza wspomnienia dotyczące Raymonda Chandlera oraz Charlesa Bukowskiego. Wzruszające, tam naprawdę można uronić łzę czytając o odejściu ulubieńca. Zrozumie to każdy, kto miał własnego kotka czy pieska. Bo nikt nie wie kiedy nastąpi kres podróży, ile jeszcze wspólnych wieczorów czwartkowych, ile jeszcze październików zostało… W polskiej wersji językowej została uzupełniona o kilka osób z rodzimego podwórka, m. in. Wisława Szymborska, Katarzyna Grochola, Zbigniew Wodecki... Te wstawki podobały mi się nieco mniej, sprawiają wrażenie jakby miały być wesołe na siłę (może za wyjątkiem rozdziału o Violetcie Villas – bardzo przygnębiająca historia). Za to naprawdę przekornie i z naturalnym luzem wychodzi tekst o Łukaszu Orbitowskim. Szóstka z malutkim plusem.