Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tomik „pomiędzy/between” jest przeznaczony dla wnikliwych koneserów poezji. To tomik, którego nie może zabraknąć na półce czytelnika. Poeta nie koncentruje się tylko na sobie, lecz włącza w monolog często symbole, oraz fragmenty krajobrazu. Jest patriotą na emigracji, ale nigdy nie zapomina o swojej ojczyźnie. Szuka uzasadnienia, dla własnego losu w tym, co powszechne, a więc w znakach kultury i natury. Jeśli mówi o przyrodzie, to wymienia lipę, jabłoń charakterystyczne dla polskiego krajobrazu. Przywołuje obraz jesiennej mgły, tworząc nastrój smutku, może kontemplacji, łagodnego wyciszenia emocji. Z istot żywych przeważnie wybiera ptaka, motyla, mrówkę, a więc istnienia najbardziej bezbronne, znikome wobec niezmierzonej potęgi żywiołów ognia i wody. Za każdym razem fascynuje się życiem i wybiera z przestrzeni przyrody to co najcenniejsze. Jego wiersze to obrazy, krótkometrażowe filmy z doskonałą fabułą, w której czytelnik zatapia się i na chwile zapomina o rzeczywistości. Z precyzją do każdego wiersza autor dodaje odpowiednią muzykę, dzięki dźwięczności tekstu. Magia języka, przekonanie, że słowo samym swoim brzmieniem może kreować obraz, stwarzać niezwykły nastrój, sugerować skojarzenia. Dość dużą wagę przywiązuje do metafor, które są zaskakujące i wypracowane. W każdym wierszu da się wyczuć emocje , stan uniesienia, zauroczenie światem przebija z każdego słowa poety. Zachwyt budzi nawet to co najprostsze "…muszę opowiedzieć o nas swoim nienapisanym wierszom" podziw dla poety za niewyczerpane możliwości artystyczne. Można nazwać go mistrzem kolorów, zapachów, świateł i odcieni. Zwraca uwagę na każdy szczegół, nie siedzi w miejscu, stawia na rozwój i kształcenie w dziedzinie literatury, gdyż jest obarczony świadomością swej niedoskonałości, być może to skromność za niego przemawia. Dąży jednak stale do spełnienia siebie w akcie kreacji. Sądzę, że jego wysiłek jest dla niego sposobem docierania do prawdy o ludzkim istnieniu, a w okruchach codzienności szuka potwierdzenia trwałości egzystencji, jej bogactwa i różnorodności. Wiedza, duży zasób słownictwa, stwarza, że wiersz płynie, a po jego przeczytaniu nastaje stan refleksji i własnych przemyśleń, co nie zdarza się często w dzisiejszym świecie poetyckim. Wiersze zostają z czytelnikiem na długo, nie ulatniają się, wręcz zapraszają do przemyśleń, wniosków, czy choćby nawet teorii. Poezja Jacka Jaszczyka to niewątpliwie zaskakujące odkrycie, precyzja, fachowość, wiedza i ogromna praca nad sobą sprawiają, ze staje się ona wyjątkowa, niepowtarzalna. Polecam!