Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę a raczej audiobooka wypożyczyłem z mojej lokalnej biblioteki. Skusiła mnie okładka i krótki opis. Nic nie wiedziałem o tej książce. Nie znałem autorki. Chciałem aby mnie ta książka czymś zaskoczyła. Niestety muszę przyznać ze lekko się rozczarowałem. Liczyłem na to ze książka będzie w klimacie Sherlocka Holmesa. Z opisu wynikało ze to kryminał którego akcja osadzona jest w XIX wieku, u szczytu Wiktoriańskiej Ery imperium brytyjskiego. Główna bohaterka, arystokratka Emilia Peabody chce łamać wszystkie stereotypy. Mimo 32 lat nie zamierza wychodzić za mąż. Nie lubić chodzić w sukniach, najlepiej to ubierała by męskie spodnie, ale jakoś nie potrafi się jeszcze przełamać. Dla ciekawostki podam, ze pod koniec książki trochę się przełamuje i w momencie kiedy sytuacja wymaga od niej szybkich gwałtownych ruchów rozcina suknie w połowie dla uzyskania swobody ruchów i związuje wokół nóg połówki rozpiętej sukni coś jakby na wzór spodni. Jakie są plusy tej książki? Można wczuć się w klimat XIX wiecznego wiktoriańskiego imperium brytyjskiego. Poznajemy jakie panowały wtedy zwyczaje. Jaka była wtedy sytuacja kobiet. Poznajemy też Egipt. W pewnym momencie główna bohaterka bierze udział w odkrywaniu nowo odkrytego grobowca. W XIX wieku nie było takiego sprzętu ja dziś. Korzystano ze świeczek które mogły łatwo niszczyć malowidła ze ścian grobowca. Lampy magnezowe też nie były zbyt dobrym rozwiązaniem. Poza tym ręcznie przemalowywano freski i hieroglify. Technologia Fotografowania była w powijakach. Na początku wyprawy nasza główna bohaterka poznaje w Rzymie w dość dramatycznych okolicznościach młodą dziewczynę, też Angielkę. Dla ciekawostki podam że ta dziewczyna ze względu na to że została wydziedziczona to nie mogła liczyć za bardzo na zamąż pójście. Niepisane zasady ery Wiktoriańskiej były czasem bez litosne. W pewnym momencie odniosłem wrażenie ze ta książka może mieć coś wspólnego z tandetnym filmem Hollywood pt. "Munia". Mianowicie pojawia się straszącą i chodząca mumia. Ten fragment książki trochę zbił mnie z nóg. Odebrałem to jako próbę autorki która miała na celu wprowadzenie do tej książki trochę dramatyzmu. Nie złapałem się niestety na to. Momentami książka się dłużyła. Na szczęście nie jest zbyt długa i chyba to powoduje że nie daje zbyt niskiej oceny. Szybko miałem całość za sobą. Poza tym poznanie Egiptu i ery wiktoriańskiej zrekompensowało słabe strony tej książki.