Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z ważniejszych dla mnie lektur tego roku ze względu na treść, ale jednocześnie bardzo frustrowała mnie formą. Pomysł opiera się na tym, że kluczowa treść przekazana jest w formie historii, mam złe doświadczenia z taką formą (Ken Blanchard i jego „Jednominutowy manager”). Dialogi tu są trochę jak z pornola (chociaż takich nie oglądam😊),bardzo sztuczne i wydumane. A jednocześnie treść ogromnie zmienia dla mnie podejście do męskości i kobiecości, stawiania wymagań, oczekiwania pomocy od siebie, mówienia do swoich bliskich wspierającym językiem, wzmacniania się w związku i asertywnego mówienia o swoich potrzebach. Mimo wszystko polecam, ciekawe czy ktoś czytał i ma podobne wrażenie co do dialogów😊