Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z tych sag rodzinnych, co to żyje przeszłością oraz ukrywa się po kątach, jak szczury w tunelu. Bojąc się wyjść na światło, by nie spłonąć ze wstydu czy pozostać garstką popiołu. Ostatnio nie mam szczęścia, co do opowieści o wampirach. Odnoszę wrażenie, że twórcy nie potrafią pociągnąć tematu, notorycznie zaprzepaszczając tragikomedię wiecznych krwiopijców. Nie ma taryfy ulgowej dla nikogo - nie daruję wymiocin gatunkowych, gdzie horror nie występuje w tradycyjnym egzemplarzu (he, żeby to chociaż trzymało na krawędzi krzesła obrotowego)! Zwięzły prolog z wojną secesyjną zapowiadał jako taki przełam w wampirzym dziedzictwie. Ale zapomniano o podstawach (fundamentach) budowania argumentów przemawiających o sile danego dzieła. Szybko zmierza do brutalnej, cynicznej przemocy oraz lipnej dramaturgii (wątpliwej zabawy, jak zwał, tak zwał),kto uderzy mocniej pięścią drugiego nieśmiertelnego. Uczyniono z majestatycznych postaci sieroty z siekaczami (rzecz jasna, bez godności),którzy jedyne, co potrafią, to jojczyć, obrażać się i najlepiej krzyczeć bez opamiętania. Wampiry to zwykłe chłopy z wsiowego Teksasu, gdzie wciąż dominuje prawo pięści (prawo silniejszego),a rodzina z dużymi kłami chowa się w chatce, unikając spojrzeń sąsiadów, i zamiast brać życie pełną garścią - wikłają się w idiotyczne konflikty, co to za wampiry, które stały się bojaźliwe, mają lęki i noszą wąsy? Co to - nieoficjalna kontynuacja ,,Zmierzchu''? Tradycyjne wampiry stały się zbyt eleganckie oraz nadto wyszukane? Nie wymagam nie wiadomo czego, ale niech to ma chociaż cień szansy zainteresować czytelnika, a dostaję jakieś sztywne komunały z offu, bzdurny scenariusz oparty na bijatykach z konsoli i taniochę, taniochę najgorszego sortu, bo pulpa potrafi cieszyć, a to co najwyżej sprawia, że tęsknie za długimi płaszczami, czerwonymi ślepiami i inteligencją Draculi od Stokera. Kurza stopa, jego mać!, ile razy będą powtarzać błędy XXI wieku i czynić z istot długowiecznych lamusów spod bloku osiedlowego?!