Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Im więcej o tej książce myślę, tym więcej widzę minusów. Według wstępu to rozszerzony doktorat, ale rozmiary ma raczej typowej magisterki (niecałe 100 stron + aneksy). Sam dobór treści świadczy o tym, że autor ma serce z prawej strony, ale nie można się przyczepić, że realizuje modną propagandę - do tematu podchodzi rzetelnie. Praca oparta jest przede wszystkich na materiałach archiwalnych, na literaturze przedmiotu zaś w stopniu szczątkowym. Nie wiem, czy książka jest krótka, bo autor nie chciał pisać o zbyt wielu rzeczach, czy też autor nie chciał pisać o zbyt wielu rzeczach, bo książka miała być krótka. W zasadzie uwaga skupia się głównie na działalności PPS, PPR i - później - PZPR, a także na przedzjednoczeniowej walce między PPS i PPR o miejsca we władzach lokalnych i fabrycznych. Trochę - choć niedużo - jest o podziemiu antykomunistycznym, niewiele o realiach społecznych, śladowo zaś o dwóch strajkach, sytuacji kobiet (o kobietach to raczej pisze się przez pryzmat ich pozycji w partiach). Nie sposób dowiedzieć się jednak niczego ani o ubytkach demograficznych i materialnych na skutek wojny, ani o zakładach pracy innych niż lniarskie. Niby jest mowa o płacach i cenach, ale za różny okres (płace za 1946, ceny za 1953),więc nie daje to żadnego wyobrażenia. Do tego jest tam trochę literówek i drobnych błędów merytorycznych - np. autor pisze, że Żyrardów tuż po wojnie był w powiecie grodziskim, a nie w błońskim (poza tym, jak już siedzibę przeniesiono do GM, to powiat nazywał się grodziskomazowiecki) oraz pisze o "wicepremierze obrony narodowej".