Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dałam "może być", bo nie lubię krytykować, ale nie bardzo wiem, za co pochwalić... No, niech będzie, pochwalę za kilka uwag na temat różnic między współczesną "cywilizacją", a plemieniem w dżungli. Autorka pokazuje nam osobę bardzo niesympatyczną, apodyktyczną i zarozumiałą (właściwie pasuje do tych opuszczonych warg na zdjęciu z okładki). Jakoś trudno mi uwierzyć w podtytuł "autoryzowana"... Podróżniczka ma wiele przemyśleń na temat wyższości życia plemiennego, zachwyca się jego prostotą, szczerością, życzliwością dla innych, ale sama w swoim życiu nie zmienia nic na lepsze, tylko poucza innych z wysokiego postumentu wszechwiedzącej, a wszystkiemu winne jest to, że matka jej w niemowlęctwie w chuście nie nosiła. Żeby choć język był ambitniejszy, bo to coś styl brukowego romansidła: jak można napisać o śmierci prawdziwej osoby: "... ale iskra w jej oczach mówiła językiem wieczności". Ja jestem na "nie".