Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bogna czyli naprawdę Krystyna Okólska była partnerką Tyrmanda w I połowie lat 50-tych, w czasach gdy powstawało jego największe dzieło czyli „Dziennik 1954” oraz powieść, która okazała się jego największym literackim sukcesem – „Zły”. Bon vivant, arbiter elegancji, bikiniarz, człowiek z filmowym życiorysem wojennym, obdarzony niesamowitym talentem literackim. Jego przyjaciel Stefan Kisielewski twierdził nawet, że „Zły” fałszuje rzeczywistość, bo pokazuje Warszawę, w jakiej każdy chciałby się znaleźć. Fakt a pamiętajmy, że w pierwszej połowie lat 50-tych śródmieście nadal zalewało morze gruzów. Niemniej, talent wybitny a pióro ostre niczym brzytwa. Krystyna dopiero współcześnie zdecydowała się opowiedzieć Michałowi Wójcikowi o tym romansie. Kontrowersyjnym, jak na owe czasu, gdyż kochanków dzieliło kilkanaście lat różnicy a Krystyna była jeszcze uczennicą liceum, przygotowującą się do matury. Tyrmand był także a może przede wszystkim jej mentorem, przewodnikiem, wprowadził ją w intelektualny świat ówczesnej W-wy, gdzie była co prawda biernym ale uważnym obserwatorem. O tych czasach opowiada autorowi, okraszając historię anegdotami z tamtych lat. Pierwsze co czuję po lekturze tej książki, to duży niedosyt. Moim zdaniem temat nie został wyczerpany, bohaterka ledwo prześlizgnęła się po temacie, w książce mamy miłe uzupełnienie obrazu epoki późnostalinowskiej, odniosłam jednak wrażenie że bohaterka jest o wiele bardziej wylewna opowiadając o swoich współczesnych romansach. W pewnym momencie historia urywa się bez jakiejś wyraźnej puenty. Niemniej stanowi miły appendix dla miłośników twórczości Tyrmanda i tamtych czasów. Mimo wszystko polecam.