Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytane, ale nie zachwyciło. Gdyby odrzucić cały aspekt emigracji, mogłaby to być opowieść o życiu typowej rodziny mieszkającej gdzieś w okolicach Wilanowa, czy Mokotowa. Problemy z zatrudnieniem, środkami na życie, przeplatane chwilami doraźnego szczęścia czy zachwytu. Tych uśmiechów losu było w sumie nadspodziewanie wiele, biorąc pod uwagę okoliczności przyjazdu z Kijowa do Warszawy w 2016 r. Na marginesie: z obecnej, wojennej perspektywy, decyzja o wcześniejszym przyjeździe do Polski była dla Autora i jego rodziny chyba jedną z najtrafniejszych… Książka reklamowana była jako celna obserwacja różnic życia w Ukrainie i w Polsce. Ale takich porównań właściwie nie ma aż tak wiele. Nie jest też przesadnie zabawnie jak się spodziewałem, za to ilość „przesłodzonych” rozdziałów momentami razi. Zapamiętałem natomiast dwie rzeczy: listę cech, która pozostała w pokoleniach po obu stronach granicy, wychowywanych w epoce wszelkich braków i niedoborów (zwłaszcza skłonność do gromadzenia i przechowywania rzeczy, bo kiedyś się przydadzą) oraz jakie wymagania stawia się cudzoziemcom w kontekście pobytu i obywatelstwa (myślę, że spora część pytań mogłaby sprawić problem rodowitym Polakom). W sumie lektura z kategorii „można przeczytać”.