Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Antologia opowiadań, więc jak można się domyślić, są lepsze i gorsze, ale w mojej ocenie ogólny poziom jest nieco wyższy od wcześniejszej (chronologicznie) antologii Heroes of the Space Marines. Polecałbym: Orphans of the Kraken (Scythes of the Emperor) by Richard Williams - opowiadanie jest po prostu genialne, chyba najlepsze jakie dotąd czytałem w kategorii krótkich opowiadań o kosmicznych marines. Zgorzkniały sierżant zdziesiątkowanego przez Tyranidów zakonu Scythes of the Emperor prowadzi oddział żółtodziobów prosto do wnętrza tyranidzkiego statku-matki. Świetna kreacja głównego bohatera, bardzo wiarygodny obraz psychologiczny Astartes, który był świadkiem niemalże całkowitej zagłady własnego zakonu, a obecnie zmuszony jest do "niańczenia" nowicjuszy (zamiast kosztować prawdziwej chwały na polu walki),z historią Scythes of the Emperor w tle, a wszystko we wnętrzu gigantycznego tyranidzkiego organizmu-statku. Must read. The Returned (Doom Eagles) by James Swallow - James'a Swallow'a fanom Warhammera przedstawiać nie trzeba. Tym razem autor pokusił się o ciekawą historię opisującą powrót doświadczonego Astartes do rodzinnej fortecy po długiej niewoli w szponach Chaosu... uciekł, czy może został celowo wypuszczony...? The Returned wyróżnia się bardzo oryginalnym podejściem, James Swallow udowadnia, że opowiadanie o Astartes może być ciekawe bez wrzucanych na siłę co drugą stronę scen siepania mieczem i walenia z boltera do wszystkiego co się rusza. Consequences (Ultramarines) by Graham McNeill - Graham McNeill rzadko tworzy coś, co nie byłoby co najmniej dobre, i również tym razem opowiadanie trzyma poziom. Przyznam, że ze wszystkich zakonów Astartes Ultramarines zawsze interesowali mnie najmniej, ale po przeczytaniu Consequences rozważam na poważnie sięgnięcie po Omnibus Ultramarines autorstwa Grahama McNeilla właśnie (opowiadanie Consequences jest częścią tego zbioru). Myślę, że to wystarczy jako recenzja samego opowiadania. Zdecydowanie do pominięcia: Hell Night (Salamanders) by Nick Kyme - Pan "ja-wam-pokażę-że-ja-też-potrafię-pisać" Nick Kyme przechodzi sam siebie. Oddział biednych, maltretowanych przez Nicka Salamander walczy z duchami (tak - z duchami). Oczy bolą od czytania, jeszcze bardziej niż w przypadku Fires of War. The Relic (Black Templars) by Jonathan Green - jak już wspomniałem, pisząc The Returned James Swallow udowodnił, że opowiadanie o Astartes może być ciekawe bez opływania w sceny akcji. Z kolei The Relic Jonathana Greena jest idealnym przykładem tego, jak nudne może być kipiące teoretycznie akcją opowiadanie, jeżeli nie stoi za nim jakakolwiek sensowna myśl przewodnia, a autor nie ma wystarczających umiejętności pisarskich, aby przedstawiać sceny walki w naprawdę interesujący sposób. Opowiadanie do zapomnienia minutę po przeczytaniu (ja ledwo pamiętam... jacyś Black Templars nieustannie sieką orków na Armageddonie… zieeeeeew…) Twelve Wolves (Space Wolves) by Ben Counter - w skrócie chodzi o to, że jest (podobno) dwanaście mitycznych wilków Fenrisa, odpowiadających różnym aspektom charakteru / kultury zakonu Space Wolves. No i jest (podobno) ten nieszczęsny trzynasty wilk... jeżeli kogoś to interesuje, najlepiej przeczytać sobie o tym na Wikipedii Warhammera, jako że na samo opowiadanie Bena Countera (autora bodajże najnudniejszej i najbardziej sztampowej części Herezji Horusa) zwyczajnie szkoda czasu.