Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski logik i filozof, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Był doktorantem Adama Schaffa, profesorem i wieloletnim dyrektor Instytutu Filozofii, Socjologii i Logiki Uniwersytetu Wrocławskiego, profesor i dyrektor Instytutu Filozofii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, redaktorem naczelny lewicowego pisma Nowe Horyzonty. Od końca lat siedemdziesiątych redaktor nowej edycji dzieł W.I.Lenina w Polsce. Członek i działacz Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Towarzystwa Krzewienia Kultury Świeckiej. Od 1990 roku do śmierci w 1997 roku prezes Stowarzyszenia Marksistów Polskich. Początkowo zajmował się głównie logiką matematyczną i teorią poznania. Później jego zainteresowania ewoluowały w stronę filozofii i socjologii, które programowo uprawiał jako materializm historyczny i dialektyczny. Był ortodoksyjnym marksistą, znawcą dorobku Karola Marksa i tradycji myśli marksistowskiej, historii ruchu robotniczego. Krytyk marksistowskiej scholastyki i apologetyki. W dyskusjach dotyczących socjalizmu w Polsce zajmował stanowisko uznające, że w Polsce nie ma społeczeństwa socjalistycznego, lecz mamy do czynienia ze społeczeństwem okresu przejściowego z dyktaturą proletariatu jako formą organizacji politycznej i państwowej. Podkreślał istnienie w Polsce klas społecznych, sprzeczności, wyzysku i walki ideologicznej i politycznej. Przedmiotem jego krytyki była zarówno ta tendencja w ramach polskiego marksizmu, która nawiązywała do "młodego Marksa" i próbowała rozwijać jego myśl w duchu młodomarksowskiego humanizmu, m.in. Adam Schaff, Marek Fritzhand, jak i socjologizujący nurt empiryczny. Ten ostatni - reprezentowany m.in. przez Jerzego Wiatra, Włodzimierza Wesołowskiego. Krytykował także marksizm szkoły poznańskiej i tzw. warszawską szkołę etyczną. Pozostawał pod wyraźnym wpływem francuskiej myśli społecznej: Jeana Piageta oraz Louisa Althussera.https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=63394&_k=4ts8j6