(ur. w 1946 r.) – poeta, współtwórca Nowej Fali, prozaik, eseista i tłumacz. Jest redaktorem Przeglądu Politycznego i miesięcznika Nowaja Polsza. Mieszka w Warszawie. Laureat Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej paryskiej Kultury (1999). Ostatnio opublikował tomy szkiców: Współczesna powieść polityczna. Sens literatury, sens historii (2001),Przestrzeń spotkania. Eseje o „Kulturze” paryskiej (2001),Przestrzenie słowa (2001) i Wyzwanie (o poezji z przypisami i bez) (2004) oraz zbiory poetyckie: Mówienia (2004),Życiowy wybór (2006) i Garść wierszy użytkowych (2007). Wydawnictwo FORMA wydało jego pierwszą powieść Zdjęcie (2008) oraz Podróż mego życia (2010). W przygotowaniu nowe tomy prozy, m.in. Dane elementarne.
Proza Eustachego Rylskiego - co najmniej - obiecująca. Opowiadanie Kazimierza Orłosia - wyśmienite. Opowiadania Dominiki Słowik i Pawła Sołtysa przyzwoite. Ciekawy esej Józefa Hena. Odnaleziony felieton Głowackiego. Dobrze wydane 18 zeta. I uwaga natury ogólnej: za parę lat pism literackich (w każdym razie papierowych) nie będzie, więc póki są, można jeszcze na chwilę zanurzyć się w tej dzikiej rozkoszy dinozaurów.
Wiele przyjemności sprawia tropienie literackiej „muchy”. Ona staje się tu symbolem, metaforą, motywem, pretekstem. Środkiem i celem. I tak, od muchy Szaruga przechodzi nie tylko do słów, sztuki, ale i do polityki, historii, socjologii. Obserwujemy różewiczowską muchę, a tu nagle myślimy o wojnach, o złu i jego istocie, o prawdzie i wolności czy choćby nawet o ekologii oraz kondycji (wszech)świata. Wszystkimi „oczkami” muchy obserwujemy (współczesnego) człowieka.
Wspaniały, erudycyjny poemat Leszka Szarugi. Spójny, intertekstualny, filozoficzny. Do wielokrotnego czytania i do zachwycania się!
Więcej: http://dajprzeczytac.blogspot.com/2022/09/mucha-leszek-szaruga.html