Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książki wydawane przez oficynę Finna od wielu lat wyróżniają się bardzo starannym przygotowaniem, ładną okładką i wyraźną, nie męczącą oczu, czcionką. W przeciwieństwie do serii „Z kotwiczką”, czerwona seria dotyczy kampanii lądowych prezentowanych oczyma bezpośrednich uczestników wydarzeń, najczęściej z perspektywy pododdziału, niźli związku taktycznego. To ciekawe podejście, uzmysławia bowiem, jak daleko odmiennie wygląda sytuacja na polu walki w porównaniu z suchymi meldunkami sztabowymi oraz chorągiewkami umieszczanymi na mapie. Tym razem wydawca prezentuje dwie, jakże odmienne, relacje: z początku wojny oraz jej schyłku. Nie będę chyba odosobniony w poglądzie, że historię zatytułowaną „Ostatni batalion 1945” zdecydowanie lepiej się czyta. Jest bardziej plastyczna, wyraźne jest osaczenie żołnierzy i poczucie prowadzenia walki bez cienia szansy na powodzenie. Momentami czułem się jakbym uczestniczył w opisywanych wydarzeniach, choć daleko temu tytułowi do „Żelaznego krzyża”. Z kolei „Kierunek Lwów 1939” stanowi raczej typowy przykład literatury wojennej pokazującej zwycięski marsz Wehrmachtu przez Polskę. Znając inne relacje z tego okresu nie dziwi takie podejście, w podobnym stylu utrzymana była np. książka R. Hellera „Das war der Krieg in Polen.” Ale opowieść Buchnera jest dość sucha i beznamiętna, zdawkowo wspominająca o poniesionych stratach. Z racji zainteresowania kampanią wrześniową oczekiwałem tutaj trochę więcej szczegółów, aczkolwiek cieszę się że na rynku wydawniczym nie ucieka się od tej problematyki. Miłośnicy historii sięgną po to wydawnictwo z przyjemnością.