Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ledi Sayadaw, Mahathera (Aggamahapandita, D.Litt) - (ur. 1846 - zm. 1923) buddyjski mnich w tradycji theravada. Znany naukowcom z wielu krajów, był prawdopodobnie jedną z najwybitniejszych postaci buddyjskich swoich czasów. W związku ze wzrostem zainteresowania buddyzmem na Zachodzie, istnieje ogromny popyt na jego dyskursy buddyjskie i pisma, które są obecnie tłumaczone i wydawane w „Świetle Dharmy”.

Bhikkhu Nyana, znany później jako Ledi Sayadaw, urodził się w 1846 roku w wiosce Saing-pyin, w dzielnicy Dipeyin, okręgu Shwebo w Birmie. Jego rodzicami byli U Tun Tha i Daw Kyone. W młodym wieku został wyświęcony na nowicjusza (samanera),zaś w wieku 20 lat w pełni wyświęconym mnichem (bhikkhu),pozostając pod opieką czcigodnego Salina Sayadawa U Pandicca. Otrzymał klasztorne wykształcenie pod kierunkiem wielu nauczycieli, a następnie odebrał wykształcenie w zakresie literatury buddyjskiej od czcigodnego San-kyaung Sayadawa, Sudassana Dhaja Atuladhipati Siripavara Mahadhamma Rajadhiego-raja-guru Mandalaja.

Był bystrym studentem. Mówiono o nim – „około 200 studentów uczęszczało na codzienne wykłady czcigodnego Sankyaung Sayadawa. Pewnego dnia czcigodny Sayadaw zadał w palijskim 20 pytań o paramity (buddyjskie cnoty) i kazał wszystkim studentom odpowiedzieć. Żaden z nich, oprócz Bhikkhu Nyana, nie był w stanie zadowalając odpowiedzieć na te pytania”. Zbierał on takie odpowiedzi, a kiedy, nadal przebywając w klasztorze San-kyaung, ukończył 14 vassa (cyklów medytacji),wydał je w swojej pierwszej książce, "Parami Dipani". (Podręcznik cnót).

W czasie panowania króla Theebawa został wykładowcą języka palijskiego w klasztorze Maha Jotikarama w Mandalai. W 1887, rok po pojmaniu króla Theebawa, przeniósł się do rejonu na północ od miasta Monywa, gdzie założył klasztor pod nazwą „Ledi-tawya”. Przyjął wielu studentów i bhikkhu z różnych rejonów Birmy i przekazał im wykształcenie buddyjskie. W 1897 napisał w palijskim Paramattha Dipani (Podręcznik Najwyższych Prawd).

Odwiedzał później, wiele rejonów Birmy, aby rozpowszechniać buddyjskie nauki Dhammy. W miastach i wsiach, które odwiedzał, przekazywał rozprawy o Dhammie, zakładał centra [Abhidhamma|abidhammy]] i ośrodki medytacyjne. Ułożył wiersze abhidammy i Abhidhamma Sankhitta, których nauczał w czasie swoich lekcji. Odbywał cykle medytacyjne vassa w niektórych większych miastach, przekazując abhidhammę i vinaję (dyscyplinę klasztorną) świeckim wyznawcom. Niektóre z Ośrodków Medytacyjnych Lediego istnieją nadal i są powszechnie znane. Podczas swoich podróży napisał wiele esejów, listów, wierszy i podręczników. Napisał ponad 70 podręczników, z których 7 zostało przetłumaczonych na angielski i wydanych w „Świetle Dharmy":

Vipassana Dipani (Podręcznik Wglądu) został przetłumaczony przez jego wychowanka, Sayadawa U Nyana.
Pathamagyaw Patthanuddesa Zipani (Zwięzłe przedstawienie Buddyjskiej Filozofii Relacji) został pierwotnie napisany w palijskim przez Ledi Sayadawa, będącego wtedy w podeszłym wieku, a następnie przetłumaczony przez Sayadaw U Nyana.
Niyama Dipani (Podręcznik Porządku Kosmosu) został przetłumaczony przez U Nyana i Dr. Barua i opracowany przez panią Rhys Davids.
Sammaditthi Dipani (Podręcznik Właściwego Rozumienia).
Catusacca Dipani (Podręcznik Czterech Szlachetnych Prawd).
Bodhipakkhiya Dipani (Podręcznik Ścieżek Prowadzących do Oświecenia) został przetłumaczony przez U Sein Nyo Tun, I.C.S. (Retd.).
Magganga Dipani (Podręcznik Elementów Szlachetnej Ścieżki) przez U Saw Tun Teik, B.A. B.L. oraz zweryfikowany i opracowany przez Angielską Komisję Wydawców Rady Związku Buddy Sasany.

W 1911, uzyskał od rządu Indii, tytuł Aggamahapandita. Następnie Uniwersytet w Rangoon nadał mu tytuł D.Litt (honorowy tytuł naukowy) Honoris Causa. W późniejszych latach osiedlił się w Pyinmana, gdzie zmarł w 1923 w wieku 77 lat.