Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cześć, mam na imię Ian. Jestem złotą rybką i jeszcze o tym nie wiem, ale za niedługo wyskoczę ze swojego akwarium z powodu pewnych okoliczności i zacznę swój lot z 27 piętra apartamentowca na Roxy aż na samo dno, a raczej prosto w stronę chodnika. Historia tu przedstawiona, a raczej te kilka wątków połączonych ze sobą w tym tytule przypomina mi film z Tomem Cruise "Magnolia" lub "Miasto gniewu" m.in. z Sandrą Bullock. W produkcjach, które wspomniałam występuje również kilkoro głównych bohaterów pozornie tylko dla siebie obcych i często ze sobą nie spokrewnionych, ale jak się okazuje połączy ich czasem więcej niż mogliby przypuszczać. I tak nasz rybi bohater ze swoją bardzo króciutką pamięcią spada z 27 piętra i leci w dół poznając po drodze sąsiadów z niższych pięter. Poznajmy m.in: Connora – paleoklimatologa o boskim ciele, który ma sporo za uszami; Katie jego dziewczynę i studentkę, która niestety nie wie o nim kilku istotnych faktów; Faye – nimfomankę, którą łączy coś więcej niż tylko koleżeństwo z pewnym lokatorem budynku na Roxy; Gartha – cichego budowlańca z pewną paczuszką w dłoni i równie szokującym sekretem; Hermana – chłopca uczącego się w domu, który potrafi podróżować w czasie (a jak dowiecie się jeśli sięgniecie po ten tytuł); Claire – wycofaną dziewczynę cierpiącą na agorafobię, zamkniętą w swoich 4 ścianach; Jimeneza – dozorcę i konserwatora w budynku Sewilli na Roxy; Petunię – ciężarną, która ma ogromną ochotę na zakazanego lodowego sandwicza ;); Danny’ego – chłopaka Petunii, kolegę Gartha i również pracownika na budowie. Tak, jedno jest pewne w budynku Sewilli na Roxy znajdziemy sporo różnych postaci, różnych problemów, różnych charakterów. A wszystko to złączone lotem biednej rybki o wdzięcznymi imieniu Ian. "27 pięter" to obyczajówka, którą szybko się pochłania. Podczas czytania na kartach książki na bocznym marginesie będzie towarzyszyć nam mała rybka, która z każdą kolejną skończoną stroną będzie zniżać się i zbliżać nieubłaganie do końca swojej podróży. Ten zabawny rysunek rybki wspomniany powyżej będzie się poruszał w dół począwszy od górnego marginesu, by skończyć na dole z pluskiem, jeśli kartki wprawimy w ruch z odpowiedniej strony książki. ;) Znajdziemy tu i ludzkie dramaty i radości, będziemy się śmiać z humoru (czasem nieco czarnego, więc pewnie nie dla każdego) podanego nam w niektórych sytuacjach, kibicować pozostałym postaciom, by osiągnęły swoje cele, ale i martwić się co stanie się z innymi czy sobie poradzą w sytuacji, w której się znaleźli. Ale mam wrażenie, że autor trochę przegiął opisując sytuację Petunii i małego Hermana, toż to był istny makabryczny kabaret i moje słowa nie mają tu pozytywnego wydźwięku, oj nie. :( Owszem takie wydarzenia mogą mieć miejsce, ale to ciężko się czytało i tak samo wyobrażało. :/ Myślę, że mogę polecić tą pozycję. Dla odprężenia i relaksu powinna nadawać się idealnie. Według mnie to w miarę udany debiut pisarski. To pozycja dla niewymagającego czytelnika, który nie lubi podczas czytania rozkładać danego tytułu na części pierwsze i go analizować. ;)