Irmgard Noebauer

Odnoszę wrażenie, że książka mogłaby być napisana nie tylko w latach nastych XXI w., ale równie dobrze ze dwadzieścia kilka lat temu. Clue ograniczeń i perspektyw w prezentowanej tu optyce pozostaje niezmiennie: za dużo źródeł, za mało czasu i chęci. Nie oznacza to, że nie czytelnik nie znajdzie tu nic wartościowego: niniejszy zbiór zamyka najlepszy z całego tomu tekst Huberta Łaszkiewicza o wpływie nowej metodologii na badania źródłoznawcze, w mniejszym chyba jednak stopniu na edycje źródłowe, niemniej ten temat też jest poruszony. Mam wrażenie, że edytorzy skupieni są na niewystarczającej już metodzie edycji, jaką jest wyłącznie druk. Praktycznie brak refleksji nad obecnymi możliwościami - ale i zagrożeniami - wydawniczymi, jakie niesie technologia i informatyzacja społeczeństwa (wśród których historycy jednak chyba są w ogonie); o takich możliwościach wspomina się jedynie na marginesie ogólnych rozważań. Dlatego też - chociaż artykuły zawarte w tomie są poprawne warsztatowo i przedstawiają aktualny stan badań - niezbyt wysoka ocena tej pozycji.