Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetny psychologiczny kryminał o więziach rodzinnych, ale nie jestem przekonana czy można określać te więzi jako miłość.Przemoc, brutalność zostaje powielona w osobie Leo najstarszego z braci, który zręcznie manipuluje młodszymi braćmi. Oni nie chcą tak żyć, ale muszą, bezwolnie poddając się terrorowi najstarszego, podobnie jak w dzieciństwie kiedy przewodnikiem stada był ojciec.Książka mówi o dorastaniu w atmosferze przemocy i jak to rzutuje potem na dorosłe życie członków rodziny. A właściwie po co napadali na te banki? Chyba dla kasy wielkiej.Nic nie wiemy albo mało wiemy, czy te wielkie pieniądze dawały im radość posiadania, korzystania z życia. Najbardziej wyrazisty jest najstarszy syn, którego bawi konstruowanie planowanie napadów i wręcz czujemy jego radość z odgrywania przywódcy stada, radość z kierowania "podwadnymi". Jeszcze ta "zimna ryba"- policjant, który wyrastał w podobniej dysfunkcyjnej rodzinie, a teraz jest pusty i samotny, czy on potrafi kogoś pokochać?