Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tę książkę czytałam z wielkim zaciekawieniem. Tym bardziej, gdy uświadomiłam sobie jak mało do tej pory przeczytałam powieści związanych z pierwszą wojną światową czy wojną polsko-bolszewicką. Zazwyczaj sięgałam po lekturę traktującą o drugiej wojnie światowej i czasach okupacji. Powieść Meandry wojny Bieszczadem naznaczone nie zawodzi, choć ten, kto nastawia się na szczegółowe opisy walk stoczonych na froncie wschodnim nie znajdzie ich. Trochę rozczarowany może być również czytelnik liczący na rozbudowany wątek miłosny. Bo jest i o wojnie, jest i o miłości, ale przede wszystkim jest to książka pokazująca absurdalne i tragiczne położenie Polaków na polach bitew pierwszej wojny światowej. Autor uświadamia czytelnika, na czym owa arcytrudna sytuacja Polaków polegała. Musimy mieć na uwadze, że do wybuchu Wielkiej Wojny w 1914 roku Polska znajdowała się pod trzema zaborami. W chwili formowania wojsk powołania do służby nie ominęły i Polaków. Tym samym Polacy znaleźli się w trzech różnych armiach i często walczyli w walkach bratobójczych. Jak wywalczyć sobie wolną Polskę, gdy noszą różne mundury i znajdują się na walczących ze sobą nawzajem frontach? Drozdowski zwrócił uwagę na jeszcze jeden ważny problem. Jak to los bywa często przewrotny i przynosi takie zmiany, które okazują się totalnym zaskoczeniem. Świetnie pokazał to na przykładzie dwóch głównych bohaterów. Aleksander Kazanowski i Borys Bołkunow. Polak i Rosjanin. Poznali się dość wcześnie, gdy obydwaj znaleźli się w Szkole Kadetów w Petersburgu. Tak się złożyło, że i rodzice Aleksandra, i Borysa zaplanowali dla swoich synów kariery wojskowe. W tym miejscu warto zaznaczyć kolejną kluczową kwestię. Obecność Borysa w Szkole Kadetów nie budzi żadnych wątpliwości. To młodzieniec pochodzący z dość wysoko postawionego rodu w carskiej Rosji. Ale Aleksander? Jak to się stało, że rodzice posłali go do Szkoły Kadetów, aby zasilał szeregi armii zaborcy?! I tu wychodzi na jaw przenikliwość polskiej inteligencji. Tak, Aleksander będzie zasilał szeregi armii carskiej, ale … do czasu. Przecież kiedyś Polska w końcu odzyska niepodległość, ale potrzebuje do tego ludzi wyszkolonych. Bo kto tę niepodległość wywalczy? A jak już wywalczy, to ten kraj przecież będzie musiał ktoś odbudować. Młode pokolenie musi być gotowe do odbudowy kraju. To było myślenie z perspektywą na przyszłość i nadszedł czas, aby zbierać żniwa swojej rezolutności i racjonalności. Wracając do Aleksandra i Borysa. Gdy Wielka Wojna stała się faktem Aleksander dylematy na temat swojej narodowości musiał zachować dla siebie. Póki co jest pułkownikiem armii carskiej i  nosi carski mundur. Mimo swojej przyjaźni z Borysem nawet przy nim musi uważać na słowa. To Borys jest oficerem armii wielkiego imperium, jakim jest carska Rosja. Póki co jest pod rozkazami swoich rosyjskich przełożonych. Sytuacja zmienia się wraz z obaleniem caratu i przejęciem władzy przez bolszewików. W tym samym czasie wojna zbliża się do końca. A po wojnie … Całość na: https://monikaolgaczyta.blogspot.com/