Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pani prezes wielkiej firmy albo neurochirurg, albo skrzypaczka w filharmonii, a przy tym żona wspaniałego męża, przeżywająca cudowny seks, posiadająca domek z ogródkiem. Pani prezes, która w weekendy spotyka się z przyjaciółmi, odwiedza rodziców i dziadków, wychowuje doskonałe i inteligentne dzieci, regularnie chodzi na wizyty do fryzjera i manikiurzystki, do tego jeszcze ma zajęcia na siłowni i jogę raz w tygodniu, a i piecze przepyszne ciasta i ciasteczka. Po prostu doskonałość w każdym calu. Superwomen. To taki rodzaj przeświadczenia (wychowania),tkwienia z przekonaniu, że nasze możliwości są nieograniczone. Chęć zdobycia wszystkiego. Problem w tym, że dążenie do tego, by "mieć wszystko", powoduje, że nie ma wszystkiego, nawet w najmniejszym stopniu. Wszyscy mają za to "kawałki" rzeczy, których inni im zazdroszczą - pełną sukcesów karierę, piękny dom, dzieci, udany związek, pomocnych przyjaciół, zdrowie, bogactwo, styl i wdzięk. I tak naprawdę to tylko pozory. Bo superwomenki nie istnieją. Nie można mieć wszystkiego, ale musimy zrobić wszystko. I ta książka właśnie o tym jest. Nie jest to zbór porad na to, co zrobić, aby osiągać sukcesy zawodowe i osobiste, a raczej są to wskazówki, czego nie robić, co należy sobie odpuścić, a nad czym popracować. Większość z nas do poradników nie lubi, mogą one drażnić, irytować, a nawet - w niektórych przypadkach - rodzą pytania o sensowność ich wydawania, gdyż treści w nich zawarte nie są warte więcej niż papier, na którym są drukowane. Są one uważane za literaturą niskich lotów, dla mas, jeżeli w ogóle można nazwać je literaturą, takie tam książeczki dla egzaltowanych panienek (pań) oglądających śniadaniowe, poranne programy. Dużo w tym prawdy jest. Jednak z drugiej strony półki w księgarniach uginają się od poradników wszelkiej maści - a to jak zdrowo się odżywiać, jak urządzić mieszkanie, czy jak znaleźć męża. Świadczy to o tym, że ludzie w takiej literaturze się zaczytują (choć większość się nie przyznaje) i małego tego, szukają tam rad, złotego środka na załagodzenie problemów lub niewiedzy. Bo niektórzy wychodzą z założenia, że lepiej przeczytać coś w książce, niż zapytać o radę przyjaciela czy znajomego. Ale to już zupełnie inny problem. Faktem jest, że poradników jest mnóstwo. Jednakże w tym morzu tandety i badziewia można czasem znaleźć prawdziwą perełkę. Nie twierdzę, że niniejsza książka jest ową perełką. Jest ona przede wszystkim mądrze napisana. Autorka jest wnikliwą obserwatorką i z obserwacji uczyniła narzędzie pracy. W swojej pracy spotykała się z setkami kobiet na różnych etapach kariery. I zawsze, gdy rozmawiała z interesującą i ambitną kobietą, zadawała jej trzy pytania. Co sprawia, że rano chce się jej wstać z łóżka? Do czego dąży? Co lub kto pomaga osiągnąć jej wymarzony cel? Spodobało mi się takie zdrowe i konkretne podejście. Bardzo lubię kobiety, które są mądre życiowo, które mają nietoksyczne relacje z otoczeniem, które po prostu są życzliwe i nie patrzą zawistnie na swoje koleżanki. Po lekturze tej książki jestem przekonana, że autorka jest właśnie taką kobietą. I jeszcze na koniec mała rada z książki na temat kariery. Jak powiedziała kiedyś Madeleine Albright (amerykańska sekretarz stanu): "W piekle jest specjalne miejsce dla kobiet, które nie pomagają innym kobietom".