Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napisana bezpośrednio po wojnie, wydana została jednak dopiero w 1956 roku. Ta króciutka powieść jest apelem do naszego człowieczeństwa i potępieniem bestializmu, w który obfitowały lata 40-te. Tytułowa trzcina to ludzki rozum, którego "produktami" mogą być zarówno rzeczy wspaniałe jak i przerażające. Dlatego główną postacią powieści jest profesor Payt, fizyk kwantowy. W jego jaźni toczy się filozoficzny spór z profesorem Gerlem, alter ego Payta i jego mroczną stroną, skorą do poświęcenia całej ludzkości w imię postępu nauki. "Złotej trzciny" nie czyta się dzisiaj łatwo. Jest to raczej zlepek kilkunastu impresji, opisanych w raczej hermetyczny, zmuszający czytelnika do ciągłej uwagi sposób. Jak w posłowiu przyznaje sam autor, tomik mógł być równie dobrze napisany jako esej lub artykuł. Powstała jednak powieść, mająca nadal coś do zaoferowania, której wątek fantastyczno-naukowy jest jednakże tylko pretekstem i pomocą w przedstawieniu fundamentalnych problemów humanistycznej jednostki w wysoce stechnicyzowanym świecie.