Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wrześniowa noc 1939 roku, niemieckie oddziały wkraczają do Sokołowa Podlaskiego, podpalają Synagogę. To właśnie wtedy spokój Aarona, żydowskiego chłopca i jego rodziny, zostaje zburzony poraz pierwszy. Poraz pierwszy pojawia się też strach o życie. W 1940 roku Aaron ma 9 lat. Mieszka z rodzicami i siostrami w otwartym getcie. W miasteczku, w którym istnieją dwa światy. Świat społeczności żydowskiej to kilka ulic dookoła synagogi. Kwitnie w nim tradycyjna żydowska kultura. Natomiast drugi świat to społeczność polska. Znajduję się on poza obszarem zamieszkanym przez Żydów i liczy dwa razy więcej mieszkańców. Jedno miasto, podzielone na lepszych i na tych gorszej kategorii. Tą gorszą kategorią dla Polaków są Żydzi. W kolejnych latach jest coraz okrutniej. Sytuacja w miasteczku robi się coraz gorsza. Getto, w którym mieszka Aaron zaczyna funkcjonować jako zamknięte. Coraz więcej osób wywożonych jest do niewolniczych obozów pracy. Aaron w wielu swoich wypowiedziach zadaje Bogu, sobie i być może zarazem czytelnikowi pytania, na które chyba nikt nie zna odpowiedzi. "Dlaczego musimy zginąć, co zrobiliśmy, dlaczego Niemcy tak bardzo nas nienawidzą i czemu tylu Polaków i Ukraińców im pomaga?". I jednoczesne jego stwierdzenie: "Dla nich nie jesteśmy ludźmi..." i w sumie ma tutaj przerażająca rację gdyż Żydzi byli traktowani jak zbędne przedmioty, które trzeba zniszczyć. Żaden powód, żadna zbrodnia nie są wytłumaczalne. Książka nie jest długa ale nad wyraz treściwa. Nie ma w niej zbędnego patosu, jest konkret. Aaron spisuje swoje wspomnienia w sposób dobitny, niczego nie ukrywając, również tych najstraszniejszych scen, które przyszło mu widzieć lub brać w nich udział. Każda pozycja z kategorii literatura faktu, z czasów II wojny światowej jest ważna i szczególna, jedynie w różny sposób przekazana. Ta należy do tych, które czyta się z zapartym tchem.