Powinno być napisane łącznie.

Powinno być napisane łącznie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak już czepiać się pisania czegoś razem lub oddzielnie, to zwrócę uwagę na okropnie częste ostatnio "z resztą". Z resztą to może być dzielenie. Albo butelkę po piwie wyrzucamy razem z resztą odpadów szklanych, czyli innymi butelkami i słoikami. "Z resztą" jest wtedy, kiedy jest jakaś reszta. Natomiast partykuła wprowadzająca uzupełnienie wcześniejszej wypowiedzi powinna być zapisywana łącznie: "zresztą".

Przepraszam Varant, że na Twoim przykładzie, ale dawno mnie wkurzało, a Ty, swoją dbałością o język w wypowiedziach innych autorów, sam mi siebie wystawiłeś na cel. Wybacz, nie Ciebie się czepiam (każdemu może się zdarzyć), ale zjawiska.

Jak już czepiać się pisania czegoś razem lub oddzielnie, to zwrócę uwagę na okropnie częste ostatnio "z resztą". Z resztą to może być dzielenie. Albo butelkę po piwie wyrzucamy razem z resztą odpadów szklanych, czyli innymi butelkami i słoikami. "Z resztą" jest wtedy, kiedy jest jakaś reszta. Natomiast partykuła wprowadzająca uzupełnienie wcześniejszej wypowiedzi powinna...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Po pierwsze ja się nie czepiam, a pytam. Sam już się gubię bo uzus(coraz częstszy, bo już w gazetach można spotkać super bohatera albo super ministra) swoje, a zasady swoje, więc co jakiś czas nabieram zwątpienia.

Po drugie tylko kucharki się obrażają ew. pensjonarki.

Po trzecie nie rozumiem twojego toku myślenia:

1. Napisałaś: "[...]swoją dbałością o język w wypowiedziach innych autorów, sam mi siebie wystawiłeś na cel",

2. Po czym dodałaś: "Wybacz, nie Ciebie się czepiam (każdemu może się zdarzyć), ale zjawiska",

Z pierwszej zacytowanej wypowiedzi wynika, że to ja tu jestem celem. Z kolei w drugiej wypowiedzi, piszesz, że to nie o mnie chodzi tylko o zjawisko. Więc czy to ja jestem celem, sprytnie ukrytym, pod rzekomym piętnowaniem pewnego zjawiska? Jeśli mam rację, to oznacza że użyłaś tutaj totum pro parte, a to z kolei świadczy o pewnej biegłości w sztuce retoryki. Muszę przyznać szczerze, że to bardzo ładny chwyt retoryczny, godny najlepszych rzymskich prawników. A może to jest jakieś inne wyjaśnienie? Jak to z tobą jest?

Oczywiście nie traktuj tego zbyt poważne, ten wpis ma raczej żartobliwy charakter.

Po pierwsze ja się nie czepiam, a pytam. Sam już się gubię bo uzus(coraz częstszy, bo już w gazetach można spotkać super bohatera albo super ministra) swoje, a zasady swoje, więc co jakiś czas nabieram zwątpienia.

Po drugie tylko kucharki się obrażają ew. pensjonarki.

Po trzecie nie rozumiem twojego toku myślenia:

1. Napisałaś: "[...]swoją dbałością o język w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Słusznie! Mój błąd. Albo biegłość w retoryce - dzięki za uznanie! Druga zacytowana wypowiedź prawdziwie wyraża moje intencje; jak można zauważyć w wielu moich wypowiedziach, zwykle odnoszę się do zjawisk, wypowiedzi, poglądów, ale raczej nie do osób, te pojedynczo, o ile nie należą do moich bliskich, są mi zasadniczo obojętne, w obszar moich zainteresowań i trosk wkraczają dopiero jako zbiorowość, zwłaszcza jeśli ta zbiorowość przejawia jakąś wspólną cechę, zwłaszcza jeśli ta cecha mnie niepokoi. Natomiast wypowiedź pierwsza jest niefortunnie sformułowaną (mój błąd!) obroną wyprzedzającą (to ten mój chwyt - inny niż podejrzewałeś, ale też jakiś - ma łacińską nazwę?) potencjalny zarzut, że wybrałam sobie ofiarę i postanowiłam się nad nią pastwić. Z doświadczenia wiem, że bardzo często ktoś, na czyim przykładzie coś jest omawiane, czuje się zaatakowany personalnie i przystępuje do akcji odwetowych, ba, niejednokrotnie obrażonym i zaatakowanym mieni się ktoś, kogo w ogóle nie przywoływano, ale kto sam czuje, że pasuje swoim zachowaniem lub poglądami do tych, których skrytykowano. Przewidując możliwy atak na mnie jako na tę czepialską, która wybrała nielubianą osobę i złośliwie ją zaatakowała, zastosowałam obronę wyprzedzającą i wskazałam, że nie tyle ja wybrałam osobę, co osoba sama dobrowolnie weszła na linię strzału. Celem ataku jest błąd językowy, środkiem walki z nim wskazanie go w przykładowej wypowiedzi, a ewentualna krzywda wyrządzona autorowi tej wypowiedzi jest niezamierzonym skutkiem ubocznym. Chciałam tylko wskazać, że nie celowałam do wybranej przez moją złośliwość osoby, nie strzelałam też bez celowania do osoby przypadkowej, ale że poszkodowany sam jest sobie winny, bo przebywając na tej samej co ja strzelnicy, zamiast stać wśród strzelców, wlazł pomiędzy ostrzeliwane tarcze. O czymś takim myślałam, kiedy napisałam, że wystawiłeś się na cel, nie o tym, że miałam zamiar w Ciebie wycelować.

Za poważnie? Trudno, za późno dla mnie, albo może za wcześnie, żeby jeszcze dopisywać do tego żartobliwe tony. Jeśli chcesz, to je sobie wyobraź, na pewno się nie obrażę, bo chyba brak mi do tego kwalifikacji.

Słusznie! Mój błąd. Albo biegłość w retoryce - dzięki za uznanie! Druga zacytowana wypowiedź prawdziwie wyraża moje intencje; jak można zauważyć w wielu moich wypowiedziach, zwykle odnoszę się do zjawisk, wypowiedzi, poglądów, ale raczej nie do osób, te pojedynczo, o ile nie należą do moich bliskich, są mi zasadniczo obojętne, w obszar moich zainteresowań i trosk wkraczają...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Tak na tę figurę retoryczną też jest nazwa łacińska: anteoccupatio lub starogrecka prokatalepsis (προκατάληψις - ale nie jestem pewien czy dobrze zapisałem).

Tak na tę figurę retoryczną też jest nazwa łacińska: anteoccupatio lub starogrecka prokatalepsis (προκατάληψις - ale nie jestem pewien czy dobrze zapisałem).

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Mnie nawet aktorstwo rozczarowało.

Mnie nawet aktorstwo rozczarowało.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post