Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obsesja może przybierać różne rozmiary. Kiedy tyczy się rzeczy materialnych to nie jest aż tak niebezpieczna, choć stanowi niemałe zagrożenie dla portfela i ilości wolnego miejsca w mieszkaniu. Gdy z obsesją poświęcamy się pracy zagrażamy jedynie sobie i własnemu zdrowiu. Jeśli jednak obsesja dotyczy drugiej osoby, to niekontrolowana może nieść ze sobą wiele zła. Ponieważ taka miłość niszczy zarówno osobę chorą, jak i obiekt jej uporczywych myśli i starań, i szybko taka relacja może przybrać szalenie kiepski kierunek.

Jeanny jest zwyczajną osiemnastolatką. Kocha książki, jest skupiona na nauce, nie sprawia żadnych problemów swoim rodzicom. Zapatrzona w starszego brata wie, że zawsze może na niego liczyć. Swoją przyszłość wiąże z kierunkiem artystycznym, bo kocha malować i jest niezwykle uzdolniona. Ma oddaną przyjaciółkę, nieco bardziej szaloną, z którą idealnie się uzupełniają. Jednak w najgorszych koszmarach nie sądziła, że jej życie może z dnia na dzień tak bardzo się zmienić. Wiedziała, że jest silna, ale nie sądziła, że ma w sobie aż tak wiele siły, by przetrwać prawdziwy koszmar na jawie.

Jason jest cenionym psychoterapeutą, a każdego pacjenta traktuje z szacunkiem i zawsze próbuje zrobić wszystko, by pomóc. Sam cierpi na bezsenność, jednak nie jest w stanie poradzić sobie z własną przypadłością. Jest dość zamknięty w sobie, mieszka z daleka od miasta, a wszystko po to, by w uśpieniu trzymać własne demony. Ale czy uda mu się to zrobić na dłuższą metę?

„Kochanie? Witam w piekle” to jedna z tych pozycji, co do której nie dowierzałam, że mam do czynienia z debiutem. Styl Autorki jest niesamowity, bardzo dojrzały i emocjonalny, potrafi za pomocą słowa emanować całym mnóstwem uczuć, które przenoszą się na czytelnika. I dzięki temu sposób narracji z jakim mamy do czynienia w tej książce, jest wyjątkowy, wręcz zachwycający i absolutnie mnie urzekł. Ale zrobiła to także fabuła. Delikatny początek wprowadza nas w zwyczajny świat młodej dziewczyny, ale potem… dzieje się naprawdę wiele, więc niech nie zwiodą Was pierwsze rozdziały. Widać, że cała powieść została przemyślana w każdym szczególe tak, by pozostawić czytelnika z wieloma refleksjami i wzburzonymi do granic emocjami. Książka nie należy do najłatwiejszych tematycznie, jest w niej ogrom bólu, mroku i cierpienia, i trzeba się z tym liczyć, sięgając po nią. Ten ból przenika przez jej karty, odczuwamy go podczas czytania, podobnie jak odczuwamy współczucie co do postaci, wzburzenie i gorycz, że los tak okrutnie ich potraktował, a także związany z tym smutek, jak i lęk o to, co będzie dalej. Autorka za pomocą kreowanych bohaterów przybliża nam jakże skomplikowany i pełen niejasności temat chorób psychicznych, których szerokie spektrum może utrudnić diagnozę, a jednak najważniejszym jest, by zwrócić się o pomoc w odpowiednim momencie, zanim zacznie się krzywdzić siebie i innych. Ta książka to niezwykle wartościowa powieść, skarbnica cytatów, których nie sposób zmieścić w zwyczajnej recenzji. Wyjątkowa zarówno pod względem tematyki i sposobu poprowadzenia fabuły, gdyż nie mieści się w żadnych zwyczajowo przyjętych ramach gatunkowych, jak i pod względem wykonania. Ogromnie polecam tę pozycję każdemu, kto szuka oryginalności okraszonej talentem pisarskim, bo taki dualizm wcale nie jest łatwy do znalezienia. Ogromnie polecam!

Obsesja może przybierać różne rozmiary. Kiedy tyczy się rzeczy materialnych to nie jest aż tak niebezpieczna, choć stanowi niemałe zagrożenie dla portfela i ilości wolnego miejsca w mieszkaniu. Gdy z obsesją poświęcamy się pracy zagrażamy jedynie sobie i własnemu zdrowiu. Jeśli jednak obse...

Rozwiń

Zwiń

Tajemnice większe lub mniejsze znajdują się chyba w każdej rodzinie. Często pogrzebane przez lata ulegają zapomnieniu, ale zdarza się i tak, że mimo upływu czasu nadal zalegają w głowie i w sercu. Kolejne pokolenia nie dopytują zbyt cyklicznie o przeszłość, żyjąc tu i teraz, i traktując wszystko takim, jakie jest. Może i nie warto czasem rozgrzebywać przeszłości, bo potrafi sprawić ból, z drugiej zaś strony znajomość własnych korzeni i historii rodziny jest przecież bezcenna.

Estella zabiera czytelnika do ogarniętego wojną Paryża oraz Nowego Jorku, który stanowi jego przeciwieństwo. Ma dryg do projektowania, jednak brak zasobów i wiary w siebie oraz tocząca się wojna skutecznie opóźniają spełnienie jej marzeń. Sama w wielkim mieście musi walczyć o byt, martwiąc się nieustannie o pozostałą we Francji matkę, jej jedyną rodzinę. Estella jednak ma niezrównany charakter, siłę i nie pozwoli sobą pomiatać. Tym sposobem zjednuje sobie kolejnych bliskich ludzi, którzy w jej życiu zagrają znaczące role.

Fabienne mieszka na stałe w Australii, choć bliski jej sercu jest zarówno Nowy Jork, jak i Paryż. Zawodowo jest kuratorką mody, choć po babci i ojcu odziedziczyła znacznie więcej talentu. Jednak objęcie władzy nad Stella Design uznaje za przekraczające jej kompetencje i woli skupić się na australijskiej karierze. Jej serce jest wolne od miłości po kolejnym nieudanym związku i jedyne, czym się martwi to zdrowie najukochańszej babci. A jednak gdzieś tam w głębi tli się w niej tęsknota za stabilizacją oraz promyk wiary, który pcha ją ku rodzinnemu dziedzictwu.

„Dziewczyna z Siódmej Alei” to powieść wymagająca, malownicza i wyróżniająca się na tle dostępnych propozycji. Lester umiejętnie przeplata przeszłość z teraźniejszością, prowadząc nas przez losy młodej Estelli oraz jej wnuczki Fabienne. Obie narracje są niemniej angażujące oraz wywołują szereg emocji, a historie obu kobiet wnikają w głąb czytelniczego serca. Autorce genialnie udało się oddać ten ludzki pierwiastek II Wojny Światowej i wszelkie uczucia targające osobami, którym przyszło żyć w tych trudnych czasach. Dzięki temu poznajemy zupełnie inny niż dziś Paryż, a jednak nadal zakochany w modzie, pomimo targającej nim wojennej zawieruchy. Ta opowieść to przede wszystkim historia rodziny, skomplikowana, pełna tajemnic i trudnych wyborów, które odbiły się na losach wielu osób. Ale to także podróż przez wyjątkowe miejsca, po których zarówno w wymiarze historycznym, jak i teraźniejszym oprowadza nas Lester. To także powieść o miłości, o rozterkach sercowych, o błędach popełnianych w dobrej wierze i ogromnej sile uczuć, których ani odległość, ani czas nie są w stanie zmienić. Znajdziemy tu również trudny, ale i jakże istotny wątek dotyczący wykorzystywania kobiet, który swoje źródło ma w prawdziwych wydarzeniach. Autorka bowiem wplata do kreowanej fikcji literackiej prawdziwe osoby i elementy ich życiorysów, co nadaje jeszcze bardziej szczególny rys tej powieści. Nie obędzie się także bez momentów wzruszeń wywołanych poczuciem straty, czy niesprawiedliwością losu. Ale odnajdziemy tu także wyjątkowe chwile szczęścia, które dają siłę po to, by żyć, nadzieję na lepsze jutro i wiarę, że życie jest piękne, mimo wszystko. Lester przypomina również, że prawdziwa, piękna miłość jest warta walki o nią, bo kolejna może się przecież nie pojawić, a żal po jej utracie pozostanie w nas już na zawsze. Jeśli szukacie wyjątkowej pozycji, to koniecznie musicie zwrócić uwagę na tę właśnie opowieść. Polecam!

Tajemnice większe lub mniejsze znajdują się chyba w każdej rodzinie. Często pogrzebane przez lata ulegają zapomnieniu, ale zdarza się i tak, że mimo upływu czasu nadal zalegają w głowie i w sercu. Kolejne pokolenia nie dopytują zbyt cyklicznie o przeszłość, żyjąc tu i teraz, i traktując ws...

Rozwiń

Zwiń

Samotność nie musi być wcale zła, jeśli człowiek komfortowo się z nią czuje. Szukanie miłości nie jest błędem, jeśli czujemy tęsknotę za drugim człowiekiem. I nawet potykanie się w tych poszukiwaniach nie jest niczym złym, ot, kolejna życiowa nauczka. Jednak najważniejszym jest, by żyć w zgodzie ze sobą, nie próbować na siłę dostosować się do otoczenia i decyzji bliskich ludzi, a kierować się sercem i własnymi potrzebami. Wtedy znajdziemy szczęście.

Magda zamiast na Zanzibarze nadal przebywa w rodzinnym Krakowie i nie wie, co począć dalej, po naiwnych błędach, jakich się dopuściła. Zuza, jej córka, ani myśli pokazywać się w szkole, gdy wydaje się jej, że cały jej świat legł w gruzach. Poukładana i oszczędna nauczycielka oraz jej latorośl, świetnie się zapowiadająca pływaczka, zbudowały swoje życie razem i było im dobrze. I nagle wszystko wywróciło się do góry nogami i nawet Amelia, przyjaciółka tej niewielkiej rodziny, zatwardziała singielka, nie jest w stanie pomóc im w odegnaniu trosk. A w tle Artur, kochający skrycie kobietę, choć wie, że jest bez szans. Michał, który boryka się z pokaźnymi problemami. Cezary, który ułożył świetny plan, teraz wszyscy muszą się do niego dostosować. Oraz Rafał, którego priorytetem jest niezgubienie psa. Kim dla bohaterek okażą się ci mężczyźni?

„Kiedy cię spotkałam” to ciekawa i jakże życiowa powieść obyczajowa. Splata losy wielu różnych charakterów, dążących do innych celów, mających inne priorytety i odmienną codzienność. Dzięki temu każdy z czytelników może odnaleźć w którejś z prezentowanych historii odrobinę siebie i własnych problemów, z którymi się boryka. Autorka podejmuje tu temat miłości, które dobiegły końca, co czasem roztrzaskuje świat w drobny mak, czasem stawia jeszcze większe wyzwania, a czasem powoduje jedynie ulgę. To także powieść o podejściu do miłości ogółem, jej usilnym poszukiwaniu bądź też odgradzaniu się od niej. Pani Krystyna z wyczuciem, ale i lekkością pióra przypomina czytelnikowi, że warto brać życie za rogi, nadawać sprawom bieg, nawet jeśli poniesie się porażkę, w imię dewizy żałuj tylko tego, czego nie zrobiłeś. Znajdziemy tu także ciekawe i nad wyraz rzeczywiste spojrzenie na rodzicielstwo, które często niesie ze sobą wiele trudności i wyrzeczeń, czy też na przyjaźń, która potrafi być opoką w najtrudniejszych chwilach. Z jednej strony ta historia to delikatne wskazanie, że losowi czasem trzeba pomóc i mieć odwagę, by zawalczyć o własne szczęście, ale też i przestroga, że warto zaufać własnej intuicji i nie zawsze dawać się ponieść emocjom, które mogą okazać się zgubne. Bardzo spodobało mi się także zakończenie, które z jednej strony pozostawia możliwość pojawienia się kontynuacji, lecz tak naprawdę przede wszystkim pozostawia czytelnikowi pole do własnych wyobrażeń co do dalszych losów postaci. Lektura ta skłoni również do refleksji nad własnymi wyborami, co zawsze cenię w takich pozycjach. Jeśli więc lubicie sięgać po książki z gatunku obyczajowego, to zdecydowanie warto poznać tę opowieść.

Samotność nie musi być wcale zła, jeśli człowiek komfortowo się z nią czuje. Szukanie miłości nie jest błędem, jeśli czujemy tęsknotę za drugim człowiekiem. I nawet potykanie się w tych poszukiwaniach nie jest niczym złym, ot, kolejna życiowa nauczka. Jednak najważniejszym jest, by żyć w z...

Rozwiń

Zwiń

Szukamy ideałów, choć sami wcale nimi nie jesteśmy. Gonimy za perfekcją w życiu codziennym, co może sprowadzić na nas wielkie rozczarowania. Ale czy nie łatwiej byłoby zaakceptować też te nieidealne części drugiej osoby, które tworzą ją niepowtarzalną? W końcu nie warto uganiać się za czymś z naszych snów, gdy na wyciągnięcie ręki jest coś wyjątkowego, co może sprawić, że życie będzie o wiele lepsze niż w marzeniach.

Olga to kobieta z charakterem. Jest bardzo silna pod względem psychiki i nie boi się stawiać czoła najtrudniejszym wyzwaniom, jakie niosą jej kolejne dni. Nie ma najlepszej relacji z siostrą, z mamą też rzadko się widuje i wiedzie odrobinę samotne życie w Katowicach. Nie przeszkadza jej to zbytnio, bo może realizować się w swoich pasjach – projektowaniu oraz pisarstwie, a miłość, po pewnym bolesnym zawodzie, odłożyła na daleki plan. Wygadana i odważna kobieta nie daje się łatwo zmanipulować, o czym szybko przekona się Amadeusz. Ale czy będzie tak samo odporna na uczucia, jak na jego urok osobisty?

Asmodeusz jest czarującym i niezwykle przystojnym mężczyzną. Jednak jest to jedynie jego ziemska powłoka, ponieważ na co dzień rezyduje w piekle. Lubi dla zabawy naginać ludzi do swojej woli, zdarza mu się zatrzymywać czas, czy wygłuszać pomieszczenia. W swoim piekielnych kręgach jest wynalazcą rozrywki, dumnym demonem, który ma ogromne poważanie. Nie przywykł do odmowy w żadnym z wymiarów, a jednak będzie musiał się z nią pogodzić, gdy pozna Olgę. Chociaż w tym przypadku lepsza będzie zemsta.

„(Nie) idealny” to piekielnie udany debiut z przemyślaną, oryginalną fabułą. Autorka postawiła na romans paranormalny i choć nie jestem fanką takiego zestawienia to w tym wypadku wyszło to genialnie i trudno mi było książkę odłożyć. Na uwagę zasługuje kreacja bohaterów, prawdziwych, nieidealnych, z charakterem, wzbudzających emocje. Również mieszanka świata realnego i fantastyki świetnie się udała, a Autorka udowodniła, że jej wyobraźnia nie zna granic, jeśli chodzi o zbudowanie świata Asmodeusza i postaci z nim powiązanych. Dużym plusem dla mnie jest to, że nie znajdziemy tu wielu chwil zbliżeń, a narracja historii bohaterów skupia się na rozwoju ich relacji, prezentując ich rozmowy, wspólnie spędzany czas oraz ich przemyślenia, a także targające nimi uczucia. I ten sposób idealnie pokazuje, że nie dość, że można stworzyć przekonującą historię miłosną bez epatowania erotyką, to w mojej opinii ten stworzony na kartach książki związek był o wiele bardziej przekonujący, bo wykreowany na solidnych fundamentach. Ponadto w tej opowieści znajdziemy też sporo akcji i ciekawe tajemnice związane z wątkiem fantastycznym, które uświetniły fabułę. Zapewniam, że ta książka to nie jest jedynie piękna okładka, a także treść godna uwagi i debiut, który daje nadzieję na to, że polska literatura ma się dobrze, bo odkrywa kolejną, cudownie zapowiadającą się Autorkę. Polecam!

Szukamy ideałów, choć sami wcale nimi nie jesteśmy. Gonimy za perfekcją w życiu codziennym, co może sprowadzić na nas wielkie rozczarowania. Ale czy nie łatwiej byłoby zaakceptować też te nieidealne części drugiej osoby, które tworzą ją niepowtarzalną? W końcu nie warto uganiać się za czym...

Rozwiń

Zwiń

Życie policjanta kryminalnego nie jest usłane różami. Codziennie styka się z obrazami i ludźmi, które na zawsze pozostają w jego pamięci, a to trwale też wpływa na psychikę. Trudno jest wykonywać ten zawód, a niemożliwym wręcz jest odcięcie się od niego po służbie, bo służba nigdy się nie kończy. Kosztem życia prywatnego i zdrowia psychicznego. Pamiętajmy o tym, kiedy nazbyt pochopnie znów będziemy ferować wyroki dotyczące policjantów.

Julia i Marcin wiodą prym w tej książce, z uwagi na prowadzone przez nich śledztwo. Julia, jako kobieta, nie ma łatwego życia w teoretycznie męskim zawodzie i jest niezwykle niedoceniana. W życiu prywatnym straciła już wiele i dokuczającą samotność próbuje zagłuszyć długimi godzinami służby. Jest nad wyraz przenikliwa i idealnie nadaje się na swoje stanowisko, ale sprawa, z którą się zmierzy, może przygnieść nawet o wiele bardziej doświadczonych. Marcin to stary wyjadacz, któremu nie podoba się napływ świeżej krwi i fakt, że nadal nie został awansowany. Jego małżeństwo to fikcja, a sam znajduje ukojenie w alkoholu. Pomimo tego ma to coś, co sprawia, że jest genialnym, choć leniwym gliną. Lecz jego umiejętności okażą się niezbędne dla rozwikłania sprawy.

„Zbawca” przenosi nas do Głogowa, gdzie dochodzi do brutalnego zbiorowego morderstwa, a kolejne samobójstwa psują już i tak zszarganą opinię policji. Jak na rasowy kryminał przystało jest brutalnie, a Autor nie boi poruszać się trudnych tematów. Opisy niektórych scen są naprawdę mocne i na pewno nie jest to książka skierowana do czytelników o słabych nerwach. Powieść porusza tematy dotyczące porwań dzieci, sekty, samobójstw, depresji, a także zdrowia psychicznego. Ponadto Autor za pomocą kreowanych postaci pokazuje, jak praca w policji może okazać się bagażem, którego upływ lat i ogromne ilości używek nie będą w stanie się pozbyć. Ogromnym atutem tej historii jest jej realizm, zwłaszcza jeśli chodzi o pracę policjantów i realia, w jakich funkcjonują. Nie znajdziemy tu lukrowania rzeczywistości, a obraz kreślony przez Pana Krystiana jest wręcz wstrząsający, a to dzięki warstwie obyczajowej, którą przemyślanie wplata do tej pozycji. Trzeba dodać, że narracja jest naprawdę autentyczna, wciągająca i sprawia, że książkę nie tylko się pochłania, ale też trudno się od niej oderwać, zwłaszcza że wprowadza w intrygujący, niebezpieczny, ale i specyficzny klimat zarówno sprawy, nad którą pracują policjanci, jak i ich życia na co dzień. Zdecydowanie jest to lektura godna polecenia dla fanów bardziej mrocznych powieści i mocnych wrażeń i zaręczam, że nie będziecie nią zawiedzeni – ja spędziłam z nią doskonały czas i z niecierpliwością czekam na więcej.

Życie policjanta kryminalnego nie jest usłane różami. Codziennie styka się z obrazami i ludźmi, które na zawsze pozostają w jego pamięci, a to trwale też wpływa na psychikę. Trudno jest wykonywać ten zawód, a niemożliwym wręcz jest odcięcie się od niego po służbie, bo służba nigdy się nie ...

Rozwiń

Zwiń

Czytanie w myślach... chyba chociaż raz każdy z nas marzył, że przydałaby mu się taka umiejętność. A ile by ułatwiła! Jak wiele spraw moglibyśmy szybciej zrozumieć, jak wielu błędów moglibyśmy się wystrzec. Jednak czy taki magiczny dar niesie ze sobą same pozytywy? Niekoniecznie...

Magda jest oceniana jako wycofana nastolatka, która unika wszelkich spotkań, niczym się nie wyróżnia i najlepiej czuje się we własnym towarzystwie. Ma trójkę rodzeństwa, lecz tylko ona wykazuje magiczne zdolności, o których wiedzą jedynie tata i babcia. A ukrywanie własnych umiejętności nie należy do łatwych, zwłaszcza gdy ciągle jest się bombardowanym myślami innych. Z utęsknieniem wyczekuje wakacji u babci, przy której nie musi niczego udawać. Jednak to lato będzie zupełnie inne i... pełne niezwykłych przygód.

"Wakacje pełne magii" to książka, która bardzo mnie zaskoczyła. Nigdy nie sądziłam, że przy propozycji dla dzieci wykrzyczę na koniec- dajcie mi drugi tom! Ale tak właśnie się stało. Pani Kasia zwyczajnie mnie chyba zaczarowała i sama z niecierpliwością czekam na dalszą historię Magdy, a jest na co czekać. Genialna narracja, niby prosta, by dotrzeć do najmłodszych, a jednak po prostu wyjątkowa. Cudowna oprawa graficzna, nie tylko od zewnątrz, bowiem i w środku znajdziemy przepiękne ilustracje. Znakomity i jakże wciągający pomysł na fabułę, który sprawił, że ja przeczytałam wszystko w kilka godzin, bo zwyczajnie nie mogłam się książce oprzeć. A dodatkowo znajdziemy tu ważne tematy- dotyczące rodzicielstwa, relacji wśród rodzeństwa i trudów nastoletniego życia. A wszystko to doprawione szczyptą magii i ciekawej kreacji świata Iskier, gdzie smoki, demony i zaklęcia nie robią na niektórych wrażenia, ale ten sam świat może też nieść ze sobą odrobinę trosk i niebezpiecznych sytuacji. Ja w tej historii po prostu się zakochałam i z przyjemnością oddałam ją córce, która co prawda czyta wolniej, ale już zaobserwowałam, że wniknęła w tę historię. Ogromnie polecam, ta pozycja zachwyci każdego, bez względu na wiek!

Czytanie w myślach... chyba chociaż raz każdy z nas marzył, że przydałaby mu się taka umiejętność. A ile by ułatwiła! Jak wiele spraw moglibyśmy szybciej zrozumieć, jak wielu błędów moglibyśmy się wystrzec. Jednak czy taki magiczny dar niesie ze sobą same pozytywy? Niekoniecznie...

Magda ...

Rozwiń

Zwiń

Historia poznania dwojga zakochanych ludzi to częste pytanie skierowane do par. Każdy liczy na zabawną, wciągającą i romantyczną opowieść, która splata losy obcych sobie osób i rozpoczyna ich miłosną przygodę. Jednak nie każda relacja jest okraszona anegdotami i lekką narracją, czasem zaczyna się od złamanego serca. A nawet dwóch.

Daphne kocha książki i swoją pracę w bibliotece. Wychowywana przez mamę ma z nią świetne stosunki, czego nie może powiedzieć o swoim ojcu. Zdawało jej się, że Peter to ten jedyny, z którym ułoży sobie życie jak z marzeń. Piękny dom, dzieci, stabilne zatrudnienie i spokojny los – tego zawsze chciała. Gdy jej świat chwieje się w posadach, zamknięta w sobie Daphne z trudem próbuje ustać o własnych siłach.

Miles zdaje się być przeciwieństwem Daphne. Niezbyt poukładany, z tajemniczą pracą, lubiący się rozluźnić lekkoduch – takie jest pierwsze wrażenie przy styczności z nim. A jednak posiada niesamowitą umiejętność zjednywania sobie ludzi. Jak mało kto emanuje opiekuńczością, dbałością o innych, czy serdecznością, choć jak każdy skrywa swoje demony na dnie serca. Czy uda mu się odnaleźć wspólny język ze współlokatorką z przypadku?

„Funny story” wcale nie należy do śmiesznych historii, to książka z refleksją, z przekazem płynącym do czytelnika, która nie ulotni się z pamięci po chwili od jej odłożenia – nie, ona zostanie na długo w sercu i myślach czytelnika. Uwielbiam twórczość Henry, jednak ta pozycja zdetronizowała mój ukochany „Book Lovers” i oceniam ją jako najlepszą propozycję Autorki. Zaczyna się niby banalnie, odwołanym ślubem i dwoma złamanymi sercami, jednak w tej historii nie ma tak naprawdę niczego banalnego. To świetnie napisana opowieść o ludziach doświadczonych przez życie, którym zaufanie przychodzi z trudem – nie tylko innym, ale i samemu sobie. Henry podnosi tu kwestię pojawiania się ludzi w naszym życiu na chwilę, co jest naturalnym elementem ludzkich losów, jednak jeśli w nadmiarze doświadcza się strat wtedy można zacząć wątpić w siebie. To także przestroga dla osób w związkach, odnosząca się do tego, że nie należy poświęcać całego siebie dla drugiego człowieka, mimo najszczerszych i płynących z głębi serca intencji, bo w każdej chwili można pozostać samotnym, w przejmującej ciszy niedzwoniącego telefonu i braku kogokolwiek, z kim można by porozmawiać, bo wszyscy wokół zawsze byli częścią 'my', a nie 'ja'. Znajdziemy tu również wątki dotyczące rodziny i rodzicielstwa, błędów, które mają swoje odzwierciedlenie w losach potomstwa, czy drogocennych przyjaźni, które mogą stanowić tratwę ratunkową w trudnych chwilach. Oczywiście jest to także historia miłości, niełatwej, obarczonej potknięciami i wewnętrznymi obawami, a jednak tak niezwykle prawdziwej. Zakochałam się w tej pozycji i ogromnie ją polecam każdemu, kto ceni sobie literaturę mającą do przekazania o wiele więcej niż zwyczajny romans.

Historia poznania dwojga zakochanych ludzi to częste pytanie skierowane do par. Każdy liczy na zabawną, wciągającą i romantyczną opowieść, która splata losy obcych sobie osób i rozpoczyna ich miłosną przygodę. Jednak nie każda relacja jest okraszona anegdotami i lekką narracją, czasem zacz...

Rozwiń

Zwiń

Zawieranie znajomości przez internet, także tych romantycznych, staje się domeną naszych czasów. Choć chyba każdy wie, że wiąże się to z dużą ostrożnością i niepewnością, co do osoby, która siedzi po drugiej stronie. Wielu jednak znalazło swoje szczęśliwe zakończenie w relacji o takim wirtualnym początku. Niemniej zawsze trzeba mieć z tyłu głowy, że w Internecie można wykreować jakikolwiek wizerunek, który nie zawsze ma coś wspólnego z rzeczywistością.

Drea ma trudności z pozbieraniem się po śmierci ukochanej babci. Choć stara się normalnie funkcjonować i nadal spełnia się w pracy jako kinezjolog, to w większości zamknęła się na innych ludzi. Wieczory spędza z ukochanymi książkami i zatraciła gdzieś zew do szukania przygód. Nadal ma cięty język i cechują ją szczerość oraz waleczny charakter, jednak zgubiła gdzieś odwagę, którą posiadała, mając u boku nanę. Lecz jedna wiadomość na Instagramie zmieni całe jej życie, choć kompletnie się tego nie spodziewa.

Cyrus jest początkującym muzykiem i stara się wypromować swój zespół. Trochę młodszy od Drei stanowi idealnego kompana do coraz dłuższych rozmów internetowych. Wydaje się być ideałem, rozumie ją jak nikt inny i pochłania jej myśli. Problem w tym, że dzieli ich spora odległość, lecz dla zakochanych nie ma przecież rzeczy niemożliwych.

„Kanadyjczyk” to w mojej ocenie idealny drogowskaz do tego, jakiej miłości powinniśmy szukać. Idealnie obrazuje wartości, które powinny znaleźć się w każdej relacji oraz priorytety, jakimi drugi człowiek winien się kierować, jeśli naprawdę jego serce zaczyna bić szybciej. Choć nie przepadam za wątkiem trójkątów miłosnych tak tutaj Autorce udało się trafić do mojego serca w tej tematyce, prawdopodobnie dzięki genialnie poprowadzonej fabule. Nie skupiamy się w niej jedynie na uczuciowych rozterkach postaci, a dzięki podniesieniu w niej istotnych, choć trudnych tematów, nabiera ona głębszego znaczenia. To historia o stracie i żałobie, o skomplikowanych i wręcz bolesnych relacjach rodzinnych, o powierzchownym ocenianiu innych, które może być szalenie krzywdzące i o maskach, które przywdziewają ludzie, by osiągnąć własne cele. To także opowieść o tym, że aby stanąć do walki – ze sobą i życiem, które czasem przytłacza, trzeba mieć przy sobie drugiego człowieka, który swoim wsparciem i obecnością doda sił, by pokonać nagromadzone przeszkody. I oczywiście to piękna powieść o niełatwej, zrodzonej w nieodpowiednim czasie, zupełnie nieproszonej miłości, która rozkwita niczym najpiękniejsza róża i odpowiednio pielęgnowana ma szansę przetrwać każdą wichurę i sztorm, dzięki dojrzałości i prawdziwości uczuć. Polecam!

Zawieranie znajomości przez internet, także tych romantycznych, staje się domeną naszych czasów. Choć chyba każdy wie, że wiąże się to z dużą ostrożnością i niepewnością, co do osoby, która siedzi po drugiej stronie. Wielu jednak znalazło swoje szczęśliwe zakończenie w relacji o takim wirt...

Rozwiń

Zwiń

Życie to wzloty i upadki, a na końcu przychodzi… śmierć. Zależnie od wiary i prywatnych przekonań to, co dzieje się później ma wiele wersji. Ale czy każdy ma możliwość tak od razu przejść na drugą stronę? Zanurzając się w świat fantastyki pewnym jest, że odpowiedź na to pytanie brzmi 'nie', a liczba stworzeń, które poznamy może okazać się całkiem spora.

Viola, wampirzyca można by powiedzieć z przypadku – to od niej wszystko się zaczyna. Jako agentka nieruchomości nie obawia się wyzwań, a obecnie stoi przed problemem pozbycia się nieproszonego lokatora z posiadłości do sprzedania. Ów lokator, Tom, jest bowiem niezbyt przyjaznym duchem, nie może wyjść poza teren domu i skutecznie odstrasza potencjalnych nabywców. I tak, wraz z pomocą Isis – demonicy z charakterem, trafia do Foxa i łączy ich historie. Fox, jako chrześniak śmierci, wydaje się być wyjątkowy, lecz w praktyce jest zwyczajnym śmiertelnikiem. Ma za to ciekawych przyjaciół i przychylność papcia, co pozwala mu wieść ciekawe życie – obecnie w Chicago. Podaje się za medium i w ten sposób splata swój los z Violą i jej znajomymi. Lecz ta niecodzienna znajomość zaskoczy jeszcze wielu.

„Masters of Death” to książka, która przyciągnęła mnie wydaniem. Złocona, twarda oprawa, piękne, barwione brzegi, do tego niezwykle starannie wydana zawartość i ilustracje – nie trzeba chyba przekonywać miłośników edycji specjalnych, by ta pozycja znalazła się w ich zbiorze. Tematyka książki na równi mnie intrygowała, jak i przerażała, bowiem fantastyka nie jest zwyczajowym gatunkiem, po który sięgam. Jednak gdy tylko zasiadłam do czytania… przepadłam! Sposób narracji Blake jest niesamowity, niezwykle realnie i naturalnie oddaje wszelkie dialogi, wplata mnóstwo humoru, tworzy intrygujące postaci i kreuje fabułę, która nie tylko wciąga, ale i jest niepowtarzalna. Nieśmiertelni, żyjący od wieków bohaterowie, mają swoje do przekazania czytelnikowi, a ich niecodzienna gra, którą toczą udowadnia, że nawet oni mają swoje słabości i nie są w stanie wyzbyć się wszelkich ludzkich odczuć, jak mogłoby się im zdawać. Nie zabraknie tu miłosnych rozterek, tajemnic, układów, niespełnionych nadziei i błędnie obranych ścieżek, które choć w pozaziemskiej odsłonie, przemawiają do czytelnika i skłaniają do refleksji. To nie jest zwyczajna książka przenosząca nas w inny, fantastyczny świat, pełen demonów, wampirów, elfów, ghuli i innych, to coś o wiele więcej. I choć kompletnie się tego nie spodziewałam to zakochałam się w przekazie tej powieści, w jej kreacji i podróży, w jaką mnie zabrała. Bo okładka to tylko piękna wisienka na torcie nieziemskiej przygody!

Życie to wzloty i upadki, a na końcu przychodzi… śmierć. Zależnie od wiary i prywatnych przekonań to, co dzieje się później ma wiele wersji. Ale czy każdy ma możliwość tak od razu przejść na drugą stronę? Zanurzając się w świat fantastyki pewnym jest, że odpowiedź na to pytanie brzmi 'nie'...

Rozwiń

Zwiń

Czy ludzie się zmieniają? Czy są w stanie wyciągnąć wnioski z błędów popełnionych w przeszłości, popracować nad własnym charakterem i pozwolić narodzić się nowemu, lepszemu 'ja'? A może wszelkie zmiany na lepsze są jedynie tymczasowe, bo nie da się tak naprawdę zmienić człowieka diametralnie, by stał się zupełnie inną wersją siebie?

Chloe wiąże swoją przyszłość z Cloverleigh i rodzinnym biznesem. Ma smykałkę do marketingu i głowę pełną pomysłów nad ulepszeniem tego, nad czym obecnie czuwa jej ojciec. Jej marzeniem jest także własna gorzelnia, jednak z uwagi na to, że kobieta dysponuje ograniczonymi środkami to akurat musi poczekać. Chloe od zawsze była porywcza i często pakowała się w tarapaty, a jej charakter trudno było okiełznać. Choć pracuje nad sobą, pewnych cech nie potrafi się wyzbyć. Ale by stać się pełnoprawną businesswoman powinna chyba nieco spuścić z tonu i potrafić zachować kamienną twarz, prawda?

Oliver w dzieciństwie był towarzyszem zbrodni dla Chloe. Wraz z upływającym czasem ich drogi rozchodziły się i schodziły, jednak nigdy nie można było zaprzeczyć ich wzajemnemu, silnemu przyciąganiu. Oliver to mężczyzna beztroski, szalenie czarujący, a jednak nie do końca potrafi ący dotrzymywać obietnic i działać odpowiedzialnie. Niegdyś jego priorytety były okropnie źle poukładane, lecz minęły lata i miał szansę, by dojrzeć. Lecz czy na pewno tak się stało?

"Undeniable" to kolejna podróż na farmę Cloverleigh. Piękno powieści Harlow polega na ich lekkości i słodyczy i po raz kolejny właśnie to funduje swoim czytelnikom. Teoretycznie nie jest to historia wymagająca czy nieprzewidywalna, stanowi bardziej źródło relaksu aniżeli ambitną propozycję literacką, a jednak ma to coś, co sprawia, że przenosimy się do świata bohaterów i czujemy się w nim mile widziani. Fabuła opiera się na motywie second chance, a relacja bohaterów bazuje na sporej burzliwości, co widać zarówno w teraźniejszości jak i w retrospekcjach z ich młodości. Nie można zarzucić im braku iskier i przyciągania, a nawet głębszych uczuć, które wibrują pod powierzchnią dwóch upartych i trudnych charakterów. To opowieść nie tylko o kolejnych szansach ale też o tym, jak kłamstwa i strach przed poważnymi decyzjami mogą zniszczyć najlepiej zapowiadający się związek. Znajdziemy tu także ujmującą historię miłosną, która mogłaby już trwać w najlepsze, gdyby nie błędy, a jednak nadaje to jej realizmu, w końcu błędy są rzeczą ludzką. Daje ona również nadzieję, że wiele spraw można naprawić, jeśli towarzyszą temu szczere intencje i prawdziwe uczucia. I po raz kolejny spędziłam w świecie Harlow wspaniały, pełen ciepła czas, doprawiony domieszką humoru ale i erotyki, które doskonale zrównoważyła. To jedna z tych propozycji, która będzie idealna na niezobowiązujący relaks w towarzystwie dobrze napisanej i co najważniejsze wciągającej pozycji. Polecam!

Czy ludzie się zmieniają? Czy są w stanie wyciągnąć wnioski z błędów popełnionych w przeszłości, popracować nad własnym charakterem i pozwolić narodzić się nowemu, lepszemu 'ja'? A może wszelkie zmiany na lepsze są jedynie tymczasowe, bo nie da się tak naprawdę zmienić człowieka diametraln...

Rozwiń

Zwiń