Tata Oli nie umie przegrywać

Tata Oli uwielbia być NAJlepszy, gry, zawody to jego mocna strona, dopóki wygrywa. Oczywiście, każdy z Nas chce poczuć się wspaniale i być w czymś mistrzem, jednak najwspanialszą nauką ze współzawodnictwa jest spędzanie czasu razem, a nie nagrody czy możliwość przechwalania się osiągnięciami.

Tata Oli uwielbia być NAJlepszy, gry, zawody to jego mocna strona, dopóki wygrywa. Oczywiście, każdy z Nas chce poczuć się wspaniale i być w czymś mistrzem, jednak najwspanialszą nauką ze współzawodnictwa jest spędzanie czasu razem, a nie nagrody czy możliwość przechwalania się osiągnięciami.

Kolejna super część o tacie Oli. Do przeczytania dziecku przed snem.

Kolejna super część o tacie Oli. Do przeczytania dziecku przed snem.

Słabe. Nie podobało się ani dzieciom, ani mnie.

Słabe. Nie podobało się ani dzieciom, ani mnie.

Umiejętność przegrywania to niezwykle trudna sztuka, którą bardzo ciężko jest opanować dzieciom, a jak radzą sobie z nią dorośli? No różnie może to wyglądać, szczególnie, gdy tym dorosłym jest Tata Oli.

W najnowszej części serii będzie mnóstwo rywalizacji i to najróżniejszej. Bo tak jak to w życiu bywa możemy się ścigać na rowerze, grać w planszówki, jeść coś na czas, budować najwyższe wieże z klocków, czy ścigać się do sklepu. I wszystko byłoby ok, gdyby te rywalizacje były uczciwe, a ich zwycięzca nie przechwalał się złośliwie przed pozostałymi.

No i właśnie z tym boryka się Ola, bo jaka to przyjemność z zabawy, gdy Tata nieustannie jest nieznośny. Wszystko to jednak trwa do czasu, gdy Ola znajduje grę, w której Tata ewidentnie sobie nie radzi, a nawet jest gotów ją sabotować, aby ostatecznie nie przegrać. Kto okaże się lepszy, a co najważniejsze rozsądniejszy?

Nieprzeciętny i charakterystyczny humor, trochę karykaturalne ilustracje ubarwiające historię, która zaskoczy nas naprawdę trafnym i ważnym przesłaniem. A jakim? To już mam nadzieję, odkryjecie sami podczas lektury

A co z Edkiem? Jak zwykle jest mistrzem drugiego planu😉

Umiejętność przegrywania to niezwykle trudna sztuka, którą bardzo ciężko jest opanować dzieciom, a jak radzą sobie z nią dorośli? No różnie może to wyglądać, szczególnie, gdy tym dorosłym jest Tata Oli.

W najnowszej części serii będzie mnóstwo rywalizacji i to najróżniejszej. Bo tak jak to w życiu bywa możemy się ścigać na rowerze, grać w planszówki, jeść coś na czas,...

Tata Oli to bohater, którego na pewno znacie. A może nie? Przyznać się!

“Tata Oli nie umie przegrywać” Thomasa Brunstroma z ilustracjami Thornjorna Christoffersena od wydawnictwa Dwukropek to już 9 część słynnej duńskiej serii. W tym tomie mamy do czynienia z tatą, który nie potrafi przegrywać. Nie może się poddać w żadnej czynności, którą bierze za konkurencję. Odbierając Olę ze szkoły rowerem, musi być pierwszy. To samo dzieje się, kiedy jedzą pianki - tata musi wcisnąć sobie do buzi największą ich ilość. Nawet kiedy jadą samochodem do sklepu i wysiadają, by spokojnie wejść do środka, tata Oli chce się ścigać i, oczywiście, wygrać. Ola trochę nie może tego znieść i zastanawia się, jaką konkurencję wymyślić, w której tata nie jest zbyt dobry. Chce utrzeć mu nieco nosa, choć to nie jest łatwe.
Kolejna odsłona zabawnych przygód niepoprawnego taty Oli to ciekawa, świetnie napisana, wciągająca książka, którą warto mieć w swojej biblioteczce. Oczywiście, obok pozostałych części!

Tata Oli to bohater, którego na pewno znacie. A może nie? Przyznać się!

“Tata Oli nie umie przegrywać” Thomasa Brunstroma z ilustracjami Thornjorna Christoffersena od wydawnictwa Dwukropek to już 9 część słynnej duńskiej serii. W tym tomie mamy do czynienia z tatą, który nie potrafi przegrywać. Nie może się poddać w żadnej czynności, którą bierze za konkurencję. Odbierając...

Dużo słabsza niż poprzednie części. Dużo wyczynów niesfornego tatuśka, mało sytuacji komicznych... Eh... Jękły głuche kamienie...

Dużo słabsza niż poprzednie części. Dużo wyczynów niesfornego tatuśka, mało sytuacji komicznych... Eh... Jękły głuche kamienie...

„Tata Oli nie umie przegrywać?” A który tata to potrafi? Łapki w górę…

Każdy tata w oczach swego dziecka chce uchodzić za ideał, niedościgniony wzór, który sprosta zawsze największym wyzwaniom. Owszem ma to sens niby, ale czy podczas zwykłej codziennej zabawy może lepiej byłoby przystopować z tego typu ambicjami. Tata Oli na każdym kroku udowadnia własnym dzieciom swoją wyższość. W jeździe na rowerze jest najlepszy, w bieganiu także, bije rekordy nawet w jedzeniu słodyczy. Skandal! Żeby było jeszcze gorzej to z każdym swym kolejnym zwycięstwem dumnie się obnosi i w sposób nadmierny się nim przechwala. Ola postanawia nie dać za wygraną. Obmyśla plan, dzięki któremu będzie mogła dać swemu ukochanemu rodzicowi nauczkę. Ale czy tata zdoła pogodzić się z własną porażką i wynieść z tego jakąś lekcję? Przekonajcie się sami.

Kolejna opowieść o przygodach Oli i jej bliskich to pełna humoru historia zwyczajnej, duńskiej rodzinki. Pod żadnym pozorem nie należy ich naśladować, ale można wraz z nimi całkiem dobrze się bawić, czytając o ich codziennych perypetiach. Polecam tą jakże mało edukacyjną publikację.

„Tata Oli nie umie przegrywać?” A który tata to potrafi? Łapki w górę…

Każdy tata w oczach swego dziecka chce uchodzić za ideał, niedościgniony wzór, który sprosta zawsze największym wyzwaniom. Owszem ma to sens niby, ale czy podczas zwykłej codziennej zabawy może lepiej byłoby przystopować z tego typu ambicjami. Tata Oli na każdym kroku udowadnia własnym dzieciom swoją...

Tata bardzo lubi rywalizację. Pędzi swoją nową kolażówką, trochę oszukuje w chowanego, jest też dobry w quiz o zwierzętach, oczywiście też pokonuje Olę i Edka wkładając sobie najwięcej pianek do buzi. Olę to trochę irytuje. Niby nie chodzi o to, że ona przegrywa, tylko bardziej o to, że tata to chwalipięta i się strasznie obnosi ze zwycięstwem.
Ola ma pomysł, jak pokonać tatę.
Jak zwykle historia o Oli i kolejnych pomysłach taty zaskakuje, bawi i poprawia humor. Tata oczywiście przechodzi samego siebie, Ola ma do niego masę cierpliwości, a Edek to mistrz drugiego planu. Autor nie zwiódł. Jest wesoło. Ilustracjami zachwycamy się przy każdym tomie, tak samo jest i teraz. Jest też walor edukacyjny. Bo czy to ważne, czy się wygrywa czy przegrywa? Sprawdźcie sami, co na ten temat sądzą nasi bohaterowie.

Tata bardzo lubi rywalizację. Pędzi swoją nową kolażówką, trochę oszukuje w chowanego, jest też dobry w quiz o zwierzętach, oczywiście też pokonuje Olę i Edka wkładając sobie najwięcej pianek do buzi. Olę to trochę irytuje. Niby nie chodzi o to, że ona przegrywa, tylko bardziej o to, że tata to chwalipięta i się strasznie obnosi ze zwycięstwem.
Ola ma pomysł, jak pokonać...

To już kolejny tom serii przygód taty, Oli i Edzia. Autor nie zwalnia tempa i przychodzi ze świeżym, pełnym humoru scenariuszem. Tym razem tato odkrywa w sobie żyłkę zwycięzcy i gen mistrza…

Oczywiście wszystko kosztem swoich dzieci, z którymi wygrywa w każde wyzwanie, przechwalając się przy tym niemiłosiernie. Irytacja Oli sięga zenitu, postanawia zatem utrzeć nosa niewdzięcznemu tacie wygrywając z nim w gry planszowe.

Zawsze najbardziej rozbawia nas przewrotna koncepcja książki, gdzie dorosły zachowuje się jak dziecko, natomiast dzieci zdają się bardziej rozgarnięte i opanowane.

Przezabawna książka dla całej rodziny, przepiękne duże, kolorowe ilustracje, cała masa humoru, nauka płynąca z kart książki; to największe plusy całego wydania. Historia może stać się wyjściem do ciekawej dyskusji z dzieciakami, na temat emocji związanych z wygrywaniem i przegrywaniem…

Polecamy!

wopisie.pl

To już kolejny tom serii przygód taty, Oli i Edzia. Autor nie zwalnia tempa i przychodzi ze świeżym, pełnym humoru scenariuszem. Tym razem tato odkrywa w sobie żyłkę zwycięzcy i gen mistrza…

Oczywiście wszystko kosztem swoich dzieci, z którymi wygrywa w każde wyzwanie, przechwalając się przy tym niemiłosiernie. Irytacja Oli sięga zenitu, postanawia zatem utrzeć nosa...

Zawadiackie postacie, humor, który pokazuje, że rodzice bywają nieidealni, zabawne rysunki, bardzo fajna lektura dla dużych i małych.

Zawadiackie postacie, humor, który pokazuje, że rodzice bywają nieidealni, zabawne rysunki, bardzo fajna lektura dla dużych i małych.