Pokój na poddaszu

Pierwszy raz czytałam tę książkę sześćdziesiąt parę lat temu, ostatnio znów wpada mi w ręce i z przyjemnością przeczytałam ją raz jeszcze.
Czwórka rodzeństwa została sama na świecie - umarła ich matka, a ojciec umarł już kilka lat wcześniej. Najstarsza dziewczynka, Anka, nie zgodziła się na rozdzielenie rodzeństwa, postanowiła iść do pracy w tej samej fabryce włókienniczej, w której pracowała ich mama. Rzecz dzieje się w dwudziestoleciu międzywojennym. Dzieci z trudem, ale dają sobie radę. Wzruszająca opowieść.

Pierwszy raz czytałam tę książkę sześćdziesiąt parę lat temu, ostatnio znów wpada mi w ręce i z przyjemnością przeczytałam ją raz jeszcze.
Czwórka rodzeństwa została sama na świecie - umarła ich matka, a ojciec umarł już kilka lat wcześniej. Najstarsza dziewczynka, Anka, nie zgodziła się na rozdzielenie rodzeństwa, postanowiła iść do pracy w tej samej fabryce...

Nie spodziewałam się tylu informacji o zwyczajach w XIX wieku w Polsce, w erze fabryk produkcyjnych. Bohaterowie - dzieci - są niezwykle pomysłowe, aż mi się przypomniały lektury jak "Serce" de Amicisa, "Jacek, Wacek i Pankracek" Jaworczakowej oraz "Nasza szkapa" Konopnickiej. Przesiąknięta wczesnym PRL-em, czasami powojennymi, gdy ludziom było ciężko, bardzo ciężko. Lektura skłania do refleksji.

Nie spodziewałam się tylu informacji o zwyczajach w XIX wieku w Polsce, w erze fabryk produkcyjnych. Bohaterowie - dzieci - są niezwykle pomysłowe, aż mi się przypomniały lektury jak "Serce" de Amicisa, "Jacek, Wacek i Pankracek" Jaworczakowej oraz "Nasza szkapa" Konopnickiej. Przesiąknięta wczesnym PRL-em, czasami powojennymi, gdy ludziom było ciężko, bardzo ciężko....

Smutna ale skłaniająca do refleksji historia osieroconego rodzeństwa, które dzięki wzajemnej miłości i wsparciu stawia dzielnie czoło życiowym trudnościom i pomyślnie prowadzi sprawy rodzinne przez szarą trudną prozę życia.

Smutna ale skłaniająca do refleksji historia osieroconego rodzeństwa, które dzięki wzajemnej miłości i wsparciu stawia dzielnie czoło życiowym trudnościom i pomyślnie prowadzi sprawy rodzinne przez szarą trudną prozę życia.

Bardzo idealistyczny obraz świata, wręcz antydepresant.
Książka ta być może jest przeznaczona dla uczniów szkoły podstawowej (mi się podobała),ale czasami warto po coś takiego sięgnąć, żeby sobie przypomnieć co my wszyscy mamy w sercu na dnie... co czytaliśmy jako dzieci i skąd w nas niezrozumienie tego, co zostajemy, jako dorośli.

Bardzo idealistyczny obraz świata, wręcz antydepresant.
Książka ta być może jest przeznaczona dla uczniów szkoły podstawowej (mi się podobała),ale czasami warto po coś takiego sięgnąć, żeby sobie przypomnieć co my wszyscy mamy w sercu na dnie... co czytaliśmy jako dzieci i skąd w nas niezrozumienie tego, co zostajemy, jako dorośli.

Lektura obowiązkowa w czwartej klasie,ale do tej pory jedna z najpiękniejszych i najwartościowszych.

Lektura obowiązkowa w czwartej klasie,ale do tej pory jedna z najpiękniejszych i najwartościowszych.

Mądra, ciepła i wzruszająca książka dla dzieci o tym, co jest ważne. Zupełnie inna od dzisiejszych kolorowych i cukierkowych opowiastek dla dzieci. Z całego serca polecam. Trudno przeczytać "Pokój na poddaszu" nieuroniwszy ani jednej łzy nad losami Anki, Zosi, Ignasia , Adasia i ich przyjaciół, ale warto zapoznać dzieci z tą książką, jeśli chcemy wychować wartościowych dorosłych, skłonnych do współczucia i chcących nieść pomoc potrzebującym.

Mądra, ciepła i wzruszająca książka dla dzieci o tym, co jest ważne. Zupełnie inna od dzisiejszych kolorowych i cukierkowych opowiastek dla dzieci. Z całego serca polecam. Trudno przeczytać "Pokój na poddaszu" nieuroniwszy ani jednej łzy nad losami Anki, Zosi, Ignasia , Adasia i ich przyjaciół, ale warto zapoznać dzieci z tą książką, jeśli chcemy wychować wartościowych...

W ramach świątecznego prezentu kupiłem sobie moją ulubioną książkę z okresu dzieciństwa i (wczesnej) młodości - "Pokój na poddaszu" Wandy Wasilewskiej. Od kiedy pamiętam, jej lektura wywoływała we mnie mnóstwo emocji, trzymając mnie w napięciu do ostatniej strony, choć zawsze kończyła się w taki sam sposób... Byłem równie poruszony, kiedy odkryłem, że dzisiaj książka jest zapomniana i ma zaledwie jedną dobrą recenzję w Internecie! Z racji mojego ogromnego sentymentu nie mogłem pozwolić, aby ten stan rzeczy trwał dłużej. Postanowiłem więc połączyć przyjemne z pożytecznym, dlatego teraz czytacie moje refleksje.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/pokoj-na-poddaszu-wanda-wasilewska/

W ramach świątecznego prezentu kupiłem sobie moją ulubioną książkę z okresu dzieciństwa i (wczesnej) młodości - "Pokój na poddaszu" Wandy Wasilewskiej. Od kiedy pamiętam, jej lektura wywoływała we mnie mnóstwo emocji, trzymając mnie w napięciu do ostatniej strony, choć zawsze kończyła się w taki sam sposób... Byłem równie poruszony, kiedy odkryłem, że dzisiaj książka jest...

Wspaniała,przeczytałam jednym tchem ,tylko nie wiem skąd się wzięła w mojej biblioteczce ,mam jakieś bardzo stare wydanie (tak sądzę po twardej oprawce bez obrazka oraz dacie 1949).

Wspaniała,przeczytałam jednym tchem ,tylko nie wiem skąd się wzięła w mojej biblioteczce ,mam jakieś bardzo stare wydanie (tak sądzę po twardej oprawce bez obrazka oraz dacie 1949).

Czasem żałuję, że nie mam tej empatii z dzieciństwa. Że życie i to co dzieje się wśród ludzi, sprawiły, iż mam dużo grubszą skórę. Patrzę na świat inaczej. Ale książka komunistki Wandy Wasilewskiej niezmiennie mnie wzrusza, pokazuje bowiem największe wartości, które gubimy po drodze w dzisiejszym świecie. Rodzina, pełna lub nie (z różnych powodów) jest wartością największą. Ważne jest wspólne spędzanie czasu, zrozumienie, brak niezdrowego egoizmu.
Książka zachwyciła mnie, gdy czytałam ją będąc dzieckiem, ale i wtedy gdy byłam już dorosła i wzięłam ją do ręki po raz wtóry. Nie przeszkadzał mi nawet prosty język. Płakałam i radowałam się z bohaterami, cierpiałam i rozniecałam w sobie nadzieję wraz ze światełkami na choince. Tylko jeszcze nigdy nie ubrałam jej w papierowe, własnoręcznie wycięte, może trochę koślawe i niekoniecznie ładne ozdoby. Może kiedyś?

Czasem żałuję, że nie mam tej empatii z dzieciństwa. Że życie i to co dzieje się wśród ludzi, sprawiły, iż mam dużo grubszą skórę. Patrzę na świat inaczej. Ale książka komunistki Wandy Wasilewskiej niezmiennie mnie wzrusza, pokazuje bowiem największe wartości, które gubimy po drodze w dzisiejszym świecie. Rodzina, pełna lub nie (z różnych powodów) jest wartością największą....

„Pokój na poddaszu” był lekturą obowiązkową kilku pokoleń dzieciaków wychowanych w latach PRL-u. Wasilewska przedstawia tragiczną sytuację czwórki sierot. Najstarsza z rodzeństwa, nie chcąc dopuścić do rozdzielenia rodziny, zatrudnia się w szwalni...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/05/utwory-dla-modziezy.html

„Pokój na poddaszu” był lekturą obowiązkową kilku pokoleń dzieciaków wychowanych w latach PRL-u. Wasilewska przedstawia tragiczną sytuację czwórki sierot. Najstarsza z rodzeństwa, nie chcąc dopuścić do rozdzielenia rodziny, zatrudnia się w szwalni...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/05/utwory-dla-modziezy.html