Ludzie Bantayanu nie żyją przeszłością, bo niesie ze sobą ból. Nie żyją przyszłością, bo się jej boją. Żyją chwilą. A w tej chwili wszyscy jesteśmy szczęśliwi. Nie martw się. Co ma cię spotkać, to i tak cię spotka, po co o tym myśleć i się zamartwiać? Teraz jesteś szczęśliwa, bo jesteś u mnie, ja jestem szczęśliwa, bo mam gości i nie muszę robić prania, nie myślę o tym, że zaraz je zrobię, bo to mi psuje humor. A jak już będę je robić, cóż, pomyślę, że cudownie pachnie proszek, że robię to dla swoich dzieci, i znów się ucieszę. Widzisz, oto cała prawda o życiu – idź małymi kroczkami.
Ludzie Bantayanu nie żyją przeszłością, bo niesie ze sobą ból. Nie żyją przyszłością, bo się jej boją. Żyją chwilą. A w tej chwili wszyscy j...
Rozwiń
Zwiń