Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć przekonywałem się powoli dałem się w końcu wciągnąć w nieco rozgadany świat tej książki, pełen powtórzeń ale bardzo pisany przez autora dla samego siebie z pewną dozą nonszalancji wobec czytelnika, świat w którym wielka tragedia milionów odbija się równie wielką tragedią rodziny Oza i kładzie się smutną smugą, z której rodzi się pisarstwo.

Choć przekonywałem się powoli dałem się w końcu wciągnąć w nieco rozgadany świat tej książki, pełen powtórzeń ale bardzo pisany przez autora dla samego siebie z pewną dozą nonszalancji wobec czytelnika, świat w którym wielka tragedia milionów odbija się równie wielką tragedią rodziny Oza i kładzie się smutną smugą, z której rodzi się pisarstwo.

Zachwalali mi ten zbiór ci którzy kręcili nosem na Arrival, twierdząc że film spłycił tytułowe opowiadanie. Ja natomiast pokręce nosem na oryginał. Świetne te koncepty wysublimowane idee ale to tylko mi uświadamia. że choć to warunek konieczny to niewystarczający by coś nazwać dobrą literaturą. Te opowiadania jak w szkle powiększającym ogniskują całą wielkość i jednocześnie małość sf, kończą się tam gdzie mogłyby się zaczynać, jakby były tworem kogoś fabularnie niedorozwiniętego kto opowieść zastępuje zbiorem teorii. Co nie zmienia faktu, że zbiór pochłonąlem i żal mi tylko że czegoś takiego nie przeczytałem lat temu dwadzieścia, gdy mi łatwiej było zawieszać krytycyzm pod naporem przrdstawionego świata.

Zachwalali mi ten zbiór ci którzy kręcili nosem na Arrival, twierdząc że film spłycił tytułowe opowiadanie. Ja natomiast pokręce nosem na oryginał. Świetne te koncepty wysublimowane idee ale to tylko mi uświadamia. że choć to warunek konieczny to niewystarczający by coś nazwać dobrą literaturą. Te opowiadania jak w szkle powiększającym ogniskują całą wielkość i jednocześnie...

Choć dotyka rzeczy głebiej jeszcze ukrytych niż treści Zauberbergu to tak jak tamta krąży wokół choroby i szaleństwa wąskiej rozedrganej szczeliny w którą wbija się coraz głębiej nasza cywilizacja, szczeliny w której nie da się cofnąć bo wejście do niej zasypywane jest gradem alianckich bomb i zasnute dymem z krematoriów. Tylko że jest to proces oglądany przez Manna jakby z odległości tak jakby te czasy rozumiał mniej niż okres IWŚ jakby spiglądał na to z perspektywy bardziej staroświeckiej, a przez to nowopojawiające się w czasach totalitaryzmów procesy mu umykały. Książka jednak mimo tego zbija z nóg.

Choć dotyka rzeczy głebiej jeszcze ukrytych niż treści Zauberbergu to tak jak tamta krąży wokół choroby i szaleństwa wąskiej rozedrganej szczeliny w którą wbija się coraz głębiej nasza cywilizacja, szczeliny w której nie da się cofnąć bo wejście do niej zasypywane jest gradem alianckich bomb i zasnute dymem z krematoriów. Tylko że jest to proces oglądany przez Manna jakby z...