Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To była męcząca lektura. Tragiczne postaci z tragicznym życiem. Czytałam sposobem niestandardowym, skacząc z rozdziału na rozdział; to chyba była główna rzecz, która dawała w tej książce jakąś przyjemność. W dużej mierze zanadto przeintelektualizowana, przez co często nie mogłam złożyć tej historii w całość i poczuć, co właściwie dana postać chce przekazać. Nie polecam, chętnie sprzedam.

To była męcząca lektura. Tragiczne postaci z tragicznym życiem. Czytałam sposobem niestandardowym, skacząc z rozdziału na rozdział; to chyba była główna rzecz, która dawała w tej książce jakąś przyjemność. W dużej mierze zanadto przeintelektualizowana, przez co często nie mogłam złożyć tej historii w całość i poczuć, co właściwie dana postać chce przekazać. Nie polecam,...

Rozczarowałam się. Być może wynikło to z moich oczekiwań, które były zupełnie inne niż to, co mogła dać książka. Ma ona bardziej charakter gawędy, niż konkretnego poradnika. Zdaję sobie sprawę, że wielu osobom może się podobać taka forma. Mnie jednak już tradycyjnie dobił pierwszy opis kulinarnych przygód autorki i nie dobrnęłam nawet do połowy.

Rozczarowałam się. Być może wynikło to z moich oczekiwań, które były zupełnie inne niż to, co mogła dać książka. Ma ona bardziej charakter gawędy, niż konkretnego poradnika. Zdaję sobie sprawę, że wielu osobom może się podobać taka forma. Mnie jednak już tradycyjnie dobił pierwszy opis kulinarnych przygód autorki i nie dobrnęłam nawet do połowy.

Wspaniała historia na film, albo kilkuodcinkowy serial. Ukazująca, że życie nie jest czarno-białe. Nieźle się spłakałam.

Wspaniała historia na film, albo kilkuodcinkowy serial. Ukazująca, że życie nie jest czarno-białe. Nieźle się spłakałam.

Obecnie zaczęłam leczyć depresję, więc sięgam po różne książki, które mogłyby być dodatkową pomocą. Niestety, podczas czytania tej pozycji czułam coraz większe przygnębienie. Przerwałam ją przed połową. Autor, odnoszę wrażenie, gdy podawał niektóre przykłady, traktował czytelnika jak osobę bez zdrowego rozsądku. Kompletnie nie przemówiła do mnie myśl tej książki, żeby skupiać się głównie na spełnianiu obowiązków względem innych. Skupianie się na sobie i samorozwoju jest tu demonizowane (?). Dla mnie, która całe życie stawia innych na pierwszym miejscu, a nie siebie (co uważam teraz za błąd), ta książka zdecydowanie nie jest pomocna. Być może jest to świetna pozycja dla egoistów, którzy chcieliby zmienić swoje podejście w życiu i czynić więcej dla innych. Wtedy bym poleciła.

Obecnie zaczęłam leczyć depresję, więc sięgam po różne książki, które mogłyby być dodatkową pomocą. Niestety, podczas czytania tej pozycji czułam coraz większe przygnębienie. Przerwałam ją przed połową. Autor, odnoszę wrażenie, gdy podawał niektóre przykłady, traktował czytelnika jak osobę bez zdrowego rozsądku. Kompletnie nie przemówiła do mnie myśl tej książki, żeby...

Świat, w którym żyje bohaterka to kompletnie nie moja "bajka", więc trudno mi się było wczuć w jej perypetie. Opisy momentami przynudzały, a przy niektórych dialogach - zwłaszcza dłuższych wypowiedziach naszej bohaterki - miałam w głowie tylko jedną myśl: "Przecież ludzie (zwłaszcza na haju) tak nie rozmawiają!" Chcę przez to powiedzieć, że momentami było sztucznie. Końcówka nieco podratowała ogólne wrażenie. Książka wpadła w moje ręce zupełnie przypadkowo, ale wiecie, co mnie skłoniło do przeczytania? Piękna, zjawiskowa okładka :)

Świat, w którym żyje bohaterka to kompletnie nie moja "bajka", więc trudno mi się było wczuć w jej perypetie. Opisy momentami przynudzały, a przy niektórych dialogach - zwłaszcza dłuższych wypowiedziach naszej bohaterki - miałam w głowie tylko jedną myśl: "Przecież ludzie (zwłaszcza na haju) tak nie rozmawiają!" Chcę przez to powiedzieć, że momentami było sztucznie....

Początkowe rozdziały bardzo dobre, potem wieje nudą, pod koniec kilka dobrych rozdziałów. Ogólne wrażenie: OK.

Początkowe rozdziały bardzo dobre, potem wieje nudą, pod koniec kilka dobrych rozdziałów. Ogólne wrażenie: OK.

Weronika powinna była umrzeć. Przesłanie książki byłoby mocniejsze.

Weronika powinna była umrzeć. Przesłanie książki byłoby mocniejsze.

Dałam "przeciętna", chociaż szału nie było... Autor poruszył kilka ważnych kwestii, które są zawsze "na czasie", ale gdzie tu jest thriller? Bo ja nie poczułam dreszczyku. Jedynie pod koniec naszła mnie wątpliwość, czy Fisk zmieni zdanie, ale już zanim doczytałam, to doszłam do wniosku, jak to się wszystko skończy.

Dałam "przeciętna", chociaż szału nie było... Autor poruszył kilka ważnych kwestii, które są zawsze "na czasie", ale gdzie tu jest thriller? Bo ja nie poczułam dreszczyku. Jedynie pod koniec naszła mnie wątpliwość, czy Fisk zmieni zdanie, ale już zanim doczytałam, to doszłam do wniosku, jak to się wszystko skończy.

Jedna z niewielu książek przez które nie jestem w stanie przebrnąć. Nudna jak flaki z olejem, męczą mnie długie i częste opisy jedzenia, spodziewałam się swego rodzaju życiowych, głębszych wskazówek, mimo że jest to książka typowo "wakacyjna". Ożywiłam się na moment, gdy doszłam do "polskiego akcentu" w postaci robotników, ale następny rozdział z przepisami kulinarnymi po prostu mnie zabił. Podobno film o wiele lepszy...

Jedna z niewielu książek przez które nie jestem w stanie przebrnąć. Nudna jak flaki z olejem, męczą mnie długie i częste opisy jedzenia, spodziewałam się swego rodzaju życiowych, głębszych wskazówek, mimo że jest to książka typowo "wakacyjna". Ożywiłam się na moment, gdy doszłam do "polskiego akcentu" w postaci robotników, ale następny rozdział z przepisami kulinarnymi po...