Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepiękna, wzruszająca książka!

Przepiękna, wzruszająca książka!

W internecie jest teraz wysyp recenzji na temat tej ksiazki. I ja postanowilam po nia siegnąć i sprawdzić na własnej skórze, czy równiez będe zachwycona. I??? Jestem miło zaskoczona. Historia niby banalna, niby taka jakich wiele, ale jednocześnie pisana przez zycie.
Bohaterki są prawdziwe, z krwi i kości. Nie ma tu lukru, banałów i zakończenia w stylu: I żyli długo i szczęsliwie.
Przyjaźń, miłość, cierpienie odarte z banalności. Jest tu wiele emocji, znaków zapytania, rozliczenia z przeszłością, wkraczanie w ciemne, pokrętne zakamarki dusz.
" W plątaninie uczuć" to niezwykle szczera opowieść o przyjaźni. To historia miłości trudnej i ciężkiej, miłości naznaczonej chorobą.
Książkę polecam gorąco. To jedna z tych pozycji która każdemu da coś dobrego. Pozwoli zwolnić i zastanowić się nad zwyklą, szarą codziennością.

W internecie jest teraz wysyp recenzji na temat tej ksiazki. I ja postanowilam po nia siegnąć i sprawdzić na własnej skórze, czy równiez będe zachwycona. I??? Jestem miło zaskoczona. Historia niby banalna, niby taka jakich wiele, ale jednocześnie pisana przez zycie.
Bohaterki są prawdziwe, z krwi i kości. Nie ma tu lukru, banałów i zakończenia w stylu: I żyli długo i...

Książka, która niezmiernie mnie poruszyła, wywolała całą lawinę sprzecznych emocji. Dała chwilę na zastanawienie się nad sobą i życiem. Piękna, mądra, wartościowa.
Jest to książka, która sprawia, że łzy ciekną strumieniami a skołatane serce pyta - to już?

Kinga- główna bohaterka zakochuje się w żonatym mężczyźnie. Nie planuje być kochanką. Samo wychodzi. Zakochania się przecież nie planuje, kalkuluje, obmyśla ona przychodzi nagle, niespodziewanie jak burza w letnie popołudnie. Może to było tak,że on jej wyśniony książe pojawił się w odpowiednim czasie i miejscu. Zbyt długo tkwiła w letnim zwiazku, jak każda kobieta bała się samotności. Pokochała nad zycie, całą sobą zapadla się w ten chory związek.
On- M. Przystojny, z poczuciem humoru, starszy doświadczony a jednak podobnie zagubiony jak Kinga. Wchodzi bez opamietania z nią w romans. Jeżeli żonaty mężczyzna wchodzi w inny związek, to daje sygnał, że jego pierwszy związek być może nie jest trwały, że być może jest tylko formalny, a emocjonalnie ułomny. Kinga więc czeka az on opusci żonę. Przecież zapewnia ją, że odejdzie.

To jest przedsięwzięcie ryzykowne dla obu stron, które biorą w nim udział. To gra o bardzo wysokim poziomie ryzyka. I na dłuższą metę znacznie częściej się przegrywa, niż wygrywa.

Kiedy pojawia się dziecko, wyroki zapadają szybko i łatwo - żona to ta biedna, skrzywdzona, a kochanka - wiadomo, nikt nie zostawia na niej suchej nitki. Sam winowajca, zdradzający mąż, bywa mniej lub bardziej okrutny. A przyparty do muru przez kochankę, bąka: "Przecież wiedziałaś, że mam rodzinę". Cała wina za zdradę spada na "tę trzecią". I nikt nie interesuje się jej losem. Na szczęście ma rodzinę i wspaniałych przyjaciół.

Mąż
Kochanka
Żona
Nieszczęśliwy trójkąt.

To jedna z tych książek których posiadanie jest niezbędne dla każdego człowieka zakochanego w życiu. Tak, bo jest to książka równiez o życiu. Łatwo jest narzekać na swoje życie, ze nudne, nie takie, mogłoby byc inne. A ile robimy by je zmienić? Niewiele. A zycie, jak pisze autorka daje nam szereg mozliwości, stawia nas na rozstaju dróg i tylko od nas zalezy dokąd pójdziemy.
Profesor filozofii stanął przed swymi studentami i położył przed sobą kilka przedmiotów. Kiedy zaczęły się zajęcia, wziął spory słoik i wypełnił go po brzeg dużymi kamieniami. Potem zapytał studentów, czy ich zdaniem słój jest pełny, oni zaś potwierdzili.
Wtedy profesor wziął pudełko żwiru, wsypał do słoika i lekko potrząsnął. Żwir oczywiście stoczył się w wolną przestrzeń między kamieniami. Profesor ponownie zapytał studentów, czy słoik jest pełny, a oni ze śmiechem przytaknęli.
Profesor wziął pudełko piasku i wsypał go, potrząsając słojem. W ten sposób piasek wypełnił pozostałą jeszcze wolną przestrzeń.
Profesor powiedział:
- Chciałbym, byście wiedzieli, że ten słój jest jak Wasze życie. Kamienie – to ważne rzeczy w życiu: Wasza rodzina, Wasz partner, Wasze dzieci, Wasze zdrowie. Gdyby nie było wszystkiego innego, Wasze życie i tak byłoby wypełnione.
Żwir – to inne, mniej ważne rzeczy: pieniądze, mieszkanie albo samochód.
Piasek symbolizuje całkiem drobne rzeczy w życiu, w tym Waszą pracę.
Jeśli nie włożymy kamieni jako pierwszych, później nie będzie to możliwe. Jeżeli najpierw napełnicie słój piaskiem, nie będzie już miejsca na żwir, a tym bardziej na kamienie.
Tak jest też w życiu: Jeśli poświęcicie całą Waszą energię na drobne rzeczy, nie będziecie jej mieli na rzeczy istotne. Dlatego ważne jest, by zadać sobie pytanie: co stanowi kamienie w moim życiu? Następnie włożyć je jako pierwsze do słoja i dbać o nie. Zostanie Wam jeszcze dość czasu na inne sprawy.
Zważajcie przede wszystkim na kamienie – one są tym, co się naprawdę liczy. Reszta to piasek.”

Autorka z ogromna prostotą ale nie banalnością skresliła piekną historię o życiu, sile jaka tkwi w kobietach, stracie, cierpieniu i Wielkiej Dzikiej Miłości.

Czyż nie zyjemy dla kilku pieknych chwil?
Gorąco polecam.

Książka, która niezmiernie mnie poruszyła, wywolała całą lawinę sprzecznych emocji. Dała chwilę na zastanawienie się nad sobą i życiem. Piękna, mądra, wartościowa.
Jest to książka, która sprawia, że łzy ciekną strumieniami a skołatane serce pyta - to już?

Kinga- główna bohaterka zakochuje się w żonatym mężczyźnie. Nie planuje być kochanką. Samo wychodzi. Zakochania się...