Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szukałam dobrej książki w empiku. Takiej, która by mnie wbiła w siedzenie, może coś w stylu trylogii Igrzysk Śmierci, Gildii Magów czy Sagi Ludzi Lodu. Jakimś cudem trafiłam na zbiór książek P.C Cast i Kristin Cast. Przeczytałam opis z tyłu, który zaciekawił mnie tak bardzo, że postanowiłam natychmiast iść do domu i zacząć ją czytać.

"Zoey to zwyczajna nastolatka, która dzieli życie między szkolną monotonię a rodzinną niesielankę. Pewnego dnia cały jej świat staje na głowie. Zostaje Na z n a c z o n a i musi się udać do szkoły Domu Nocy. Tylko tam może przejść niezbędną P r z e m i a n ę w dorosłego wampira. Dziewczyna próbuje odnaleźć się w nowym, fascynującym świecie. Wkrótce odkrywa, że jest wyjątkowa, co przysparza jej wielu wrogów. Sprzymierzeńcem Zoey okazuje się Erik, jeden z najbardziej atrakcyjnych i utalentowanych wampirów w szkole."

Okładki ksiąg są śliczne, byłam pewna, że trafiłam na powieść która zainteresuje mnie tak, bym miała co czytać w wakacje. Pierwszy rozdział przekonał mnie, że wydałam 37 zł na za przeproszeniem, takie bezwartościowe ścierwo. Na siłę wymuszony młodzieżowy slang, chlanie piwa. "Cze, Zo, nie dostałaś mojej eski?" - schowałam twarz w dłoni mając nadzieję, że to jakaś "usterka" w tekście i zaraz wszystko się rozkręci, wszystko będzie lepiej, ciekawiej. Dobra, zacznijmy od początku.
Nagle w zwykłej szkole, w zwykłym liceum przy szafce uczennicy stoi sobie jak gdyby nigdy nic wampir-łowca, nikt go nie widzi, dotyka ją w czoło i nagle BUM! Bohaterka naszej dennej opowieści jest wampirem! I to wszystko dzieje się w pierwszym rozdziale, na 3-4 stronie książki. Chyba nie muszę mówić, jak denna jest scena z kłótnią Zoey i jej byłym? No i ta, z jej babcią i wzgórzem?
Książka dla nastolatków w stylu Zmierzchu. Nastolatki to przedział wiekowy 13-17, z tego co wiem. Cholera jasna, dlaczego tu jest scena z obciąganiem? Dobra, dalej. To wcale nie jest banalne, że Afrodyta jest tępą suką już od pierwszego zdania, które wypowie do Zoey. No i jej imię też jest cudownie dobrane. "Dobra, Zoey. Sprawa wygląda tak. Wszyscy tylko gadają o tobie i zastanawiają się, co z tobą, kurwa, jest. Ojejku, ojejku! [...] O rany! O rany!" - słowa Afrodyty. Czy na prawdę muszę to komentować? Czy nie widać w tym totalnego idiotyzmu? Ciekawi mnie co za idioci pracują w tej Książnicy że zgodzili się wydać takie gówno.
Naznaczona to najgorsza książka jaką czytałam. Może nie jest tak nudna jak Zmierzch, za to jest to książka dla kompletnych debili i debilek, za przeproszeniem i bez urazy.
Ciekawa jestem czy przyjmą mi zwrot w empiku gdy powiem im, że nie spotkałam się w całym moim życiu z gorszą książką.
Przepraszam za wszelkie wulgarne słowa i jeżeli kogoś tym uraziłam, ale nie lubię szastać pieniędzmi na książki tak bezwartościowe, jak ta.
Dziękuję, pozdrawiam i miłego dnia.

Szukałam dobrej książki w empiku. Takiej, która by mnie wbiła w siedzenie, może coś w stylu trylogii Igrzysk Śmierci, Gildii Magów czy Sagi Ludzi Lodu. Jakimś cudem trafiłam na zbiór książek P.C Cast i Kristin Cast. Przeczytałam opis z tyłu, który zaciekawił mnie tak bardzo, że postanowiłam natychmiast iść do domu i zacząć ją czytać.

"Zoey to zwyczajna nastolatka, która...

Jest to bez wątpienia moja ulubiona książka. Czytałam ją już dziewięć razy, i nigdy mi się nie znudzi. Uwielbiam zabawne anegdoty oraz sytuacje które spotykają główną bohaterkę. Nawet w trudnych sytuacjach książka nie traci dobrego humoru. Opowiada o typowych, miłosnych rozterkach, problemach z szefem, z rodziną, z domem. Oczywiście, polecam!

Jest to bez wątpienia moja ulubiona książka. Czytałam ją już dziewięć razy, i nigdy mi się nie znudzi. Uwielbiam zabawne anegdoty oraz sytuacje które spotykają główną bohaterkę. Nawet w trudnych sytuacjach książka nie traci dobrego humoru. Opowiada o typowych, miłosnych rozterkach, problemach z szefem, z rodziną, z domem. Oczywiście, polecam!

Gdy czytałam tą część, miałam tak jakby deja vu. Jest to przebłysk pierwszej księgi z sagi Ludzi Lodu, co bardzo mi się spodobało. Zdecydowanie jest to jedna z lepszych części, a dzięki Ingrid i Ulvhedin'owi nie sposób ziewać czy się nudzić przy czytaniu.

Gdy czytałam tą część, miałam tak jakby deja vu. Jest to przebłysk pierwszej księgi z sagi Ludzi Lodu, co bardzo mi się spodobało. Zdecydowanie jest to jedna z lepszych części, a dzięki Ingrid i Ulvhedin'owi nie sposób ziewać czy się nudzić przy czytaniu.