Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza beznadziejna książka Browna, którą z trudem doczytałam do końca.

Pierwsza beznadziejna książka Browna, którą z trudem doczytałam do końca.

OKROPNA!!! CO JA CZYTAM????

OKROPNA!!! CO JA CZYTAM????

Powstało wiele publikacji o U2. Uważam, że 'U2 Propaganda' jest z nich najciekawsza. Opisuje kolejne lata zespołu, przy tym zawiera wiele ciekawych zdjęć zarówno tych niepublikowanych, z wcześniejszych lat działaności zespołu oraz tych świeższych. Do tego sporo wycinków gazet z lat 80' rozkwitu zespołu, wypowiedzi gwiazdorów, zapisy z koncertów (w tym także z Polski!) oraz wiele, wiele więcej. Czyta się przyjemnie i książka nie nudzi jak inne tego typu publikacje. Mimo wysokiej ceny uważam, że warto ją przeczytać.

Powstało wiele publikacji o U2. Uważam, że 'U2 Propaganda' jest z nich najciekawsza. Opisuje kolejne lata zespołu, przy tym zawiera wiele ciekawych zdjęć zarówno tych niepublikowanych, z wcześniejszych lat działaności zespołu oraz tych świeższych. Do tego sporo wycinków gazet z lat 80' rozkwitu zespołu, wypowiedzi gwiazdorów, zapisy z koncertów (w tym także z Polski!) oraz...

W sumie dla mnie książka średnia. Czyta się dość szybko, ale ogólnie rzecz ujmując to powstała na fali Zmierzchu i dość mam już książek o tej tematyce. Akcja taka, śmaka, nijaka. Gdyby to było coś oryginalnego, innowacyjnego to może... ale to niestety kolejna książka o wampirach dla nastolatek i o nastolatkach.Na pewno nie skuszę się na kolejną część.

W sumie dla mnie książka średnia. Czyta się dość szybko, ale ogólnie rzecz ujmując to powstała na fali Zmierzchu i dość mam już książek o tej tematyce. Akcja taka, śmaka, nijaka. Gdyby to było coś oryginalnego, innowacyjnego to może... ale to niestety kolejna książka o wampirach dla nastolatek i o nastolatkach.Na pewno nie skuszę się na kolejną część.

Książkę "Dysekcja" przeczytałam po "Trudnej drodze z piekła". Osobiści uważam, że czyta się ją łatwiej i można rzec, że wyjaśnia parę aspektów, których nie porusza druga publikacja, aczkolwiek głównie skupia się na inspiracjach i na samej filozofii, która tyczy się Mansona. Dużo opisów filozofii Nietzschego, historii Markiza De Sade, zespołu Nine Inch Nails i samej kwestii statanizmu. Autor mało napisał o płytach, utworach i dzieciństwie Briana. No i jest średnio aktualna(z 2000 roku). Mimo wszystko mnie czytało się ją znakomicie i z pewnością każdy fan będzie zadowolony.

Książkę "Dysekcja" przeczytałam po "Trudnej drodze z piekła". Osobiści uważam, że czyta się ją łatwiej i można rzec, że wyjaśnia parę aspektów, których nie porusza druga publikacja, aczkolwiek głównie skupia się na inspiracjach i na samej filozofii, która tyczy się Mansona. Dużo opisów filozofii Nietzschego, historii Markiza De Sade, zespołu Nine Inch Nails i samej kwestii...

Do kupna powieści zachęciła mnie okładka i tytuł.Doszłam zaledwie do połowy. Z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że to jedna z najgorszych książek fantastycznych z jakimi dane było się bliżej zaznajomić. Świat opisany przez autorkę jest chaotyczny. Przez pierwsze rozdziały w ogóle nie orientowałam się o co w niej chodzi; pełno w niej stworów, postaci, sytuacji, których pisarka nie wytłumaczyła i nie przedstawiła czytelnikowi. Myślałam, że z czasem będzie łatwiej. Fakt parę rzeczy się wyjaśniło, ale to nie zmienia faktu, że akcja toczy się nadzwyczaj wolno, a przygody Rachel z pewnością nie spędziły mi snu z powiek. Do dzisiaj nie dałam rady dokończyć książki i obawiam się, że to nigdy nie nastąpi.

Do kupna powieści zachęciła mnie okładka i tytuł.Doszłam zaledwie do połowy. Z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że to jedna z najgorszych książek fantastycznych z jakimi dane było się bliżej zaznajomić. Świat opisany przez autorkę jest chaotyczny. Przez pierwsze rozdziały w ogóle nie orientowałam się o co w niej chodzi; pełno w niej stworów, postaci, sytuacji,...

Sranie w banie o szatanie, a kaska spływa garściami.To zdanie praktycznie podsumowuje całą tą paplaninę do kotleta. Jak dla mnie to nie żadna filozofia siąść na zydlu i napisać co ci na język przyjdzie. W sumie to ta publikacja nie wnosi nic ciekawego i interesującego. LaVey widać, albo był nieźle narąbany, albo tak mądry, że wymyślił pierdoły i ludzie zaczeli mu wierzyć. Nie chodzi o to, że gardzę satanistami, ale sposób pisania, że zło jest dobre, a ludzie czczący szatana mają misje do wypełnienia to stek bzdur. No i jeszcze rozbroiło mnie stwierdzenie, że szatan i diabeł to dwie różne osoby. I szatan jest dobry, bo gdyby nie on nie mogliby istnieć chrześcijanie. No cóż, spodziewałam się jakiś ciekawych przemyśleń filozoficznych, a dostałam bełkot w czystej postaci.

Polecam tę publikacje tym, którzy myślą, że sataniści jedzą kozy i zabijają dzeci na ołtarzu, bo po tej lekturze zdadzą sobie sprawę, że to takie same paproki jak reszta świata.

Sranie w banie o szatanie, a kaska spływa garściami.To zdanie praktycznie podsumowuje całą tą paplaninę do kotleta. Jak dla mnie to nie żadna filozofia siąść na zydlu i napisać co ci na język przyjdzie. W sumie to ta publikacja nie wnosi nic ciekawego i interesującego. LaVey widać, albo był nieźle narąbany, albo tak mądry, że wymyślił pierdoły i ludzie zaczeli mu wierzyć....