Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ponadczasowa, jakże aktualna historia ludzkiego dramatu, ukazująca nikczemne cechy ludzkie, które jak widać pozostają niezmienne mimo zmieniającego się dookoła nas świata. Tytułowy idiota to człowiek bez skazy, człowiek idealny, o czystym sercu i dobrych intencjach, a przez swoje otoczenie odbierany jako naiwny głupiec i zwykły idiota. Książka, o której nie da się zapomnieć.

Ponadczasowa, jakże aktualna historia ludzkiego dramatu, ukazująca nikczemne cechy ludzkie, które jak widać pozostają niezmienne mimo zmieniającego się dookoła nas świata. Tytułowy idiota to człowiek bez skazy, człowiek idealny, o czystym sercu i dobrych intencjach, a przez swoje otoczenie odbierany jako naiwny głupiec i zwykły idiota. Książka, o której nie da się zapomnieć.

"Piknik fryzjerów" to zbiór opowiadań napisanych w stylu groteskowym i surrealistycznym, który niestety do mnie zupełnie nie przemawia. Książki nie jestem w stanie dokończyć, co zdarza mi się niebywale rzadko. Nad praktycznie żadnym opowiadaniem nie potrafię się zatrzymać, nie wciąga ich treść i nie przemawia do mnie. Czytam je, i natychmiast o nich zapominam, mało rozumiejąc po drodze. Opowiadania są napisane zbyt górnolotnie, językiem niedościgłym, mam wrażenie że zadufanym, szorstkim i nieprzystępnym.

"Piknik fryzjerów" to zbiór opowiadań napisanych w stylu groteskowym i surrealistycznym, który niestety do mnie zupełnie nie przemawia. Książki nie jestem w stanie dokończyć, co zdarza mi się niebywale rzadko. Nad praktycznie żadnym opowiadaniem nie potrafię się zatrzymać, nie wciąga ich treść i nie przemawia do mnie. Czytam je, i natychmiast o nich zapominam, mało...

Wydana jako ostatnia, odnaleziona przypadkiem, po wielu latach od śmierci autora, jest tak naprawdę jego debiutem. Opowieść o Warszawie z czasów dwudziestolecia międzywojennego: o biedzie, próbie odnalezienia się ludzi w tych jakże trudnych czasach, szukaniu życiowego celu i ucieczce do lepszego świata. Doskonale opisuje Warszawę z tamtych lat, jej problemy, jej wygląd, jej jakże różnych mieszkańców. Książka dobra, ale nie najlepsza. Mimo to warta przeczytania i to nie tylko dla posmakowania rozkwitającego talentu młodziutkiego wtedy Marka Hłaski.

Wydana jako ostatnia, odnaleziona przypadkiem, po wielu latach od śmierci autora, jest tak naprawdę jego debiutem. Opowieść o Warszawie z czasów dwudziestolecia międzywojennego: o biedzie, próbie odnalezienia się ludzi w tych jakże trudnych czasach, szukaniu życiowego celu i ucieczce do lepszego świata. Doskonale opisuje Warszawę z tamtych lat, jej problemy, jej wygląd, jej...