Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niesamowita książka, pisana monologiem Dolores, trzyma w napięciu. Mimo, że kończą się kolejne wątki, ciągle pojawia się nowa zagadka, której rozwiązanie chciałam poznać jak najszybciej. Gorąco polecam :)

Niesamowita książka, pisana monologiem Dolores, trzyma w napięciu. Mimo, że kończą się kolejne wątki, ciągle pojawia się nowa zagadka, której rozwiązanie chciałam poznać jak najszybciej. Gorąco polecam :)

Książka bardzo mi się spodobała. Większość stron owianych jest tajemnicą, wszystkie zjawiska wyjaśniane są stopniowo. Czytając nie mogłam się doczekać rozwiązania, a gdy akcja się rozkręcała, trudno było odłożyć książkę, przez co w rezultacie potrafiłam kilka godzin dziennie czytać bez przerwy. Moją osobistą idolką jest 12-letnia Meggie, która mimo strachu i czasem osamotnienia potrafiła zachować się odważniej, niż często dorośli. Najbardziej spodobała mi się jej wyprostowana postawa, głowa uniesiona ku górze i odważne wypełnianie planu Fenoglia (dzięki któremu zdołała uratować swoją matkę i ciotkę oraz pozbyła się wrogów) - chciałabym być choć w połowie tak odważna w bardziej przyziemnych sprawach, jak ona była w nierealnej historii.
Zostałam mile zaskoczona. Początkowo podejrzewałam, że jest to jakaś książeczka dla dzieci, natomiast w trakcie czytania całkowicie zmieniłam zdanie. Opisy przyrody, miejsc i zachowań pomagały wyobrazić sobie atmosferę panującą w poszczególnych chwilach. Fabuła nietypowa, nawet bardzo. Nie spodziewałam się takiego rozwinięcia sytuacji. Skrzyżowane zostają świat realny, który my znamy, oraz świat książki "Atramentowe serce", z którego jeden z bohaterów, Mo, wyczytuje ich i niechcący sprowadza tutaj. Autor książki poznaje swoich bohaterów, rozmawia z nimi, a w pewnym momencie jest nimi przerażony, dociera do niego, iż ma styczność z takimi potworami, jakich sam stworzył. Koniec książki sympatyczny.
Serdecznie polecam, czyta się bardzo przyjemnie. :)

Książka bardzo mi się spodobała. Większość stron owianych jest tajemnicą, wszystkie zjawiska wyjaśniane są stopniowo. Czytając nie mogłam się doczekać rozwiązania, a gdy akcja się rozkręcała, trudno było odłożyć książkę, przez co w rezultacie potrafiłam kilka godzin dziennie czytać bez przerwy. Moją osobistą idolką jest 12-letnia Meggie, która mimo strachu i czasem...

Ach i och.

Ach i och.