Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skórę i Ćwieki można spokojnie dołączyć do kasety z przegranymi balladami Metallici, jaką kiedyś zażyczyła sobie twoja matka, szukając ładu w chaosie, którego słuchałeś.
---
Nie wiem, czy Skóra i Ćwieki jest dobrze stargetowana, gdyż fan metalu, a zwłaszcza fan dawnej Lux Occulty oczekuje pikantnych, insajderskich ciekawostek o tym jak kształtował się polski metal od kuchni, o co były te całe afery z Dziubą, dlaczego Metalmania wyglądała jak wyglądała, a zwłaszcza coś więcej o samej kapeli Jaro.Slava (np. kulisy powstania i promocji The Mother and The Enemy) Chciałby się człowiek dowiedzieć więcej niż to co można wyczytać z wikipedii, czy na reliktowych forach poświęcenej muzie z tamtych czasów. Tymczasem sprawy te są omawiane bardzo pobieżnie i nic nie wnoszą poza pewnym uporządkowaniem ich w czasie i przestrzeni.
Nie oznacza, że książki nie przeczytałem z przyjemnością, co to, to nie, było fajnie i nostalgicznie, a jedynym niepotrzebnie wybijającymi wtrętami były całe szczęście nielicze komentarze dotyczące bieżączki politycznej. Widać praca w Wyborczej nie pozostaje bez wpływu na mental i to że Vader spoko, ale Kaczyński by tak nie zagrał solówki... oh well.
---
Mamy więc mało Jaro.Slava, ale sporo dziennikarza Szubrychta, który sprawnie, acz ogólnie porusza kluczowe dla muzyki metalowej wątki. Książka jest na tyle przystępna dla ludzi spoza środowiska, że spokojnie mógłbym dołączyć ją do kasety z przegranymi balladami Metallici, jaką kiedyś zażyczyła sobie moja mama. Chyba też dla takich osób jest to pozycja; tych wszystkich dziewczyn, żon, matek i katechetek, które dalej myślą, że puszczanie Stairway to Heaven od tyłu wywoła Szatana, ale są na tyle ciekawskie, aby samemu to sprawdzić.

Skórę i Ćwieki można spokojnie dołączyć do kasety z przegranymi balladami Metallici, jaką kiedyś zażyczyła sobie twoja matka, szukając ładu w chaosie, którego słuchałeś.
---
Nie wiem, czy Skóra i Ćwieki jest dobrze stargetowana, gdyż fan metalu, a zwłaszcza fan dawnej Lux Occulty oczekuje pikantnych, insajderskich ciekawostek o tym jak kształtował się polski metal od...

Lektura bardzo pouczająca, miejscami zabawna i ostatecznie przykra, gdyż Ciano da się czytelnikowi polubić (a nawet można być pod wrażeniem pięknego sznytu człowieka łacińskiego), nie rozumiejąc przy tym do końca dlaczego skończył rozstrzelany na rozkaz Mussoliniego, którego przecież tak kochał. Jest to ważna pozycja do rozganiania bzdur o tym, że Polska mogła ostać się przy III Rzeszy na zasadzie uczciwego partnerstwa.

Lektura bardzo pouczająca, miejscami zabawna i ostatecznie przykra, gdyż Ciano da się czytelnikowi polubić (a nawet można być pod wrażeniem pięknego sznytu człowieka łacińskiego), nie rozumiejąc przy tym do końca dlaczego skończył rozstrzelany na rozkaz Mussoliniego, którego przecież tak kochał. Jest to ważna pozycja do rozganiania bzdur o tym, że Polska mogła ostać się...

Pomijając całkiem ciekawą treść obyczajową książki, uwagę przykuwa sztuka jej napisania. Wybitna umiejętność osadzania bohaterów i wydarzeń w otoczeniu przeplatającej się przez wątki przyrody nadaje jej strukturze dodatkowy wymiar. Skuszę się na stwierdzenie, że pozycję powinien poznać każdy kto sam sztuki pisarskiej się uczy, bo jest co i od kogo podpatrzeć.

Pomijając całkiem ciekawą treść obyczajową książki, uwagę przykuwa sztuka jej napisania. Wybitna umiejętność osadzania bohaterów i wydarzeń w otoczeniu przeplatającej się przez wątki przyrody nadaje jej strukturze dodatkowy wymiar. Skuszę się na stwierdzenie, że pozycję powinien poznać każdy kto sam sztuki pisarskiej się uczy, bo jest co i od kogo podpatrzeć.