Jesteśmy społecznością, która kocha książki

za dużo wątków, ksywek, postaci. przeczytałam, że z kolejnymi częściami tylko więcej wątków, postaci i akcji, co mnie zniechęca do sięgnięcia po kolejne części. niemniej miło spędziłam z Pochłaniaczem wieczory, za miło jak na kryminał. prędzej literatura obyczajowa. wielki szacunek za research, pani Bonda wykonała w tej kwestii kawał dobrej roboty.

za dużo wątków, ksywek, postaci. przeczytałam, że z kolejnymi częściami tylko więcej wątków, postaci i akcji, co mnie zniechęca do sięgnięcia po kolejne części. niemniej miło spędziłam z Pochłaniaczem wieczory, za miło jak na kryminał. prędzej literatura obyczajowa. wielki szacunek za research, pani Bonda wykonała w tej kwestii kawał dobrej roboty.

W porównaniu do 1 cz. ciągnęła się niemiłosiernie. Za dużo Żydów i pogromów; religii i polityki. Ale znowu: przyjemny punkt kulminacyjny, od którego zaczyna się poważne czytanie. I wychodzi, że i my byliśmy ładnie wodzeni za nos.

W porównaniu do 1 cz. ciągnęła się niemiłosiernie. Za dużo Żydów i pogromów; religii i polityki. Ale znowu: przyjemny punkt kulminacyjny, od którego zaczyna się poważne czytanie. I wychodzi, że i my byliśmy ładnie wodzeni za nos.

Przechodziłam przez nią bez większych emocji. Na początku czytało mi się ją bardzo szybko, a potem jak odłożyłam, to długo nie mogłam jej dokończyć. Samo rozwiązanie głównego problemu zbyt banalne, a zakończenie można by opisać jednym zdaniem.
Nie jest to strata czasu, ale też to nie książka, o której się pamięta. Jak mówiłam, bez większych emocji, ale jako przerywnik między kryminałami a fantastyką w sam raz.

Przechodziłam przez nią bez większych emocji. Na początku czytało mi się ją bardzo szybko, a potem jak odłożyłam, to długo nie mogłam jej dokończyć. Samo rozwiązanie głównego problemu zbyt banalne, a zakończenie można by opisać jednym zdaniem.
Nie jest to strata czasu, ale też to nie książka, o której się pamięta. Jak mówiłam, bez większych emocji, ale jako przerywnik...

Krótka, treściwa książka o pogoni za marzeniami i ucieczce od samego siebie. Na pewno do niej wrócę.

Krótka, treściwa książka o pogoni za marzeniami i ucieczce od samego siebie. Na pewno do niej wrócę.

Zwykła, obyczajowa książka, a bardzo miło mi się ją czytało. Ciekawe spojrzenie na kryzys małżeński. Świetna kreacja młodszej córki państwa Russo. Dodatkowy plus za otwarte zakończenie.

Zwykła, obyczajowa książka, a bardzo miło mi się ją czytało. Ciekawe spojrzenie na kryzys małżeński. Świetna kreacja młodszej córki państwa Russo. Dodatkowy plus za otwarte zakończenie.

Długo nie wiedziałam, jak ocenić tę książkę. Z powodu życia na walizkach czytałam ją z przerwami przez pół roku. Choć skończyłam ją pod koniec wakacji, dopiero teraz mogę zebrać myśli. Ze względu na długość i zawiły sposób narracji Kinga, książka nauczyła mnie cierpliwości i wytrwałości. Trzymałam się jej nawet jeśli nie było widać końca, a żaden z prowadzonych wątków się nie łączył. Mocno mnie chwyciło po 600 stronie i nie mogłam się do niej oderwać aż do końca. Choć minęło już kilka miesięcy, wciąż do niej wracam myślami, jakbym też prowadzila walkę z Tym - tyle że ja o niej nie zapomnę.

Długo nie wiedziałam, jak ocenić tę książkę. Z powodu życia na walizkach czytałam ją z przerwami przez pół roku. Choć skończyłam ją pod koniec wakacji, dopiero teraz mogę zebrać myśli. Ze względu na długość i zawiły sposób narracji Kinga, książka nauczyła mnie cierpliwości i wytrwałości. Trzymałam się jej nawet jeśli nie było widać końca, a żaden z prowadzonych wątków się...

Dobre i złe książki się u Colleen przeplatają, ta niestety należy do tej drugiej grupy. Miała potencjał, jednak zbyt duża ilość postaci i wątków go przysłoniła. Kolejna z książek na rozczytanie albo odpoczynek od cięższych lektur.

Dobre i złe książki się u Colleen przeplatają, ta niestety należy do tej drugiej grupy. Miała potencjał, jednak zbyt duża ilość postaci i wątków go przysłoniła. Kolejna z książek na rozczytanie albo odpoczynek od cięższych lektur.

Dobre, bo polskie.
Czasami tylko mieszałam się podczas opisów aktów prawnych. Wiem, że autor chciał je pokazać jak najlepiej, a na pewno odzwierciedlić jak najlepiej, jednak ja mając z prawem niewiele wspólnego na co dzień, zrozumiałam z nich mało. Miałam też wrażenie, że czasami zakłócały dynamikę akcji. Może lepiej by było zrobić przypisy? Sama nie wiem.
To tylko taka uwaga. Zapewne większą uwagę kradną zwroty akcji, dynamiczne dialogi i Chyłka (♥).

Dobre, bo polskie.
Czasami tylko mieszałam się podczas opisów aktów prawnych. Wiem, że autor chciał je pokazać jak najlepiej, a na pewno odzwierciedlić jak najlepiej, jednak ja mając z prawem niewiele wspólnego na co dzień, zrozumiałam z nich mało. Miałam też wrażenie, że czasami zakłócały dynamikę akcji. Może lepiej by było zrobić przypisy? Sama nie wiem.
To tylko taka...

Książka lata 2017; książka życia.

Książka lata 2017; książka życia.