Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po całkiem niezłych "Kwiatach na poddaszu" totalne rozczarowanie. Autorka zamiast się skupić na psychice bohaterów, tym jak trauma przebyta w dzieciństwie wpłynęła na ich wnętrza oraz podejmowane wybory, skupia się na rozterkach miłosnych głównej bohaterki. Czasem dziwne, chorobliwe upodobania erotyczne mogą być pretekstem do zajrzenia w głąb ludzkiej psychiki, co z kolei może dać świetną powieść. Tutaj dostaliśmy romans dla nastolatków, w której główna bohaterka przeżywa rozterki miłosne, nie mogąc wybrać między bratem a swoim opiekunem oraz mężem matki. Może autorka chciała zszokować czytelnika tymi relacjami, wzorując się choćby na Nabokovie i jego Lolice, niestety zrobiła to z miernym skutkiem, zamiast głębokiej refleksji nad człowieczeństwem oraz jego najprymitywniejszymi instynktami, dostajemy pustkę oraz mdłości, związane z kazirodczą fascynacją seksualną bohaterów.

Po całkiem niezłych "Kwiatach na poddaszu" totalne rozczarowanie. Autorka zamiast się skupić na psychice bohaterów, tym jak trauma przebyta w dzieciństwie wpłynęła na ich wnętrza oraz podejmowane wybory, skupia się na rozterkach miłosnych głównej bohaterki. Czasem dziwne, chorobliwe upodobania erotyczne mogą być pretekstem do zajrzenia w głąb ludzkiej psychiki, co z kolei...

Może się podobać nastolatkom, kogoś, kto ma za sobą kilka pozycji fantasy z wyższego poziomu, co najwyżej zirytuje. Czwartego plusa dałam jedynie przez mój sentyment do naszej historii. To drugi tom serii i choć nie lubię, nie poznawać zakończenia losów bohaterów, trzeci tom sobie chyba jednak daruję.

Może się podobać nastolatkom, kogoś, kto ma za sobą kilka pozycji fantasy z wyższego poziomu, co najwyżej zirytuje. Czwartego plusa dałam jedynie przez mój sentyment do naszej historii. To drugi tom serii i choć nie lubię, nie poznawać zakończenia losów bohaterów, trzeci tom sobie chyba jednak daruję.

Pierwszy tom trylogii mnie zainteresował na tyle, że natychmiast sięgnęłam po drugi, który był już znacznie słabszy, ale nadal się bronił, trzeci to dla mnie porażka. Autorka ma bardzo dużo ciekawych pomysłów dotyczących fabuły, jednak nie oznacza to, że wszystkie należy umieścić w jednej powieści. W ostatnim tomie znalazło się mnóstwo niepotrzebnych postaci i wątków, za co powieść zapłaciła bardzo płytkim przedstawieniem głównych bohaterów i najistotniejszych wątków. Erika Johansen powinna popracować nad swoim warsztatem, zanim zacznie opowiadać nam kolejną historię, a wtedy może dostaniemy naprawdę smaczne danie. W ostatnim, które nam zaserwowała, znalazło się chyba wszystko co posiadała w swej spiżarni ;), a jak na mój gust było tego za dużo, czym zabiła najważniejszy smak swego dzieła

Pierwszy tom trylogii mnie zainteresował na tyle, że natychmiast sięgnęłam po drugi, który był już znacznie słabszy, ale nadal się bronił, trzeci to dla mnie porażka. Autorka ma bardzo dużo ciekawych pomysłów dotyczących fabuły, jednak nie oznacza to, że wszystkie należy umieścić w jednej powieści. W ostatnim tomie znalazło się mnóstwo niepotrzebnych postaci i wątków, za co...