Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W sumie wyrazić opinię o jednej książce A. Christie, to jak ocenić większość jej literackiego dorobku. Prawie wszystkie jej powieści oparte są na podobnym schemacie, jednak trzymają tak samo wysoki poziom. Każdy, kto czytał jej książki wie, że konstruowane przez nią intrygi, sposoby dokonania zbrodni i przebieg śledztwa, to nie lada wyzwanie dla umysłu czytelnika, który musi stale być skupiony na treści. Sam nieraz musiałem cofać się o kilka akapitów w trakcie czytania tej i innych książek autorki, by uporządkować i przyswoić sobie kolejne fakty, które wychodzą na jaw w trakcie śledztwa. To, co zauważyłem po przeczytaniu kilku jej powieści, to nieco archaiczny styl, który nie do końca przetrwał próbę czasu. Jej kryminały napisane są w sposób ugrzeczniony, niekiedy nawet dżentelmeński. Nie uświadczymy tu wulgaryzmów, brutalnych opisów zbrodni czy innych szokujących elementów, obecnych w dzisiejszym kryminale. Nie, żeby były potrzebne, jednak siadając do lektury, widzimy, że to książka z innych czasów. Dialogi wydają się momentami być teatralizowane, niezbyt naturalne. Książki mogłyby również być nieco dłuższe - dla wprawionego czytelnika te niecałe 300 stron to lektura na jeden wieczór. Niemniej, powieści Christie wciągają, angażują, są wymagające pod względem logicznego myślenia. Angielski klimat minionej epoki przyciąga i dodatkowo zachęca do czytania. Konstrukcje historii stoją na wysokim poziomie. Czytając, zdajemy sobie sprawę, że autorka była niezwykle inteligentną kobietą o matematycznym umyśle.

W sumie wyrazić opinię o jednej książce A. Christie, to jak ocenić większość jej literackiego dorobku. Prawie wszystkie jej powieści oparte są na podobnym schemacie, jednak trzymają tak samo wysoki poziom. Każdy, kto czytał jej książki wie, że konstruowane przez nią intrygi, sposoby dokonania zbrodni i przebieg śledztwa, to nie lada wyzwanie dla umysłu czytelnika, który...

Przypomina nieco poprzedni, pierwszy tom. Harry znów prowadzi śledztwo za granicą, ponownie mamy jeden główny wątek kryminalny, wokół którego kręci się cała akcja powieści. Jednak intryga jest o wiele ciekawsza, bardziej zawiła, niż w przypadku poprzedniej części. Mam wrażenie, że w tym tomie autor wypracował już ten konkretny styl i klimat serii, który będzie obecny w kolejnych odcinkach. Jednak prawdziwa przyjemność z czytania zaczyna się chyba od "Czerwonego Gardła". Niemniej, jest to wciąż dobry kryminał. Nawet po kilku miesiącach od przeczytania, mając już na koncie kolejne tytuły z tej serii, zostały mi w głowie filmowe obrazy, które rozpisał na kartach powieści autor. A jeśli książka zapada w pamięć i coś po niej zostaje, to oczywistym jest, że wypada ją polecić.

Przypomina nieco poprzedni, pierwszy tom. Harry znów prowadzi śledztwo za granicą, ponownie mamy jeden główny wątek kryminalny, wokół którego kręci się cała akcja powieści. Jednak intryga jest o wiele ciekawsza, bardziej zawiła, niż w przypadku poprzedniej części. Mam wrażenie, że w tym tomie autor wypracował już ten konkretny styl i klimat serii, który będzie obecny w...

Panuje powszechny podział kryminałów z Harry'm Hole na dwa pierwsze słabsze tomy i pozostałe, ciekawsze i bardziej angażujące. Pierwszy tom, "Człowiek Nietoperz", owszem, w porównaniu z kolejnymi częściami jest słabszy. Ma w zasadzie tylko jeden główny kryminalny wątek i jeden bardziej osobisty dla głównego bohatera. Akcja kręci się głównie wokół samego Harry'ego. Intryga jest prosta, śledztwo posuwa się cały czas jednym torem, bez tych intrygujących zwrotów akcji i dodatkowych wątków kryminalnych, jak w kolejnych tomach. Nie znaczy to jednak, że powieść jest zła. O ile sama fabuła i przebieg śledztwa nie powoduje opadu szczęki, o tyle konstrukcja postaci Harry'ego już od tego pierwszego tomu jest świetnie opracowana i zapada w pamięć. Jego charakter, sposób bycia, przemyślenia, bagaż doświadczeń, jakie autor nam prezentuje, daje nam bohatera z krwi i kości, niepozbawionego wad, który mimo wszystko stara się być dobrym człowiekiem i jakoś układać sobie życie. Jest autentyczny i wiarygodny. Przez całą lekturę nie miałem wątpliwości co do jego intencji i działań, czy to w sprawie śledztwa czy w sprawach prywatnych. Wszystko zostało zaplanowane logicznie, z namysłem i wypada naturalnie. Harry nie jest czytelnikowi obojętny, gdy robi postęp w śledztwie, czujemy uznanie dla jego metod i wysiłku, gdy popełnia błąd, kręcimy głową i robimy facepalma, że czegoś nie przewidział, o czymś zapomniał lub nie wziął czegoś pod uwagę. To są bardzo mocne plusy. Minusem są za to zbędne dla książki opowieści i legendy Aborygenów, które autor nazbyt chętnie wtłacza między kolejne wydarzenia. Miałem wrażenie, że jedyną ich funkcją jest tu przedłużenie książki. Owszem, fabuła jest powiązana z historią Australii i kulturą Aborygenów. Autor naświetlił nam te wątki historyczne i społeczne Australii w jasny i prosty do przyswojenia sposób, żebyśmy orientowali się w opowieści, jednak te podania i legendy nie pasowały do całości powieści i myślę, że spokojnie można je było pominąć albo przynajmniej ograniczyć. Poza tym powieść jest naprawdę ciekawa i wciągająca. Tak jak pisałem, sama intryga i śledztwo nie są aż tak absorbujące, jak w późniejszych tomach, jednak autor ma na tyle przystępny (a jednocześnie niebanalny) styl pisania i umiejętność tworzenia pełnokrwistych postaci, że "Człowiek Nietoperz" zyskuje nie tylko jako kryminał, ale ogólnie jako powieść. Uważam, że ze względu na głównego bohatera jest lekturą wartościową. Poza tym stanowi integralną część całego cyklu. Już tutaj zaczyna się proces przemiany Harry'ego, tutaj rozpoczynają się wydarzenia, która wpływają bezpośrednio na jego psychikę i postrzeganie świata. Tu również zapoznajemy się z pewnymi wydarzeniami z przeszłości głównego bohatera, które uczyniły go takiego jakim jest w chwili obecnej. Wątki z pierwszego tomu będą w większym lub mniejszym stopniu wracać w kolejnych, jednak bez ryzyka spojlerów. Ci, którzy zaczęli cykl z Harry'm od późniejszych części, już prawdopodobnie nie zobaczą w niej nic, co mogłoby przysłonić inne (zdecydowanie lepsze) tomy. Jeśli jednak czyta to ktoś, kto jeszcze nie zaczął serii, sugeruję rozpocząć od "Człowieka Nietoperza". Jako rozgrzewka przed kolejnymi tomami i wprowadzenie w świat norweskiego śledczego, sprawdza się świetnie.

Panuje powszechny podział kryminałów z Harry'm Hole na dwa pierwsze słabsze tomy i pozostałe, ciekawsze i bardziej angażujące. Pierwszy tom, "Człowiek Nietoperz", owszem, w porównaniu z kolejnymi częściami jest słabszy. Ma w zasadzie tylko jeden główny kryminalny wątek i jeden bardziej osobisty dla głównego bohatera. Akcja kręci się głównie wokół samego Harry'ego. Intryga...