Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Wichrowe Wzgórza" ... Już sam tytuł zachęca do przeczytania książki.
Uwielbiam powieści, które czyta się z chęcią, lekkością, z domieszką zadumy i ciekawością. Są one dla mnie jak miód na serce. Koją mnie i uspokajają w trudnych momentach.
Bardzo mnie wciągnęła cała powieść i mogę wam przyrzec z czystym sumieniem, że nie było fragmentu w książce, który mnie nudził.
Oceniam ją na 10 gwiazdek, bo na to zasłużyła. Polecam ją wszystkim. Mam nadzieję, że i wam się spodoba.

"Wichrowe Wzgórza" ... Już sam tytuł zachęca do przeczytania książki.
Uwielbiam powieści, które czyta się z chęcią, lekkością, z domieszką zadumy i ciekawością. Są one dla mnie jak miód na serce. Koją mnie i uspokajają w trudnych momentach.
Bardzo mnie wciągnęła cała powieść i mogę wam przyrzec z czystym sumieniem, że nie było fragmentu w książce, który mnie...

Książka nie powaliła mnie na kolana. Zawarta jest w niej prawda o problemach z jakimi muszą się uporać młodzi narkomani. Główna bohaterka jest przedstawiona jako osoba, która jedna z nielicznych pragnie skończyć z nałogiem. Powieść jest opata na prawdziwej historii. W książce autorka zamieściła parę zdjęć z jej życia (głównie są ukazani jej przyjaciele). Czytając książkę miałam takie wrażenie ,jakby jej cząstka przedstawiała moje życie. Ciągle nudne i powtarzające się. Pomimo prób ciągle powracam do wcześniejszych złych przyzwyczajeń. Język, którym posługuje się autorka jest prosty, czasem wulgarny. Przyznam z całego serca, że jedynym faktem ,który zdziwił mnie jest to ,iż książka pomimo tego że jest dosyć obszerna nie jest podzielona na rozdziały. Trudno mi uwierzyć w jaki sposób się to udało autorce, ale doceniam to i stawiam ogromnego plusa widząc ,że coś błahego (chodzi mi o język, którym posługuje się autorka) może przyjąć formę wyniosłą. Powieść przeczytałam z lekkością. Polecam ją osobą zakłopotanym, które nie widzą wyjścia z trudnej sytuacji, oczywiście nie zakazuje czytania jej innym. Książka jest przeciętna, ale warta uwagi. Ogromny podziw dla Christine , która odważyła się wyjawić i opublikować wydarzenia z jej życia. Polecam wszystkim.

Książka nie powaliła mnie na kolana. Zawarta jest w niej prawda o problemach z jakimi muszą się uporać młodzi narkomani. Główna bohaterka jest przedstawiona jako osoba, która jedna z nielicznych pragnie skończyć z nałogiem. Powieść jest opata na prawdziwej historii. W książce autorka zamieściła parę zdjęć z jej życia (głównie są ukazani jej przyjaciele). Czytając książkę...

Trudno mi wystawić opinie na jej temat. Powiem tak książkę przeczytałam z zakłopotaniem. Dużo chaosu. Czasami muszę wracać do poprzednich rozdziałów by móc przypomnieć sobie co się wtedy zdarzyło. Powieść napisana pięknym, przejrzystym językiem (choć czasem wyszukanym słownictwem). Na początku nie za bardzo wciągająca, ale z czasem robi się nawet ciekawa. Miałam takie wrażenie jakbym już jakiś fragment tekstu przeczytała wcześniej. Jakbym wciąż cofała się w czasie tylko zdarzenie, opowiedzianej we wcześniejszym rozdziale, kończy się inaczej niż poprzednio. Kate Atkinson włożyła dużo pracy w napisanie tej powieści. Nie jest zła - oczywiście polecam wszystkim czytelnikom. Przeplatają się w niej motywy historyczne. Dałam sześć gwiazdek, ponieważ nie satysfakcjonuje mnie zakończenie powieści. Uważam, że zaczynając książkę powinniśmy zwracać uwagę na język, wątki, błędy. Nie ukrywam, że znalazłam parę błędów logicznych, ale domniemam, iż może być to nie dopatrzenia ze strony wydawnictwa. Nie chciałam zniechęcić was do sięgnięcia lub odłożenia tej książki na bok. Każdy ma inny gust. A może ta książka tobie się spodoba i będziesz ją czytała i czytała lub czytał aż się nie znudzi. Kto wie? Jeszcze raz zachęcam do przeczytania.

Trudno mi wystawić opinie na jej temat. Powiem tak książkę przeczytałam z zakłopotaniem. Dużo chaosu. Czasami muszę wracać do poprzednich rozdziałów by móc przypomnieć sobie co się wtedy zdarzyło. Powieść napisana pięknym, przejrzystym językiem (choć czasem wyszukanym słownictwem). Na początku nie za bardzo wciągająca, ale z czasem robi się nawet ciekawa. Miałam takie...