Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.

Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje.

Dziura w moim sercu ma twój kształt i nikt inny do niej nie pasuje.

Na świecie istnieją podobno dwa rodzaje ludzi. Jedni kiedy dostają szklankę dokładnie w połowie napełnioną mówią:' Ta szklanka jest w połowie pełna'. Ci drudzy mówią:'Ta szklanka jest w połowie pusta'. Jednakże świat należy do tych, którzy patrzą na szklankę i mówią:'Co jest z tą szklanką? Przepraszam bardzo... No przepraszam... To ma być moja szklanka? Nie wydaje mi się. Moja szklanka była pełna. I większa od tej!'. A na drugim końcu baru świat pełen jest innego rodzaju osób, które mają szklanki pęknięte albo szklanki przewrócone (zwykle przez kogoś z tych, którzy żądali większych szklanek), albo całkiem nie mają szklanek, bo stały z tyłu i barman ich nie zauważył.

Na świecie istnieją podobno dwa rodzaje ludzi. Jedni kiedy dostają szklankę dokładnie w połowie napełnioną mówią:' Ta szklanka jest w połowie pełna'. Ci drudzy mówią:'Ta szklanka jest w połowie pusta'. Jednakże świat należy do tych, którzy patrzą na szklankę i mówią:'Co jest z tą szklanką? Przepraszam bardzo... No przepraszam... To ma być moja szklanka? Nie wydaje mi się. Moja ...

Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.

Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.

Pozostawiłam więc moją cudowną, inteligentną rodzinę, zanurzyłam się w ciepłej kąpieli i zaczęłam rozważać samobójstwo przez utopienie. Potem jednak przypomniałam sobie o resztkach ciasta czekoladowego w lodówce i wynurzyłam się, nabierając powietrza w płuca. Dla niektórych rzeczy warto żyć.

Pozostawiłam więc moją cudowną, inteligentną rodzinę, zanurzyłam się w ciepłej kąpieli i zaczęłam rozważać samobójstwo przez utopienie. Potem jednak przypomniałam sobie o resztkach ciasta czekoladowego w lodówce i wynurzyłam się, nabierając powietrza w płuca. Dla niektórych rzeczy warto żyć.

- Mam nadzieję, że jesteś cierpliwy - rzuciła Elizabeth, czując, jak złość zaczyna z niej wychodzić - bo wrócę do ciebie dopiero, jak zamarznie piekło. - Nie martw się - powiedział radośnie Will. - W telewizji mówią, że nadchodzą mrozy, więc stanie się to dość szybko.

- Mam nadzieję, że jesteś cierpliwy - rzuciła Elizabeth, czując, jak złość zaczyna z niej wychodzić - bo wrócę do ciebie dopiero, jak zamarznie piekło. - Nie martw się - powiedział radośnie Will. - W telewizji mówią, że nadchodzą mrozy, więc stanie się to dość szybko.

- Wydaje mi się, że on czekał na ciebie. Zdawał się dużo o tobie wiedzieć. - Kto na mnie czekał? - Michał Anioł. Masz pozdrowienia - rzuciła sarkastycznie.

- Wydaje mi się, że on czekał na ciebie. Zdawał się dużo o tobie wiedzieć. - Kto na mnie czekał? - Michał Anioł. Masz pozdrowienia - rzuciła sarkastycznie.

Bała się, że gdy postanowi spontanicznie wyjaśnić, co czuje, wymsknie się jej coś niewłaściwego. Odchodziła od niego po zrobieniu dokładnie tego, czego się obawiała. (...). Wcale nie myślała tak, jak mu to przedstawiła. Liczyła, że uda jej się przeżyć z nim jeszcze jeden pocałunek i tym razem zapamięta każdą jego sekundę. Po tym, jak się właśnie zachowała, nie sądziła, że chłopak kiedykolwiek będzie chciał wymienić z nią choćby papier w drukarce.

Bała się, że gdy postanowi spontanicznie wyjaśnić, co czuje, wymsknie się jej coś niewłaściwego. Odchodziła od niego po zrobieniu dokładnie tego, czego się obawiała. (...). Wcale nie myślała tak, jak mu to przedstawiła. Liczyła, że uda jej się przeżyć z nim jeszcze jeden pocałunek i tym razem zapamięta każdą jego sekundę. Po tym, jak się właśnie zachowała, nie sądziła, że chłop...