Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kto abstrakcyjnie kocha całą ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie' - Nastazja Filipowna

Kto abstrakcyjnie kocha całą ludzkość, kocha prawie zawsze samego siebie' - Nastazja Filipowna

Newt siedział nadal skulony w leżaku. Wyciągnął przed siebie upaćkane dłonie, jakby miał na nich rozpięta kocią kołyskę. - Nic dziwnego, że dzieci wyrastają potem na wariatów. Kocia kołyska to tylko kilka iksów ze sznurka pomiędzy czyimiś palcami i dzieciak patrzy, i patrzy na te iksy.... - I co? - I nic. Nie ma żadnego cholernego kota, żadnej cholernej kołyski.

Newt siedział nadal skulony w leżaku. Wyciągnął przed siebie upaćkane dłonie, jakby miał na nich rozpięta kocią kołyskę. - Nic dziwnego, że dzieci wyrastają potem na wariatów. Kocia kołyska to tylko kilka iksów ze sznurka pomiędzy czyimiś palcami i dzieciak patrzy, i patrzy na te iksy.... - I co? - I nic. Nie ma żadnego cholernego kota, żadnej cholernej kołyski.

(...) mówił, że dusze koni odzwierciedlają ludzkie dusze bardziej niż wszystkim się zdaje i że konie też lubią wojować. Ludzie mówią, że konie uczą się tego, ale według Luisa żadne stworzenie nie uczy się niczego, na co nie byłoby gotowe jego serce.

(...) mówił, że dusze koni odzwierciedlają ludzkie dusze bardziej niż wszystkim się zdaje i że konie też lubią wojować. Ludzie mówią, że konie uczą się tego, ale według Luisa żadne stworzenie nie uczy się niczego, na co nie byłoby gotowe jego serce.