Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już mineło sporo czasu, od kiedy ją przeczytałam, ale na pewnno jest to najlepsza powieść (wyłączając fantastykę), jaką przeczytałam w zeszłym roku. Tyle emocji... Tak bardzo kibicowałam bohaterom, razem z nimi miałam nadzieję na lepsze jutro, razem z nimi płakałam i się bałam i ich rozumiałam... Ich wybory wielokrotnie były trudne i większości podyktowane emocjami, ale tym właśnie głównie się kierujemy przecież... Współczułam też oprawcy, ojcu, bo przeżył piekło i to go odmieniło, ale nikt wtedy jeszcze nie wiedział, jak sobie z tym radzić. Próbowali, starali się, ale jak to w przemocy domowej już jest... Po okresie żałowania i obiecywania sobie, że to się nigdy więcej nie powtórzy, wraca... A ludzie mają pewne granice wytrzymałości.

Ta powieść jest prawdziwa i ludzka, nie jest przesadzona, podkoloryzowana, żeby tylko na siłe na końcu był happy end. Kończy się moim zdaniem świetnie, bardzo adekwatnie. Jest wspaniała i naprawdę warto ją przeczytać.

Już mineło sporo czasu, od kiedy ją przeczytałam, ale na pewnno jest to najlepsza powieść (wyłączając fantastykę), jaką przeczytałam w zeszłym roku. Tyle emocji... Tak bardzo kibicowałam bohaterom, razem z nimi miałam nadzieję na lepsze jutro, razem z nimi płakałam i się bałam i ich rozumiałam... Ich wybory wielokrotnie były trudne i większości podyktowane emocjami, ale tym...

Heh... Przeczytałam, odłożylam i zapomniałam. Zero emocji :( Przykro mi, bo słyszałam dużo dobrego o tej książce. Czytało się w miarę szybko, ale dość trudno. Język jest bardzo stylizowany na stary i trzeba jednak się skupić dość mocno. W dodatku warto też wiedzieć coś na temat tego okresu historii Stanów Zjednoczonych, a ja niestety nie wiem.

W powieści narratorami są wszyscy bohaterowie i to od nich dowiadujemy się co się dzieje. Jest to też trochę mylące. Łatwiej mi było wczuć się w powieść przy dłuższych fragmentach, kiedy choć jedna strona należała do jednej osoby.

Sama historia jest ładna i wzruszająca. Podobnie historie opowiadane przez bohaterów o nich samych. Jednak mimo wszystko nie udało mi się tak cieszyć lekturą, jakbym chciała, bo była napisana trudnym językiem.

Ponadto książka ma wiele płaszczyzn i wiele z tego, co się w niej dzieje, daje dużo do myślenia o świecie, o tym, jak on działa, o życiu, o tym, jak je przeżywamy i co potem, jak umieramy i jak bardzo chcemy trzymać się wspomnień, ale tego wszystkiego trzeba szukac pomiędzy wierszami...

Podobał mi się fragment, jak różni ludzie opisywali wydarzenia i Lincolna. Świetnie pokazuje, jak to samo wzdarzenie i ta sama osoba widziana oczami różnych ludzi, wygląda zupełnie inaczej (np. tego samego wieczoru dla jednego księżyc był w pełni i rozświetlał niebo, dla innego nie było go wcale i było ciemno). Bardzo to prawdziwe i ludzkie.

Ostatecznie jednak zmieniam ocenę. Najpierw dałam dobrą, ale widzę, że jednak kłamałam na początku. Ksiazka zostawiła dużo przemyśleń w mojej głowie i myślę, że warto zarezerwować sobie trochę czasu i ją przeczytać i poszukać tego wszystkiego, co ma nam do powiedzenia o świecie i o nas samych. A jestem przekonana, że każdy znajdzie tam coś zupełnie innego. Być może nie będzie tak łatwo i lekko, ale myślę, że warto.

Heh... Przeczytałam, odłożylam i zapomniałam. Zero emocji :( Przykro mi, bo słyszałam dużo dobrego o tej książce. Czytało się w miarę szybko, ale dość trudno. Język jest bardzo stylizowany na stary i trzeba jednak się skupić dość mocno. W dodatku warto też wiedzieć coś na temat tego okresu historii Stanów Zjednoczonych, a ja niestety nie wiem.

W powieści narratorami są...

Bardzo dobry horror. Chyba pierwszy raz aż tak bardzo przeżywałam horror, że jak mijałam jakieś ciemne miejsca, albo stałam tyłem do jakiegoś takiego miejsca, albo wyłączałam światło przed spaniem, to bałam się, że za chwilę Katherine mi się tam pojawi. Chociaż ona wcale nie potrzebowała ciemności i mroku, żeby się pojawić...

Horror osadzony w zamkniętej społeczności, która żyje w koszmarze i nie może się nim podzielić ze światem zewnętrznym - samo to jest już straszne i niepokojące, a tu jeszcze jest czarownica, która ma ogromną destrukcyjną moc i taki też wpływ na ludzi. Do tego nie ma żadnej możliwości, żeby się przed nią obronić. Pokazuje się, gdzie chce, wchodzi ludziom do domów, stoi przy łóżku w sypialni i nikt nie może jej stamtąd wypędzić. Trzeba cierpliwie czekać, aż sama postanowi wyjść czy zniknąć. Ona nic nie mówi, nic nie widzi, a jednak, jeśli ktoś zbliży się za bardzo, to usłyszy szept. Szept, którego nikt usłyszeć nie chce...

WOW! Świetny pomysł, świetna książka, dobrze wykreowani bohaterowie, których można polubić, a na innych się powkurzać i zakończenie mrożące krew w żyłach. Do czego może doprowadzić życie w "zamknięciu" i ciągłym strachu...? Mocna lektura. Bardzo polecam. Książka nie tylko straszy, ale też otwiera oczy na pewne ważne kwestie dot. wpływu strachu i straty na ludzką psychikę i zachowanie.

Bardzo dobry horror. Chyba pierwszy raz aż tak bardzo przeżywałam horror, że jak mijałam jakieś ciemne miejsca, albo stałam tyłem do jakiegoś takiego miejsca, albo wyłączałam światło przed spaniem, to bałam się, że za chwilę Katherine mi się tam pojawi. Chociaż ona wcale nie potrzebowała ciemności i mroku, żeby się pojawić...

Horror osadzony w zamkniętej społeczności,...