Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I ziemia teraz o ciałach przypomina. Niepokoi, dręczy. Ruszysz motyką, a ona cię oskarża. Ziemia - sumienie. Ziemia mroczne archiwum, baza danych, twardy dysk. Ziemia - prokurator. Wszędzie kości. Sterczą. Turlają się czaszki. Jednakowo pęknięte.

I ziemia teraz o ciałach przypomina. Niepokoi, dręczy. Ruszysz motyką, a ona cię oskarża. Ziemia - sumienie. Ziemia mroczne archiwum, baza danych, twardy dysk. Ziemia - prokurator. Wszędzie kości. Sterczą. Turlają się czaszki. Jednakowo pęknięte.

(...) Pamiętaj, że śmierć może przyjść z ręki bliźniego, brata, sąsiada. Nigdy nie bądź pewny, że nie skończysz jak my. Albo jak nasi mordercy.

(...) Pamiętaj, że śmierć może przyjść z ręki bliźniego, brata, sąsiada. Nigdy nie bądź pewny, że nie skończysz jak my. Albo jak nasi mordercy.

Wy, emeryci i renciści, jesteście solą ziemi, ale tak się złożyło, że sól ta znalazła się w naszym oku, oku sprawujących władzę z waszego wyboru. Wszystko jedno, czy jesteśmy czerwoni, biali, katoliccy czy świeccy, bo matematyka jest taka sama dla wszystkich. Nasze państwo, a to Polska właśnie, nie ma pieniędzy na utrzymanie was, emerytów i rencistów. Dlatego apeluję do was, proszę, a nawet - w imieniu ministra finansów - błagam: emeryci i renciści, bądźcie patriotami! Ojczyzna was teraz potrzebuje! Za młodu przelewaliście krew za niepodległą Polskę, więc nie wolno wam stchórzyć teraz! Wasz wiek produkcyjny się skończył. Ojczyzna was potrzebuje w ten sposób, że was nie potrzebuje. Dlatego, emeryci i renciści, zaklinam was w imieniu Mieszka I, Tadeusza Kościuszki i Adama Mickiewicza: Maszerujcie do trumien z podniesionym czołem! Nie czekajcie, aż was tam zagonimy.

Wy, emeryci i renciści, jesteście solą ziemi, ale tak się złożyło, że sól ta znalazła się w naszym oku, oku sprawujących władzę z waszego wyboru. Wszystko jedno, czy jesteśmy czerwoni, biali, katoliccy czy świeccy, bo matematyka jest taka sama dla wszystkich. Nasze państwo, a to Polska właśnie, nie ma pieniędzy na utrzymanie was, emerytów i rencistów. Dlatego apeluję do was, ...

Kiedy mowa o ludziach, których kochaliśmy, lakoniczne diagnozy są nie na miejscu.To, co dotyczy naszych bliskich, powinno być skomplikowane i niepowtarzalne. W istocie było proste i typowe.

Kiedy mowa o ludziach, których kochaliśmy, lakoniczne diagnozy są nie na miejscu.To, co dotyczy naszych bliskich, powinno być skomplikowane i niepowtarzalne. W istocie było proste i typowe.

Kiedy się patrzy na tak straszne nieszczęścia, to szalenie mocne staje się poczucie, że najpierw jest się człowiekiem. A dopiero później człowiekiem określonej narodowości. Człowieczeństwo łączy w nieszczęściu, w jego przeżywaniu. Chciałoby się, żeby ludzie tak to rozumieli. (Tadeusz Mazowiecki)

Kiedy się patrzy na tak straszne nieszczęścia, to szalenie mocne staje się poczucie, że najpierw jest się człowiekiem. A dopiero później człowiekiem określonej narodowości. Człowieczeństwo łączy w nieszczęściu, w jego przeżywaniu. Chciałoby się, żeby ludzie tak to rozumieli. (Tadeusz Mazowiecki)

Czuję się spóźniony, dramatycznie i tragicznie spóźniony. O wiele lat, wiele długich lat, kiedy się na coś, na kogoś czeka. Czuję się, sam nie wiem, niemodny. Tak, to dobre słowo, najlepsze, lepszego nie znajdę. Jestem niemodny, wyszedłem z mody, może w ogóle nigdy nie byłem w modzie. Nie jestem nawet niszą, która mogłaby zainteresować któregokolwiek producenta czegokolwiek.

Czuję się spóźniony, dramatycznie i tragicznie spóźniony. O wiele lat, wiele długich lat, kiedy się na coś, na kogoś czeka. Czuję się, sam nie wiem, niemodny. Tak, to dobre słowo, najlepsze, lepszego nie znajdę. Jestem niemodny, wyszedłem z mody, może w ogóle nigdy nie byłem w modzie. Nie jestem nawet niszą, która mogłaby zainteresować któregokolwiek producenta czegokolwiek.

Jedyna manifestacja faktu, że działało tu jakieś państwo - była w malowaniu. Co tylko się dało, pomalowano na żółto-niebiesko. Państwo ukraińskie nie było w stanie nadać przestrzeni własnej formy, nie umiało jej apdejtować, więc choć opanowywało ją symbolicznie. Żeby nikt jej przypadkiem nie zwinął.

Jedyna manifestacja faktu, że działało tu jakieś państwo - była w malowaniu. Co tylko się dało, pomalowano na żółto-niebiesko. Państwo ukraińskie nie było w stanie nadać przestrzeni własnej formy, nie umiało jej apdejtować, więc choć opanowywało ją symbolicznie. Żeby nikt jej przypadkiem nie zwinął.